daddy issues 'minsung

and you might have to tell me again

yedinci bölüm: biz ne kadar zıtsak, yaşadıklarımız bir o kadar aynı.

minho'dan...

Hayatım en başından beri pek de parlak değildi.

Sadece annenin çalıştığı bir evde doğdum ve büyüdüm.

Babam çalışmaz, para için de annemi zorla çalıştırırdı. Annem onun yüzünden yıllarca ev temizleyip bulaşık yıkadı, babam ise bütün paramızı içkilere yatırırdı.

Bazen kira geciktiğinden ev sahibi anneme bağırırdı, babama kızmazdı. Sadece annemeydi herkesin öfkesi.

Annem bizi geçindirmek için gece gündüz çalışırken babam bütün gün evde yatardı. Tam anlamıyla yatardı. Bazenleri mahalleden arkadaşlarıyla buluşmak için mahalledeki kahveye giderdi.

Sonra ise kardeşim doğdu, Ryujin. Annemin onu terk etme düşünceleri, doğan kardeşim ile suya düşmüştü resmen çünkü iki çocukla tek başına nereye gidebilirdi bilmiyordu.

Onun bizden başka bir ailesi yoktu.

Anneannem ve dedem ben daha yeni doğmuşken vefat etmişti. Babam böyle birine dönüşmeden biraz önce.

Küçüklüğümden beri sürekli dayak yedim, dayak yemeye alıştım resmen. Babam sinirlenir bana vururdu, anneme sinirlenirdi önüne geçerdim ona değil bana vursun diye.

Annemi böyle görmek bana çok dokunuyordu.

Elimden hiçbir şey gelmemesi ise cabası. Annem gözlerim önünde morarmış gözü, kanamış dudağının kenarındaki yarayla dolaşırken ben kendimden utanırdım hep.

Çünkü bir şey yapamıyordum, güçsüzdüm, onun önüne geçmekten başka yapabileceğim bir şeyim yoktu ama çoğu zaman bu bile yetersiz kalırdı.

Liseye geldiğimde annemin daha fazla çalışmasına göz yumamadım. Kendim okula giderken yarı zamanlı olarak çalışmaya başladım. Eve tek para getiren bendim artık.

Ryujin'i okuldan aldırmak istedi babam, ama Ryujin'in okuması için ona çok yalvardım. Daha ikinci sınıfa gidiyordu o. Okuma yazmayı yeni öğrenmişti.

Babam beni hiçbir zaman sevmedi.

Sadece beni değil, bizi hiç sevmedi, Ryujin'i de.

Bana kalırsa annemi bile sevmedi hiç. Sadece başta gözünü boyadı, annemi ona bağımlı bıraktı. Sonra ise ne olduğu ortaya çıktı işte.

Küçükken odama kapanıp çok ağladım. Hem bütün bunlar bitsin diye, hem de babam beni sevsin diye. Beni sevmesi için elimden gelen ne varsa yapmaya hazırdım ortaokula giderken.

Ama bir süre sonra anladım ki, ben ne yaparsam yapayım o beni sevmeyecekti.

Yaptığım her şeyde kendimden daha çok nefret ettiriyordum onu.

Bir süre sonra beni sevmesini bile isteyemez olmuştum.

Sadece bir kere benimle övünüp beni takdir etsin istiyordum. Bu fazla mı geliyordu ona? O zaman beni sevmemesine rağmen sadece bir kerecik bana sarılıp "Canım oğlum." dese bile yeterdi bana.

Sahi, çok mu şey istiyordum ben?

Hiçbir zaman, ilkokulda okula çocuklarını bırakan baba oğullardan olamadık. Hep gözüme battı bu ben sekiz yaşındayken.

Her baba, çocuğunu sabah işe gitmeden önce okula bırakıyor, sarılıyor ve onu öpüyordu. Yani... normal olan ben ve babam gibi değil de, bu muydu?

Babam bir kere bile bana sarılmamış, beni düşünmemişken bunları yapmasını beklemedim tabii ama insan ister istemez içerliyor. Neden ben o çocuklar gibi değilim? Neden benim hayatım bu? Ben bunu istemedim ki...

Hayatımdaki her şey daha da kötüye giderken, her gün aralıksız dayak yemeye başladığım sıralarda, okulda sırama uzanmış uyukluyordum. Sonrasında bir mucize oldu, gerçekten de bir mucizeydi o.

Jisung hayatıma girdi.

Ansızın hayatıma girip bütün hayatım oluvermişti o. Ve hayatımda gördüğüm en güzel, en iyi şeydi.

Bazen geceleri, onu hak edip etmediğimi tartıyorum kafamda. Ama bizim bir araya gelmemiz tesadüf eseri olamaz. Bu düşünce beni ona bağlıyor.

İkimiz de dış görünüş olarak birbirimizin tam zıttıyız. Ama biz ne kadar zıtsak, yaşadıklarımız bir o kadar aynı.

Yaşadığım şeyleri onun da yaşamasını istemezdim aslında, onu bu hayattan kurtarmak için veremeyeceğim bir şey de yok.

Artık kardeşim ve annem dışında düşündüğüm bir insan var.

İçimi döktüğüm ve omzunda ağladığım ilk insan o, anneme bile ağlamadım bu zamana kadar. Çünkü annem beni ağlarken görsün, üzüldüğümü bilip de daha çok üzülsün istemedim.

Biliyorum, onunla tanışalı pek uzun zaman olmadı ama ona karşı içimde farklı bir şeyler olduğunu hissediyorum.

Arkadaşların birbirine hissetmeyeceği türden şeyler.

Ve bu gerçek beni çok ürkütüyor.

-

aglatti bu bolum beni??

bi onceki bolumu jisungdan dinledik, bunu da minhodan dinleyelim istedim o yuzden. sonrasi normal devam.

bu arada bu minific, duyuruda 12de biter dedim ama belli olmaz bi tik daha kisa da surebilir.

OPTUM HEPINIZI bol bol yorum yapanlari ayri olarak opuyorum kipsss😉😉😉😉💞💞💞💞