Annoy -Hyunmin

16

Seungmin gecenin geç saatlerine kadar hâlâ dönmeyince Hyunjin daha çok endiselenmisti.

Aklına gelen düşünceleri susturmaya çalışarak yumruğunu sıktı ve dudağını ısırdı. Cebinden telefonunu çıkarıp arkadaşını aradı fakat ulaşamıyordu.

"Ah, nerede o?"

Ne yapacağını bilmeyerek odanın içinde volta atmaya başladı.

Ya bir bara gittiyse ve birileri ondan faydalanmaya çalışırsa?

Odasından hızla çıktı ve ikizlerin odasına gitti. Kapıyı çalıp çalmamak konusunda tereddüt etmişti. Sonuçta şuan geceydi ve uyuyor olabilirlerdi. Fakat arkadaşı için çok endişeliydi bu yüzden kapıyı çaldı ve açan Felix oldu.

"Hyunjin, ne oldu?" Çilli çocuğun uykudan yeni uyanmış gibi bir hali vardı.

"Seungmin, içeride mi?"

"Hayır, o burada değil."

"Siktir!"

"Yoksa hâlâ dönmedi mi?"

Hyunjin yumruğunu sıktı ve kendi kendine mırıldandı.

"Ya gerçekten içiyorsa?"

"Hyunjin?"

"Hayır, henüz dönmedi."

"Saat çok geç, bu saatte nerede olabilir?"

"Bilmiyorum."

"Kavga mi ettiniz?"

Hyunjin, Felix'in gözlerine bakamadı başını eğerek konuştu.

"Onu bulacağım ve sana haber vereceğim."

• • • •

"Lanet olsun, Seungmin! Şu siktiğimin telefonunu aç!"

Arkadaşına hâlâ ulasamayan genç en sonunda haritalardan yurda yakın olan barlara bakti. En yakin bara doğru yola çıktı.

Lütfen sarhoş olma.

Bara yaklaşınca ara sokakta bir kıkırdama sesi duydu. Bu ses çok tanıdıktı, sesi takip etmeye karar verdi.

Ve gördüğü görüntü gülümsemesine sebep oldu. Seungmin, barda değildi kaldırıma oturmus bir şekilde köpekleri seviyordu.

"Seungmin?"

Küçük olan kıkırdamayı bıraktı ve gelen kişiye baktı. Sanki Hyunjin ile konusmayi reddediyor gibi gözlerini ondan çekti ve köpekleri sevmeye devam etti.

"Seungmin, lütfen bana bak."

Küçük olan arkadaşını görmezden geliyordu. Çünkü bugün kalbini fazlasıyla kırmıştı. Bu olanları hatırladıkça kalbi daha da acıyordu.

"Benimle konuşmayacak mısın?"

Seungmin sessizligini koruyarak evet anlamında başını salladı.

"Seungmin, lütfen"

"Sen benden nefret ediyorsun."