ဂ်ဳံးကုကီးစကားအဆုံး
မုန႔္ဝယ္ဖို႔
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတူတူfood court သို႔
လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကေတာ့သည္။
ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းတီးဖို႔က
အခ်ိန္လိုေသးတာေၾကာင့္
food court ကမုန႔္ဆိုင္အမ်ားစုမွာ
ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ မုန႔္ေဈးသည္ေတြ
ျပည့္ေနၾကသည္။
မ်ားျပားလြန္းတဲ့လူအုပ္ကိုၾကည့္ၿပီး
ဂ်ဳံးကုစိတ္ေတြရႈပ္လာသလိုခံစားရတာမလို႔
ဘာမွဝယ္စားဖို႔စိတ္ကူးမရွိေတာ့ေခ်။
အဲ့တာေၾကာင့္ အတန္းထဲကိုပဲျပန္မလို႔ျပင္လိုက္ေတာ့သည္။
"ဘာစားမလည္း ဂ်ဳံးကု ?"
သူ႔ရဲ႕ေက်ာျပင္ကို
ခပ္ဖြဖြတို႔ကာ မူပိုင္အသံခပ္ဩဩနဲ႔ေမးတဲ့
အေမးစကားေၾကာင့္ ...
အတန္းထဲကိုမျပန္ျဖစ္ေတာ့ဘဲ ...
"ဘာဂါ "
"အင္း ...သြားၾကမယ္ေလ"
"ေနပါအုံး .....ကြၽန္ေတာ္ မစားေတာ့ရင္ေကာင္းမလား ?"
"ဟင္ ...ဘာလို႔လည္း ? ဗိုက္ဆာေနတာမဟုတ္ဘူးလား ?"
"ကြၽန္ေတာ္ ....မစားခ်င္ေတာ့ဘူး ။ လူရႈပ္လို႔ "
"လာပါကြာ ....ကိုယ္ဝယ္ေကြၽးပါ့မယ္ ~
မနက္စာမစားခဲ့ရဘူးမလား ..."
"အင္း ..."
"လိမၼာလိုက္တာ ~~"
"ဘာႀကီး !?......"
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ....သြားမယ္ေလ"
ဘာဂါဆိုင္ထဲ သူ႕ရဲ႕ေရွ႕ကေန
အရင္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက ရွပ္အက်ႌအျဖဴေလးကို style pant အနက္ထဲထည့္ဝတ္ထားၿပီး
ကုတ္အက်ႌရွည္အညိဳကိုထပ္ဝတ္ထားသည္။
ေဈးႀကီးမယ္ထင္ရေလာက္တဲ့ brandedနာရီေလးတစ္လုံးသာဝတ္ဆင္ထားၿပီး
႐ိုးရွင္းကာ အထက္တန္းဆန္ဆန္ပုံစံမ်ိဳး။
သြယ္လ်တဲ့လက္ေတြကို ကုတ္အက်ႌအညိဳရဲ႕အိတ္ကပ္ထဲထည့္ထားကာ
ေျခတံရွည္တို႔ကို တစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္းသြားတဲ့
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက သူ႔ဆရာတဲ့ေလ။
သူအႏိုင္ယူခ်င္တဲ့ဆရာေပါ့။
ဒါေပမဲ့ လူေတြအမ်ားႀကီးကူးလူးသြားလာျပဳေနတာေတာင္
ဘာလို႔မ်ား ႐ိုး႐ိုးေလးပဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္ကိုပဲ
သူ႔မ်က္စိထဲျမင္ရတာလည္း ?
YOU ARE READING
professor Kim V
Romancelove between professor Kim and his bad boy student Jeon _ KookV #first fan fiction (6/20/20)
