part 4

486 44 6
                                    

ခံစားခ်က္အစစ္အမွန္မဟုတ္ေတာ့
ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ေတာ့နာက်င္ရတာပဲ။
အဆံုးသတ္မွာေနာင္တေတြေပြ႕ရမယ္မွန္းသိလည္း
ေရွ႕ဆက္တိုးခဲ့ၾကတာ ငါတို႔ကိုယ္တိုင္ျဖစ္တာမလို႔
ႏွလံုးသားခ်င္းေဝး၊ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ေဆြး႐ံုေပါ့။



.................................................................
ေက်ာင္းမွာစာသင္ၿပီးသြားေတာ့
ထယ္ေယာင္း အိမ္ကိုျပန္လာကာ
ေရမိုးခ်ဳိးျပင္ဆင္ရေတာ့သည္။

သူကအိမ္လိုက္သင္တာမ်ဳိးမရိွခဲ့ေပမဲ့
မစၥတာဂြၽန္ကသူ႕အေဖကို
အကူအညီေတာင္းထားတာေၾကာင့္
ထယ္ေယာင္းမွာ အေဖ့မ်က္ႏွာႏွင့္
ဂ်ံဳးကုကိုစာသြားသင္ေပးေနရသည္။

ဒီေန႔ေတာ့ စာသင္ရတာနည္းနည္းပိုခက္မဲ့ပံု။

သူနဲ႔ ဂ်ံဳးကုနဲ႔ ကေတာက္ကစေလးေတြ
ျဖစ္ထားၾကသည္မဟုတ္လား ?

ဒီကေလးသူ႕ကိုစေတြ႕ကတည္းက
ဘာေတြအျမင္မၾကည္လည္းမသိ။

ကန္႔လန္႔ေတြေရာ၊ေဒါင္လိုက္ေတြေရာ
ပံုစံမ်ဳိးစံုႏွင့္သူ႕ကိုအရြဲ႕တိုက္သည္။

ဂ်ံဳးကုကို သူေဒါသထြက္တာမ်ဳိးရိွေပမဲ့
မုန္းေတာ့မမုန္းရက္ပါ။

သူေဌးသားဂုဏ္ျဒပ္ေတြသာ
ဖယ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဂ်ံဳးကုက
ေမတၱာငတ္ေနတဲ့ သာမန္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လို႔သာ သူျမင္သည္။

အေတြးေတြကိုရပ္၊ ျပင္ဆင္စရာရိွတာျပင္ဆင္ၿပီး
ဂြၽန္အိမ္ေတာ္သို႔ စာသင္ဖို႔ထြက္လာလိုက္ေတာ့၏။



.................................................................

ကားပါကင္ထိုးၿပီး အိမ္ေတာ္ထဲဝင္ေတာ့
အိမ္ေတာ္ထိန္းႏွင့္တိုးသည္။

"professor Kim ....အေပၚထပ္အခန္းမွာ
သခင္ေလးေစာင့္ေနပါတယ္"

"ဟုတ္ကဲ့ပါ ...ဒါနဲ႔ေလ မစၥစ္ဂြၽန္တို႔ေရာ ?
ကြၽန္ေတာ္လာတိုင္းသူတို႔ကို
မေတြ႕မိဘူးေရာ ... "

"ဟုတ္ပါတယ္ professor ...သခင္ႀကီးတို႔က
အလုပ္သြားၾကပါတယ္။ ညနက္မွျပန္ေရာက္လာၾကတာမ်ားၿပီး မနက္ပိုင္းဆိုလည္း မနက္စာေစာေစာစားၿပီးတာနဲ႔
အလုပ္သြားၾကတာပါ။ သခင္ေလးနဲ႔တစ္ခါတေလမွေတာင္ စကားဆံုျဖစ္ၾကတဲ့လူေတြပါ"

professor Kim VWhere stories live. Discover now