Mafia Obsession: Karson Walter [COMPLETED]

CHAPTER 20

WARNING: Rape/Abuse/Harassment

MADELINE

    PABATO AKONG binitawan ni Don Joel sa lapag ng makapasok kami sa loob.

"Ang laking pasakit mo sa Pamilya namin." Pumatong ito sakin at sinira ang damit ko. "Pinahiya mo ang angkan namin."

"Putanginamo!" Dinuraan ko ito sa muka. "Isusumbong kita kay Karson."

"Yun ay kung mabubuhay kapa!" Malakas ako nitong sinuntok sa muka at tiyan kaya tuluyan akong nanghina.

Naramdaman ko ang paghalik niya sa leeg ko kaya lalo akong napaiyak.

"P-patayin mona lang ako." Pagmamakaawa ko. "Gago ka!"

"Pupunta din tayo doon."

Wala na akong nagawa ng babuyin niya ako, wala kong nagawa ng dilaan niya at halikan ang bawat parte ng katawan, wala akong nagawa ng gamitin niya ang katawan ko ng paulit ulit.

Tangina, bakit sakin pa? Gusto kona lang na kitilin ang buhay ko ngayon, nandidiri ako sa katawan ko, para na akong masisiraan ng bait.

Ano ng mukang maihaharap ko kay Karson ngayon? Ito ba ang dahilan ni Tiya kaya pinalalayo niya ako kay Don Joel?

Akala ko mabait siya, akala ko ay tanggap niya kami ni Karson pero mas masahol pa siya sa Dimonyo, mas masahol pa siya sa asawa niya.

"Nag-enjoy ako sayo." Nakangising sabi ito habang nagbibihis. "Mamaya ulit."

"Patayin mona ako." Walang buhay kong sabi. "Pakiusap patayin mona ako."

"Hindi pa pwede, kailangan ko pa ng mapaglalabasan ng init." Nagsindi ito ng sigarilyo. "Alam kona ngayon kung bakit nag-e-enjoy ang Anak ko sa'yo."

"Wag mong tawaging Anak si Karson dahil wala siyang Tatay na kagaya mo!" Galit na singhal ko sa kanya. "Tanginamo, sinusumpa kita! Nakakasuka na ikaw pa ang Ama ng taong mahal ko!"

Lumapit ito sakin, hinawakan nito ang buhok ko at tiningala ako sa kanya.

"Kagaya ko rin si Karson."

Ngumisi ito bago ilapat ang may sindi niyang sigarilyo sa dibdib ko, napahiyaw na lang ako sa sakit samantalang siya ay tuwang tuwa sa ginagawa niya.

"Don Joel." Natigil siya ng may magsalita

"Mauna na ako Renato." Pabalya ako nitong binitawan. "Aalis ako, ikaw na munang bahala diyan, masarap yan enjoyin mona lang."

"O-Opo."

Umalis si Don Joel, nagmamakaawang nilingon ko si Renato.

"T-Tulungan mo ako.."

Ngumisi lang ito bago unti unting maghubad.

"Matagal na kitang gusto Madeline." Pumatong ito sakin. "Wala akong gagawin, nandito ang isang tauhan ni Don Joel, tutulungan kita."

"Salamat.."

Hindi ko alam kung ilang minuto kaming nasa ganong posisyon, humiwalay siya sakin at sinuot sakin ang damit niya.

"Sorry.." Hinging tawad nito. "Wala akong magawa.."

"Bakit ba nangyari sakin ito?" Humahagulgol kong tanong. "Katulong lang naman ako na gustong tulungan ang Pamilya ko, isa lang akong bobitang babae na gusto ng maayos na buhay. Tangina, ang dumi kona, Renato patayin mona lang kaya ako?"

"Mabuhay ka Madeline, balang araw magbabayad din sila." Tinulungan ako nitong tumayo. "Dumaan ka sa likuran, sige na, pabalik na niyan si Don Joel."

"Pano ka?"

"Ako ng bahala, sige na."

Kahit nanghihina ay tumayo ako at tumakbo patungo sa likuran ng abandonadong bahay. Puro masusukal ang nadadaanan ko

Hindi ko alam kung ilang oras akong naglalakad hanggang sa makakita ako ng kalsada.

Nanghihinang napasubsob na lang ako habang naghahabol ng hininga.

Hindi kona alam ang gagawin ko Karson, pakiramdam ko sumpa na napunta ako sa Pamilya nyo, sumpa na nakilala kita at minahal.

Kung ito pala ang kapalit ng pagmamahal ko sayo sana pala hindi na kita minahal.

Naramdaman ko ang unti unting paglamon sakin ng dilim.

Nang magising ako ay nasa isang kwarto na ako, hindi ko alam kung gaano na ako katagal dito.

"Gising kana, sa wakas kaloka!" May pumasok na isang lalaki na mukang babae. "Kamusta ka?"

"Nasaan ako?" Umatras ako ng lumapit siya sakin.

"Nasa bahay ka namin." Sagot nito. "Ayos na ba ang pakiramdam mo? Halos mag-da-dalawang buwan ka ng tulog."

Dalawang buwan!?

"Akala ko nga matetegi kana eh." Tumawa ito. "Btw, drink water ka muna beh, para naman makainom din yang nasa tiyan mo."

"Huh?"

"Buntis ka."

Imbis na tuwa ay galit ang namuo sakin, malakas kong hinampas ang tiyan ko

"Jusmiyo! Tumigil ka!" Hinawakan ako nito sa kamay

"Hindi pwede, ayoko ng bata na'to!" Umiiyak kong sabi dito. "Paano kung yung Tatay nito ay yung bumaboy sakin? Hindi pwede! Ayoko nito! Dapat 'tong mamatay!"

"Wala namang kasalanan yung bata." Sabi nito. "Kumalma ka!"

"Hindi pwede! Ayokong mabuhay 'to! Ano na lang mukang maihaharap ko sa taong mahal ko?"

"Mas nakakahiya kung humarap ka sa kanya bilang mamamatay tao! Hindi kapa nga rin sure kung sino Ama niyan eh." Sinamaan ako nito ng tingin. "Malay mo yung mahal mo ang Ama niyan?"

"Kahit na, kailangan mamatay nit–"

Malakas ako nitong sinampal. "Ayokong kausap ang mga kagaya mo! Wala kang utak na babae!"

Lumabas ito ng silid kaya naiwan na lang akong mag isa ulit.

Hindi kona alam ang gagawin ko, kailangan kita Karson ngayon, ubos na ubos na ako ngayon, hindi kona alam kung sinong lalapitan ko.

A/N: MADELINE☹️☹️