Annoy -Hyunmin

19

"Kimden?"

"Bilmiyorum, adı yazmıyor."

"Tamam, aç o zaman. Belki içine yazmıştır ismini."

Seungmin, Hyunjin'in sabırsızlığına şaşırarak zarfı açtı.

"Sesli oku."

"Seungminnie hyung beni muhtemelen tanımıyorsundur. Seni müzik dersinden gördüğümden beri ilgimi çektin. Seni her zaman uzaktan izliyorum, güzelliğine ve sesine hayran oluyorum.

~Foxie"

"Foxie mi, kim o?"

"Hiçbir fikrim yok."

"Peki ne zamandan beri şarkı söyleme de iyisin."

"Ah, bunu bilmiyor muydun?"

"Hayır!"

"Şimdi öğrenmiş oldun."

"Bana şarkı söylemelisin!"

"Şuan olmaz."

"Ama seni şarkı söylerken duymamam adil değil!"

"Hyunjin, şarkı söylemeden önce ses tellerimi yumuşatmam gerekiyor. Bu yüzden şimdi kapa çeneni."

Hyunjin somurtarak, Seungmin'in elinde ki zarfı gösterdi.

"B-bu konuda ne yapacaksın?"

Küçük olan omuz silkti ve zarfı geri dolabına koydu.

"Hiçbir şey, bu sadece öylesine bir mektup. Hem onu tanımıyorum bile."

Hyunjin endişeli hissetmeye başlamıştı, sevdiği çocuğu başkasının da seveceğini hiç düşünmemişti. Seungmin'in sevimli olduğunu biliyordu, birisinin ona aşık olacağını düşünmemesi ne kadar da aptalcaydı.

"Hadi gidelim, derse geç kalacağız."

• • • •

"Seungminnie hyung, bu sefer sana duygularımı yüz yüze söylemek istiyorum. Yarın okul bittikten sonra okulun önünde benimle buluşur musun?

~Foxie"

"O sana hâlâ mektup mu gönderiyor?"

"Evet."

Seungmin'in gizli hayranından aldığı ilk mektuptan bu yana 1 hafta geçmişti. Ve haftasonu hariç her gün ondan mektup aldı.

"Bu sefer ne diyor?"

"Buluşmak istediğini söyledi."

"N-ne seninle buluşacak mı? Bu neden gerekli ki?"

"Bilmiyorum, muhtemelen itiraf edecek falan."

"Peki onunla buluşacak mısın?"

"Evet neden olmasın, onu ortada bırakmak kabalık olur."

"Seungmin, o senden sevgilin olmani isteyecek!"

"Ah bunu hiç düşünmemiştim."

"Buluşacak mısın yani?"

"Yine de onunla buluşacağım."

"N-ne?"

Hyunjin sıkıntıyla iç çekti, arkadaşının kimseyle sevgili olmasini istemiyordu.

Onunla kendisi sevgili olmak istiyordu ama itiraf edemeyecek kadar korkaktı.

• • • •

Seungmin balkonda otururken bir yandan da gizemli hayranını düşünüyordu.

"Erkek arkadaş ha? Eğer sevgilim olursa, Hyunjin de benim icin endişelenmeden sevgili yapabilir."

Oturduğu koltuğa, bacaklarını uzattı ve yıldızlara bakmaya devam etti.

"Pekala zaten Hyunjin'e karşı hiçbir şansım yok, en azından başkasıyla birlikte olabilirim."

Seungmin, gelen sesle yanına baktığında arkadaşının yanına geldiğini gördü.

"Seungmin?"

"Ah, merhaba."

"Neden buradasın?"

"Bilmem, sadece temiz hava almak istedim."

"Ne düşünüyorsun? Hayranını mı düşünüyorsun?"

"Bir erkek arkadaşa sahip olmak güzel olur gibi."

Hyunjin şaşkınlıkla gözlerini açtı ve kalbi hızla atmaya başladı. "N-ne?"

"Yani eğer bir sevgilim olursa, sende benim için endiselenmezsin ve sevgili yapabilirsin."

Sonuçta senin için her zaman arkadaş olarak kalacağım.

Hyunjin sinirle ofladı ve yumruğunu sıktı.

"Suan ciddi misin?"

"Evet, kaybedecek hiçbir şeyim yok."

Hyunjin hayal kırıklığıyla ellerini saçlarından geçirdi. Kendini kontrol edemeyerek diğerinin çenesini tutup dudaklarını öptü.