ဆော့ဂျင်တစ်ယောက် ဂျောင်ကုနောက်ကိုအမြန်လိုက်သွားခဲ့သည်~
အပေါ်တက်သွားတဲ့ကောင်လေးကတော့ အခန်းတံခါးကိုဆောင့်ပိတ်ပြီး lockပါချလိုက်တော့သည်~
ဒေါက်...ဒေါက်...
ဆော့ဂျင်ဘေးပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေကိုကြည့်ပြီး~
Jin- မောင်....ကို့ကိုတံခါးဖွင့်ပေးပါအုံး မောင်...
Jk pov; ကို့ဆီကမောင်လို့ခေါ်သံလေးကတောင် မောင့်ဒေါသတွေကိုအရည်ဖျော်နိုင်လိုက်တာပဲ ကိုရယ်....
Jin- မောင်....
ကျွီ.....
အခန်းတံခါးဖွင့်ပေးလာတဲ့ ချစ်သူလေးရဲ့မျက်နှာလေးကို ကိုင်ပြီး~
Jin- မောင်ရယ် ဘာဖြစ်လို့gameထဲကထွက်လိုက်တာလဲ
Jk- မောင်မခံစားနိုင်လို့
Jin- ဘာတွေကမောင့်ကိုခံစားရအောင်လုပ်နေလို့လဲ
Jk pov; အော်...မေးရက်လိုက်တာ ကိုရယ်
Jk- ကို မောင့်ခံစားချက်တွေကိုနည်းနည်းလေးမှနားမလည်ဘူးပဲ မောင့်ရှေ့မှာမောင့်ချစ်သူကို လက်ထပ်ခွင့်တောင်းချင်တယ်လို့ပြောနေတာကို မောင်ဘယ်နှလုံးသားနဲ့ခံစားရမှာလဲ ဟမ်...
Jin- ဒါက gameပဲလေမောင်ရဲ့ အဲ့လောက်ထိစိတ်ထဲထားစရာမှမလိုတာ မောင်ရယ်
Jk- မောင့်အတွက်လိုတယ် ကိုကgameလို့သဘောထားနိုင်ပေမဲ့ မောင်ကသဘောမထားနိုင်ဘူး မောင့်ချစ်သူကိုသူ့အပိုင်လိုလုပ်ပြနေတာ မောင်လုံးဝမကြိုက်ဘူး
Jin- အော်...သူက ကိုယ်တို့ရဲ့ဆက်ဆံရေးကိုမသိသေးလို့ အဲ့လိုပြောတာပါ မောင်စိတ်ထဲမထားနဲ့တော့နော်
Jk- ဒါဆို မောင်တို့ရဲ့ဆက်ဆံရေးကိုဖွင့်ပြောလို်က်ရအောင်လေ နော်...
Jin- အဲ့လိုလုပ်လို့မဖြစ်တာ မောင်အသိဆုံးပါမောင်ရယ်
Jk- ဘာလဲ....ကိုကအဲ့တာကိုသာယာနေတာလား
Jin- မောင်...မောင်ဘာပြောလိုက်တာလဲ
Jk- ချစ်သူတစ်ယောက်လုံးရှိလျှက်နဲ့ တစ်ခြားတစ်ယောက်က ကို့ကိုသဘောကျနေတဲ့ ခံစားချက်ကို ကိုကသာယာနေတာလားလို့
