Kalbimdeki Yankı Mengola

4

***

+Emre

-Hürkan, İyi misin?

+İyiyim. Saat kaç?

-19.47

+Bana ne oldu?

-Aşırı stresten yorgun düşmüşsün.

Neyi stres ettiğini sormak istiyorum ama zaten daha yeni uyanmıştı. Onu daraltmak istemiyordum.

-Onu bunu boş ver ya ölseydin amk keli ne yapardım ben sen ölseydin ha? (abart)

+Eğer ölürsem kanalımı sana bırakıyorum.

-Ooo eyvallah *Emre gülüşü*

Yorgun ve halsiz olsa da Hürkan da gülüyordu. Onun gülmesi için her şeyimi verirdim... Öyle güzel gülüyordu ki... Güneşi gülüşüne nasıl sığdırdın...

*Emre gülüşü*

+Ne oldu, niye bu kadar güldün birden?

-Aklıma cringe yaz şarkılarından biri geldi de.

-Her neyse...

Ona destek olmak istiyordum ama konuşurken streslenmemesi için elimi elinin üzerine koydum ve sımsıkı tuttum. Birden bire sessizleşmişti. Kalp atışına bağlı cihaza baktım. Kalbi deli gibi atıyordu. Ben mi onu bu kadar heyecanlandırmıştım? Yoksa streslendiği için miydi? cevabı bilmiyordum bunu daha sonra sormaya karar verdim.

-Ben senin en yakın arkadaşınım. Her zaman yanındayım bunu bil. Bir sorun olursa bana anlatmaktan çekinme.

Hürkan'ın Anlatımı:

Emre'nin elimi tutması ile kalbim çok hızlı atmaya başlamıştı ama "Arkadaş" demesiyle onun gözünde arkadaştan fazlası olmadığımı hatırladım ve Emre'nin sözlerine odaklanmaya çalıştım.

-Ne oldu daldın?

+ha? he şey.. yok bir şey, teşekkür ederim.

-Peeki. Ben Doktorla konuşayım. Ne zaman taburcu olacağını soracağım.

Başımı tamam anlamında salladım. Emre de ayağa kalkıp gitti. Sonunda yalnız kaldığımda düşüncelerimle baş başaydım.

Emre neden bacağımı okşuyordu? Hoşuna gittiği için. Yani neden hoşuna gidiyor, yoksa hislerim karşılıklı mı? ama beni arkadaşı olarak görüyor... Aman be siktir et ne olursa olsun kendimi toplayıp hazırlandığımda açılacağım.

Odaya giren Emre ile düşüncelerimde sıyrıldım.

-Birazdan Doktor gelip serumu çıkaracak sonra gidebiliriz.

+Tamam teşekkür ederim. Sen git istersen evine saat de geç oldu zaten.

-Hayır. Seni tek bırakmayacağım.

Kalbim yine hızlı atıyordu. O sırada kalp atışlarımın cihaza bağlı olduğunu hatırladım. Emre görmüş olmalıydı. Utanmama engel olamadım. Neyse ki içeri giren Doktorla odak noktamız değişti.

-Emre bey siz çıkabilirsiniz.

-Tamam. Ben dışarıdayım Hürkan.

***