0.3: sunghoon

259 35 32
                                    

ayaklarımı yere vurduğum için kızan çocuk içeriye gireli yirmi dakika kadar olmuştu. o girdiğinden beri ayaklarımı vurmaya devam ediyordum.

genel olarak insanları sevmemişimdir. bu benim küçüklüğümden beri böyle olmuştu. annem ile bir parka gideriz, ve annem sosyalleşmem için bir kaç çocuğu benimle tanıştırmaya çalışır. ben hiç birine samimi davranmam, hatta en ufak sinir bozucu hareketlerinde onları iterim. ve gidip ailelerine şikayet ederler. çocukluğum hep böyle geçti. hiç arkadaşım olmadı, çünkü arkadaş edinmek istemedim.

yetişkinlere karşı da farklı değildi tutumum. onlardan da aynı derecede nefret ediyordum. ama babamdan herkesten daha çok nefret ediyordum. onun derecesi diğer insanlarla kıyaslanamazdı. üstelik neden insanları sevmem gerektiğini bir türlü anlayamamıştım. insanlar dünyaya safi zarardı, hayvanları öldürüyor doğayı tahrip ediyor ve sonra ağaçlandırma çalışmaları yaptıklarını söyleyerek kendilerini övüyorlardı. annemi ise babam aksine belki biraz seviyorumdur. en azından benimle ilgileniyordu, her ne kadar insanlara kötü davrandığım, onların yanında olmayı istemediğim için beni azarlasa da, babam dövdüğü zaman yaralarımı sarıp benimle ilgilenir, insanlara karşı beni savunurdu.

şimdi ise ona olan bu sevgimin hatırına buraya gelmiştim, belki psikoloğun diyecekleri insanlara olan tutumumu değiştirebilirmiş. öyle dedi.

dediğim gibi insanları sevmiyorum. ama şu, az önce ayaklarıma sinirlenen çocuk, benimle konuştuğunda garip hissettirdi. başka birisi durmamı söylemiş olsa, siktirip gitmesini söyleyerek daha çok gürültü çıkartırdım. ama o söylediğinde sanki ilâhi bir şey beni durdurmuş gibi ayaklarımı kıpırdatmayı bırakıp ondan özür diledim.

seansı bittikten sonra odadan çıktı, bir süre ona baktım. o da bana bakıyordu. ismimin anons edilmesi ile yerimden kalktım, kımıldamadan bana bakmaya devam ediyordu. yanından geçtim ve odaya girdim seansım için, o sonra ne yaptı bilemiyorum. ama sanırım onunla daha çok görüşeceğiz. ve ilginçtir ki, onun yanında bulunmaktan rahatsız olmayacağım gibi bir his var içimde. sanırım o da annem gibi farklı olanlardan.

_______
03.05.22
bir de sunghoon gozunden yazayim dedim

!! yazarken sonunu kotu yapacagim icin cok sucluluk duyuyorum.

✓ neurasthénie ⌗ heeseung × sunghoonHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin