Kalbimdeki Yankı Mengola

3

*** 

Yerdeki taşa ayaklarımla vurarak evime doğru ilerliyordum. Bir an duraksadım. Yerdeki su birikintisindeki yansımama bakıyordum. Ne kadar zavallı olduğumu fark ettim. Takipçilerim beni çok gülen, mutlu, neşeli biri sanıyordu. Oysa bu gülümseme sahteydi, bu gülümseme hüznümü saklayacak bir maskeydi. Derin derin nefes almaya başladım. Kendimi iyi hissetmiyordum. Aniden arkamda bir el hissettim. Arkamı döndüğümde endişeli Emre'yi gördüm. Bana "İyi misin?" diye sordu. Gözüm karardı bir an "İyiyim." dedim. Zaten yeterince endişeli görünüyordu. Ardından kendimi bıraktığımı hissettim.

Sırtımda bir kol hissettim. En son duyduğum şey Emre'nin bağırışlarıydı.

***

Emre'nin Anlatımı:

-Hürkan, Hürkan cevap ver! (ERWASDEWADSWSDA CEVAP VER LAN ESRDGSAEDSGAAER)

Haykırışlarım boşunaydı. En yakın dostum gözlerimin önünde yere yığılmıştı. Ne yapacağımı bilemedim. Etraftaki insanlar Hürkan'ın başına toplanmıştı. Herkes ambulansı arayın diyordu. Titreyen elimle telefonu çıkardım ve ambulansı aradım.

***

Hastaneye vardığımızda Doktorlar Hürkan'ı bir yere götürdüler korkudan götüm tutuşuyordu. Ya besto firendoma bir şey olursa kahrımdan ölürüm.

***

Hürkan'ın odasından Doktorun çıktığını gördüm ve hemen yanına koştum.

-Doktor Hürkan nasıl?!

-İyi, çok fazla stresten dolayı yorgun düşmüş.

Ne? ne stresi ya Hürkan neyi stres yapabilir ki? bana neden anlatmadı. En yakın arkadaşım zor bir durumdayken yanında olamadım nasıl bir arkadaşım ben...

-Bir kaç ilaç yazacağım bunları almanız gerekecek Emre Bey.

-Tamam. Sağ olun. Şimdi Hürkan'ı görebilir miyim?

-Evet Emre Bey. Geçmiş olsun.

Doktor gittikten sonra içeri girdim ve kapıyı ardımdan kapattım. Artık Hürkan ile baş başaydık. Yanındaki koltuğa oturdum ve Hürkan'ın elini tuttum. O sırada Hürkan gözlerini açtı.