Солонгосд ирээд энэ сургуульд дасаад хэдийнээ 1 сар өнгөрч бүх зүйл хурдан өнгөрөөд байгаа ч юм шиг санагдаад байлаа. Энэ ирснээс хойш би нэг ч эмэгтэй найзтай болоогүй. Жэсс гээд ганц найз маань Америкт бид хоёр өдөрө болгон ярьдаг ч хааяа гадагшаа гарвал байнга эрэгтэй биш эмэгтэй найзтай баймаар байдаг. Ангийнхаа охид бүрийг харвал миний нийлчихээр хүүхэд ерөөсөө харагдахгүй байлаа. Би өөрөө интроверт болхи дуугүй болхоор хэн ч над дээр ирэх вэ дээ. Уйтгартай зожиг хүүхэд. Гэхдээ сүүлд анзаараад байхад нэг охин байна аа. Тэр бол байнга урд суудаг урт бор үс нүний шил үсний хавчаар байга чихэвчтэй бас хэнтэй ч ярьдаггүй охин байна. Тэр л яг тохирох байх. Би эхлээд л яриа өдөх хэрэгтэй байх тийм ээ?
Цайны цагаар зориглон түүн дээ очлоо. Тэр ганцаархнаа нэг ширээнд сууж байгаа нь харагдлаа.
Би-Энд би сууж болох уу? Нөгөө охин их л гайхсан харцаар намайг удаан ширтлээ.
Би-????
-Суу суу.
Би-Заа. Чамайг хэн гэдэг вэ? Намайг Ким рина гэдэг.
-Сүа. Чамайг хэн гэдгийг мэднээ. Чи Сынчолын найз охин байх аа?
Би-Ю.юу?
Сүа-Үгүй юм уу?
Би-Ү.үгүй ээ хэзээ ч яагаад тэгж бодов?
Сүа-Яахав ямар ч хүн чам шиг Сынчолын урд суухгүй л байх. Тэнэг л биш бол.
Тэгэхээр би тэнэг???
Сүа-Гэхдээ чи зоригтой юм.
Би-Нөгөө юу? Чи хичээлдээ сайн байхаа? Дандаа самбарт гардаг.
Сүа-Тийм ч хэцүү биш.
Чимээгүй гэсэн онгироо байж ээ? Тийм дээ би буруу хүнээ сонгож. Больё доо.
Сүа-Яахав асуух юм байвал асуугаарай.
Би-Заа. Сайхан хооллоорой.
Тэр өдрөөс хойш Сүатай гайгүй юм бичилцээд нөгөө хүнийг нь олж харах шиг боллоо. Тийм ч онцгүй биш байна. Хичээлээ сайн заадаг. Би ч математик химидээ дуртай болж байна шүү.
Сүа-Өнөөдөр болоо. Надтай хамт байснаа битгий хэлээрэй.
Би-Заа. Нөгөө Сүа. Чамд баярладаг шүү.
Сүа-Сүртэй шд гээд яваад өгөв.
Би нөгөө ангиас жоохон сууж байгаад гарах санаатай хичээлээ хийж л байлаа.
Би-За цаг ч болж дээ. Явъя гээд ангийн хаалга нээх гэтэл онгойхгүй байв. Юу вэ? Гацчихсан юм байх даа гээд хэд хэд түлхтэл онгойхгүй байв. Сүүлдээ гар хөл өвдөөд орилж эхлэв. Утсаа гаргаж ирээд Жонхан руу залгатал дуудсан ч утсаа авахгүй байлаа. Ээж ч бас утасны цэнэг дуусах гээд байдаг. Зүрх минь тогтворгүй болж амьсгалахад бэрх болж байв.
Би-Надад хэн нэгэн туслаач. Гуйя гээд нүд минь анилдаад эхлэв. Яагаад ч юм хэн нэгэн хаалгыг нээн орж ирсэн.
Ямар нэг хурц үнэр үнэртэхэд нүдээ нээвэл цагаан гэрэл харагдаж байлаа.
-Сэрчихлээ.
Ээж-Рина миний охин зүгээр үү? Юу болсон юм бэ?
Би-Ээжээ.
Эмч-Рина энийг харж байна уу?
Би-Т.тийм.
Эмч-Сайн байна. Хэт түгшиж зүрх нь хэт их ачаалласнаас болж.
Ээж-За баярлалаа эмчээ.
Би-Ээж?
Ээж-Заа?
Би-Одоо харих уу?
Ээж-Заа тэгье.
Гэртээ орж ирээд дахиад хэвтээд өглөө. Жоохон унтаж босч ирээд доош буухад Ээж юм бичээд үлдээсэн байна.
"Хоол хийгээд явлаа. Сайн идээрэй."
Би-Уучлаарай Ээжээ.
Яагаад ч юм хэн нэгэн намайг аварсан. Хэн байсан юм бол? Харуул ах байсан юм болов уу?
