Psikopat

SAR 109T

Öncelikle merhaba, umarım yeni kurguma bir şans verirsiniz.

Kurgum da şiddet, argo vs ögeler olduğu için hasas kişilerin okumamasını tavsiye ediyorum.

Bölüm hakkında ki düşüncelerinizi yorum olarak yapmayı unutmayın.

Yazım yanlışları oto klavyeden kaynaklıdır.

İyi okumalar.

İşler nasıl bu noktaya geldi bilmiyorum.

Aaa dur biliyorum!

Hepiniz bana sırtınızı döndünüz.

HEPINIZ!

Size ihtiyacı vardı!

SIZE ÇOK IHTIYACIM VARDI!!!

Sakinim.

Bana ihtiyacınız olduğu zaman her zaman sizin yanınızdayım, her zaman.

A-ama ... size ihtiyacım varken beni ilk terk eden oldunuz.

Hani 11B bir aileydi. Hani?

Siz ailenizin arkasından bıçaklayarak insanlardınız aynı ... a-aynı ailem, diğerleri gibi.

Karmaya inanır mısınız?

Ben de! Hatta inanmakla kalmadım, KARMANIN KENDISI OLDUM!

"Hediye? Kızım ayağa kalk müdür seni odasına çağırıyor!"

Awww, SİKTİR!

Şimdi size kafamda yapacaklarım için size duygu sömürüsü yapıyorum!

Gözlerimi devirip ayağa kalktığımda zaman Muhammet'in ödünç verdiğim kalemimi kemirdiğini gördüm.

Evet at ağızlı kalemimi kemiriyor, sakin. Sakin! "Hediye!" Matematik hocası robot Sümeyra hocanın çığlığıyla gözlerimi devirip sınıftan çıktım.

11B aile gibiydik derken yalan söylüyordum. Kafamda senaryo kurmaya, senaryolarım da insanları öldürmeye bayılırım.

Ayrıca o embesiller ile aile olacağıma bir piç olmayı tercih ederim.

Evet ben bir psikopatım ama dışa vuran biri değilim daha doğrusu değildim.

Şerefsiz müdür beni okul çıkışına kadar tuttuğu için en son okuldan çıkacak kişi yine ben olacaktım. Bu arada okul öğrenci başkanıyım, isteyerek olmadım.

Oruspu sınıfıma yorgun ve sinirli bir şekilde girdiğim zaman kaşar erkek sınıf arkadaşlarımın kalemliğim ile futboll oynayıp çöp kovasına attıklarını gördüm.

Tabi bu beni baya sinirlendirdi, normalde hiç sinirlenmem. Kalemliğe hiç dokunmadan çantamı almak için sırama doğru yürüdüğüm de at ağızlı Muhammet resmen ona verdiğim kalemin ARKASINI YEMIŞ!