-Çıkınca söyleyeceğim.
+Hey! Boşuna mı geldim ben ya?
-Benimle olmaktan rahatsız mısın?
Aramızdaki mesafeyi yavaş yavaş kapatıyordu. O yaklaştıkça ben geriliyordum. Ahh... Umarım kızarmamışımdır.
+H-hayır yani..
Emre yavaşça yüzüme yaklaşıp yanağıma bir öpücük kondurdu. Bu, bu ne demekti? Emre duygularıma karşılık mı veriyor? Yoksa o da mı benimle aynı hisleri yaşıyor?
-Gerilmene gerek yok. Ben seninleyim değil mi? Streslenince ne olduğunu biliyorsun.
Hiç bir şey diyemedim. Kalbim feels geçiriyordu. Mekanik ses tekrar konuştu:
-İçerideki kapıyı açmak için simgeleri bulmalısınız. Üçgen, kare ve daireyi bulun. Unutmayın 15 dakikanız var. Aksi takdirde-
Bir anda mekanik ses kesildi. Önümüzde bir labirent vardı. Emre bana döndü.
-Ayrılalım, daha hızlı oluruz.
+Ama ya kaybolursak?
-Seslerimizle birbirimizi buluruz.
+Tamam.
Emre sağdan, ben soldan gidiyordum. İkimizde yavaş yavaş ilerliyorduk. Derken önümde yeşil bir üçgen vardı.
+ÜÇGENİ BULDUM!
-GÜZEL. BUARADA 7 DAKİKAMIZ KALDI!
+TAMAM HIZLI OLALIM.
Hala ilerliyorduk. Bazen çıkmaza giriyordum ama Emre'nin sesi sayesinde tekrar çıkıyordum.
-HÜRKAN!
+EFENDİM?
-BEN KAREYİ BULDUM!
+TAMAM!
Geriye daire kalmıştı. En sonunda labirentten çıkmıştık. Emreyle birbirimize doğru ilerliyorduk. Mekanik ses tekrar konuşmaya başladı:
-Tebrikler, çok hızlıydınız. Şimdi şekilleri yerleştirin.
Şekilleri yerleştireceğimiz yere doğru ilerliyorduk. Şekilleri deliklere yerleştirdik. Ancak daire yoktu.
+Daire sende değil mi?
***
Bugün biraz geç geldi ve kısa oldu üzgünüm
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbimdeki Yankı Mengola
FanfictionUke: Hürkan Seme: Emre Emre'nin uke Hürkan'ın seme olduğu ficlerden bıktım. Selam bunu okulda arkadaşımla yazdık. cringe olayların farkında olarak ve eğlenerek yazdık sizde okurken eğlenin falan ya bu ironi saka tassak amk