Kalbimdeki Yankı Mengola

12

-Çıkınca söyleyeceğim.

+Hey! Boşuna mı geldim ben ya?

-Benimle olmaktan rahatsız mısın?

Aramızdaki mesafeyi yavaş yavaş kapatıyordu. O yaklaştıkça ben geriliyordum. Ahh... Umarım kızarmamışımdır.

+H-hayır yani..

Emre yavaşça yüzüme yaklaşıp yanağıma bir öpücük kondurdu. Bu, bu ne demekti? Emre duygularıma karşılık mı veriyor? Yoksa o da mı benimle aynı hisleri yaşıyor?

-Gerilmene gerek yok. Ben seninleyim değil mi? Streslenince ne olduğunu biliyorsun.

Hiç bir şey diyemedim. Kalbim feels geçiriyordu. Mekanik ses tekrar konuştu:

-İçerideki kapıyı açmak için simgeleri bulmalısınız. Üçgen, kare ve daireyi bulun. Unutmayın 15 dakikanız var. Aksi takdirde-

Bir anda mekanik ses kesildi. Önümüzde bir labirent vardı. Emre bana döndü.

-Ayrılalım, daha hızlı oluruz.

+Ama ya kaybolursak?

-Seslerimizle birbirimizi buluruz.

+Tamam.

Emre sağdan, ben soldan gidiyordum. İkimizde yavaş yavaş ilerliyorduk. Derken önümde yeşil bir üçgen vardı.

+ÜÇGENİ BULDUM!

-GÜZEL. BUARADA 7 DAKİKAMIZ KALDI!

+TAMAM HIZLI OLALIM.

Hala ilerliyorduk. Bazen çıkmaza giriyordum ama Emre'nin sesi sayesinde tekrar çıkıyordum.

-HÜRKAN!

+EFENDİM?

-BEN KAREYİ BULDUM!

+TAMAM!

Geriye daire kalmıştı. En sonunda labirentten çıkmıştık. Emreyle birbirimize doğru ilerliyorduk. Mekanik ses tekrar konuşmaya başladı:

-Tebrikler, çok hızlıydınız. Şimdi şekilleri yerleştirin. 

Şekilleri yerleştireceğimiz yere doğru ilerliyorduk. Şekilleri deliklere yerleştirdik. Ancak daire yoktu.

+Daire sende değil mi?

***

Bugün biraz geç geldi ve kısa oldu üzgünüm