C H A P T E R 9 : Payag

311 10 1
                                    


Silence, beating and an aching heart is all I can hear right now

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Silence, beating and an aching heart is all I can hear right now. Nakahiga ako sa kanyang hita habang nakatanaw sa magandang buwan mula sa bintana. I can't speak, I wouldn't dare to open my lips.

I feel lost, humiliated, and everything about me just feel so stupid. Lahat ng pinilit kong talikuran ay pilit 'rin akong binabalikan ngayon. Bumalik lahat ng nakaraan dahil sa isang hapunan na hindi ko akalaing sisira lahat ng pinaghirapan kong itayong dignidad.

"Wag mo na silang isipin," malambing na sambit ni Six habang hinahawi niya ang buhok ko, nanatili akong tahimik, at hindi naimik sa sinabi niya, dahil alam ko namang hindi ko kayang gawin ang sinasabi niya.

Mananatili ang lahat ng ito sa aking isipan buong magdamag, kahit pilitin kong baliwalain ito, hindi ko kaya, sadyang hindi ko talaga kakayanin.

Paulit-ulit kong nakikita ang larawan ni Mama sa aking isipan, kung paano niya ako pagsalitaan, at kamuhian bilang anak. Ginawa niya na ito dati nung walang wala ako, pero ngayon meron na akong itinayo para sa sarili ko, masakit na siya dahil parang isang salita niya lang ay manghihina na naman ako gaya ng dati.

"Justine," Sa akin niya pa isisisi kung bakit nasira ang buhay nila't, eh kung tutuusin ito ay nakasalalay sa kanila. Sila ang pumili ng ganitong buhay, sinubukan kong baguhin ang akin.

"Justine," At kung tingnan ako nung asawa niya, akala mo ay hindi siya nagsaya sa perang pinaghihirapan ko kung ako ay husgahan.

"Akibig," natigilan ako sa pagiisip ng bigla akong hawakan ni Six sa magkabilang pisngi at pilit pinaharap sa kanya.

"Akibig!" he said and stole a peck on my lips, it was a smack and the sound of it was so loud. Kunot noo ko siyang tiningnan at ngumiti lang siya.

"Ano bang pwede kong gawin, para makalimutan mo iyon," he cheerfully said and stole a kiss again, this time, dalawang beses iyon. Hindi ako makaiwas dahil hawak niya ang pisngi ko.

"Six, hindi ito ang tamang oras para d'ya—---," I was cut off and slid my word with another kiss. He was smiling and enjoying what he was doing. "Ganito ba ang kailan para makalimut ka," he said, kasunod 'non ay ang walang katapusang paghalik niya sa buong mukha ko papunta sa leeg ko.

"Mwuah, mwuah, mwuah!!!Ganito ba ah, mwuah!!!" dahil nakakakiliti na ang kanyang ginagawa, hindi ko na pigilang ngumiwi, sinubukan ko siyang iwasan pero ang hirap.

"Six, an-ano ba haha," hindi ko namalayan ay unti-unti na akong natatawa sa kalokohan niya. "Ganito ba ah, asawa ko, mwuah, mwuah, mwuah, mwuahhhh!!!" walang katapusang halik ang nagpatawa sa akin.

Hindi alam pakiramdam ko, unti-unting nabubura ng mga halik niya ang lungkot at sakit sa aking dibdib, masasamang ala-ala sa aking isipan at tangin nakangiting mukha niya na lang ang natira dito.

Totoo ngang kayang-kaya niyang pagawalin ang mundo ko, kaya niyang paikutin ang mundo ko na sa kanya lamang nakafocus. Kaya niyang burahin lahat ng pangamba at palitan ang gwapo niyang ngiti.

BLA SERIES: Flipped in BrooklynTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon