History

Capítulo Cuatro: Tatlong talampakan, Heneral!

Previously...

Goyo: No esperaré (I will not wait) I flinched at the unexpected response, heart tightening uncomfortably. Hahabulin Kita hanggang sa makuha ka, Cariño.

-----------++----------

Las Islas Filipinas
Dagupan, Pangasinan
Agusto 30, 1899

7:30 A.M

Y/n: Mga anong oras ho ang umagahan, Manang? Tanong ko sa Mayor-Domang papuntang kusina.

Manang lusing: Mga a las ocho kami matatapos, hija.

Y/n: Salamat po! Sigaw ko papuntang sala na kung saan naroon ang aking mga kabahay.

Vicente: Umagang-umaga sumisigaw ka, anong klase ng sueño ang iyong napanaginipan? Pag puputol ng lolo ko sa aking kasiyahan, kahit kailan talaga Bwiset.

Goyo: Hindi ba pwedeng masaya lang ang binibini, Enteng? Pagtatanggol naman sa akin ng napaka gwapo niyong Heneral. Umagang-Umaga ganitong mukha ang tatambad sa akin. Gracias a Dios. Kuya Vicente grunted and rolled his eyes when suddenly a running Joven and Juan barge inside the living room. Anong nangyayari at umagang-umaga parang nakipag habulan kayo sa mga bata sa Palengke?

Juan: Ang mga kabayo'y Naka handa na, Goyo. Juan spoke breathing heavily while Joven nodded his head, lack of oxygen preventing him from speaking.

Y/n: ¿adónde vas? Tanong ko na sinagot naman agad ng Heneral niyo.

Goyo: voy a ir a la pista de equitación, Cariño. (I'm going to the riding ring/arena, Honey)

Y/n: Eh Silang tatlo??? Tanong ko na galak na galak.

Vicente: Mangangabayo rin kami, Remedios. Huwag masyadong magalak baka masobrahan. Inismiran ko na lamang siya at sabay sabing...

Y/n: Sasama ako! Sa ayaw niyo man o gusto. Paki handa ang aking kabayo, por favor (please) Bumuntong hininga na lamang ang Kuya at si Goyo.

Goyo: Sumakay ka na lamang sa gamit kong kabayo kasama ako. 

Pag labas namin ng Manor dalawang sundalo ang may hawak ng kabayo nila Goyo na sumaludo sa tatlong sundalong kasama namin ni Joven.

"Magandang Umaga ho!" 

Pagbati ng dalawang sundalo na tinunguan na lamang nila.

"Magandang umaga rin sa inyo!" 

Bati ko at ni Joven pabalik sa dalawa. Siyempre hindi kami suplado at suplada 'di kagaya ng tatlong sundalo sa tabi namin. Matanggalan sana ng mga pwesto. Joke, knock on the wood.

Goyo: Anong oras na nga pala?

Joven: Oras na para bumili ka nang sarili mong orasan, Heneral. Saad ni Joven na ikinatawa naming tatlo at paraan upang mawala ang tuwid na tayo ng dalawang sundalong asa harapan namin. Mahangin talaga 'tong lalakeng ito amputcha

Goyo: Tinawag mo pa akong Heneral sa sagot mong iyan. Goyo Shakes his head jokingly

Joven: Biro lamang, Haha, Son las siete y trienta, Heneral. (It's seven-thirty, General.)

Goyo: Tumango si Goyo at tumingin sa kaniyang mga sundalo at sabay sabing... Sabihan niyo sina Manang Lusing na ipadala na lamang ang umagahan sa anillo de caballo (Horse ring) upang doon kami kakain at hindi na pabalik balik pa ang aking Binibini. Puntahan niyo kami kung may poblema.

"Masusunod Heneral!" 

Sumakay na kami sa kabayo nang mag tanong si Kuya Vicente.

Vicente: Asaan nga pala si Julian? 

-----------++----------

Vicente: Aba ang aga mo ata?? Sigaw ng Kuya sa nangangabayong koronel nang makarating kami sa riding ring.

Julian: Tinanghali ka lamang ng gising, Enteng! Sabat naman ni Kuya Julian na halatang hindi magpapatalo sa kanilang daily sagutan

Joven: Bahala kayo riyan. Saad ni Joven sa dalawa at saka pumasok sa riding ring na sinabayan naman ng nagrereklamong Juan.

Juan: Hoy Joven! huwag kang manguna hintayin mo ako, tonto!

Vicente: Cabrón! (Dumbass) Sigaw pa ng Koronel niyo sabay sunod sa dalawa.