Annoy -Hyunmin

4

"Özür dilerim, bir daha söyler misin?"

"Hm?" Seungmin, şarj cihazını yatağının yanındaki prize takarken sordu. "Ah ilgiye ihtiyacım olduğunu söyledim."

Hyunjin tek kaşını kaldırarak sordu. "Ne demek istiyorsun?"

"Sadece dikkat çekmek istiyorum, tıpkı biriyle konuşmak istemek gibi."

"Bu kişi neden ben olmak zorundayım?"

"Oda arkadaşım olduğun için."

"Dostum, yakın bile değiliz."

"Bunu biliyorum." Seungmin yatağından kalktı ve çantasından kitap almaya yürürken konuşmaya devam etti. "İşte bu yüzden işbirliğine ihtiyacım var."

Hyunjin anlamayarak gözlerini kırpıştırdı. "Bak, lütfen bana ne hakkında konuşmaya çalıştığını açıkça söyler misin?"

Seungmin yatağına geri dönerken gözlerini devirdi. "Ah ne acı." Kitabı açarken mırıldandı.

"Ciddiyim Seungmin."

Seungmin kitabı kapatırken iç çekti. "İyi." Kitabı yatağının yanındaki masaya koydu ve Hyunjin ile göz göze geldi. "Gerçekten buna sendrom mu, hastalık mı yoksa başka birşey mi diyorsunuz bilmiyorum ama gördüğün gibi yakınımda ki kişiyle konuşmamayı kaldıramıyorum."

"Ne? Yani sana yakın olanlarla mı konuşuyorsun?"

"Hayır, daha bitirmedim. Yakın olduğum insanlar bana ilgi göstermediğinde bunu kaldıramıyorum."

"Ama yakın bile değiliz!"

"Eh teknik olarak öyle sayılırız. Çünkü aynı arkadaş grubuna sahibiz."

"Açıkçası gecen yıl birbirimizi hep görmezden geliyorduk, şimdi ne değişti?"

"Oda arkadaşı olduğumuz için. Tüm yıl seninle mesafemi korumamı nasıl beklersin?"

"Geçen yıldan beri bunu yapıyoruz."

"Çünkü Jisung ve Felix yanımdaydı, bu yüzden seninle konuşmama gerek yoktu."

"Sen tuhaf birisin."

"Beni suçlama, Felix'i suçla."

"Peki çilli Avusturalyalının senin sorununla ne ilgisi var?"

"Buna neden olan Felix, tanıştığımızdan beri bana her zaman bağlıydı. Sonunda ben de onun gibi temas bağımlısı, daha doğrusu insan bağımlısı oldum."

"Gerçekten mi?"

"Özür dilerim ama başka seçeneğin yok."