Kalbimdeki Yankı Mengola

10

Emre'nin Anlatımı:

Ömer'in sesiyle gözlerimi açtım.

-Kalk lan kalk gidiyoruz.

-Neyğ.. Nereye amk

-Korku evine.

-Ih.. İyi.

Kalkıp yüzümü yıkamak için banyoya yöneldim. Suratıma su çarptım. Havluyla kuruladıktan sonra banyodan çıkıp Ömer'in yanına gittim.

-Eee kimler gelecek?

-Kaan, Mert, Ali, Emir, Hürkan.

-Hürkan.. Tamam hadi gidelim.

-Yaa Hürkan diyince akarsular durur dimi?

-Sus be, sende ne boş yaptın.

-Aa kalbimi kırıyorsun. Hem Hürkan boş mu?

Yanına gidip ensesine tokat attım.

-Ahh... Terbiyesiz canımı yaktın.

-Orospu musun Ömer?!

-Kes lan.

Tam Ömer'e cevap verecekken dışarıdan korna sesi geldi.

-Hadi çıkalım.

Ayakkabılarımızı giyip binadan çıktık. Ömer'le arabaya doğru ilerledik. Kapıyı açtığımda Hürkan'ın güneş ışığı altında bal rengini alan ela gözleriyle karşı karşıya geldim.-Hayran olmuştum o gözlere, güneş ışıkları altında bambaşka bir renge bürünen o gözlere. Benim olur muydu istesem? Dilesem... Elde etsem...-  Ömer oturmam için arkamdan ittirdi. Hürkan'ın yanına oturduğumda Ömer kapıyı kapatıp öne geçti. Sürücü koltuğunda Kaan vardı, yanına da Ömer oturdu.

Hürkan'ın Anlatımı:

Ömer'in evine gelmiştik. Binadan ayrılan Ömer ve Emre bize doğru geliyordu. Kalp atışlarım yine hızlanmaya başlamıştı. Emre kapıyı açtı, Ömer de Emre'yi ittirip kapıyı kapattı. Artık Emre ile yan yana oturuyorduk. Çok gergindim...

-Eee Nabersiniz?

-Kaan önüne bak araba sürüyorsun.

-Tamam Ömercim.

Virajda hızlı bir dönüş yapan Kaan yüzünden Emre'nin üzerine düştüm.  Kaan ve Ömer'in "Ohaa.. Çocuk ne zaman?" diye soran seslerini duyuyordum. Çok utanmıştım, hemen kalkıp doğruldum.

+Pardon. Özür dilerim.

Ağlayacak gibi hissediyordum. Kaan'ın bunu bilerek yaptığını biliyordum.

-Sorun değil.

Utancımdan Emre'nin yüzüne bakamıyordum. Nasıl bir ifade var acaba şuan yüzünde? Camdan dışarıyı izlerken aklıma dikiz aynası geldi. Aynayı görebilmek için biraz sağa kaydım. Aynaya baktığımda Emre'nin bana bakarak sırıttığını gördüm. Utanmıştım. Emre'ye dönüp;

+Neye sırıtıyon?

-Hiiç..

Tekrar sola kayacaktım ki, Kaan yine hızla döndü. Bu sefer Emre ile yüzümüz arasında çok az bir mesafe vardı. Hemen geri çekildim.

+Kaan amına kodumun arabasını düzgün sür.

-Sus be. Geldik zaten inin hadi.

Kaan ve Ömer arabadan inmişti. Bende inecektim ki, Emre bileğimden tutup inmeme engel oldu.

-Hürkan..

+Efendim?

***

-Hayran olmuştum o gözlere, güneş ışıkları altında bambaşka bir renge bürünen o gözlere. Benim olur muydu istesem? Dilesem... Elde etsem...- 

Burası aslında hikayede yoktu ama aklıma geldi bende yazdım aesdadeasfdwrased