BARAN'DAN:
Başımdaki sızı , ve vücudumdaki ağrılara inat göz kapaklarımı açmaya zorladım.
Görmeliydim gerçekten burda mıydı. Gözlerimi zorla araladım çınlayan kulağımla boğuk bir şekilde duydum sesini . Şu an neden buradaydı ki ? Konağa gidecek sanıyordum .
Zorladığım gözlerimle ona bakıyordum. Bir şeyler söylüyordu ama ben sadece boğuk bir gürültü duyuyordum. Aramızdaki pencereden mi yoksa kulaklarım dan dolayı mı bilemiyorum .
Yanıma gelmiş kapıya bakmış açılmayacağını düşünmüş olacak ki arka kapıyı yönelmiş onuda açılmayacağını anlamış olacak ki kapıyı zorlamayı bırakmış . Gittimi acaba beni burdamı bırakacak . Zaten burda olmalıydı . düşüncelerimi bölen keskin bir korılma sesiydi . Bu sesten sonra kapıyı açıp içeri girdi.
Bu kez daha net duyduğum sesiyle " Baran beni duyuyor musun ?" Dedi .
Sesiyle kendimi zorlayıp huzur bulduğum denizlerine baktım . Bu kez o denizlerinde saf bir endişe ve üzüntü vardı. Muhtemelen vicdan yapmıştı ondan dı bu üzüntüsü ve endişesi . Onun sesiyle cevap vermediğimi hatırladım .
" Ye...şim.. ben .." dedim söylemek istediğim çok şey vardı ama şu an sadece onu sevdiğimi bilmesini istiyordum .
" Tamam kendini zorlama. Sadece duyup duymadığını bilmek istedim . Ön kapı kayalığa çarptığı için açılmıyor . Arka kapıda kilitliydi oncan cami kırdım . Şimdi benim senin koltuğunu yavaşça indirip arka kapıdan çıkaracam ama senin bana yardımcı olman gerekiyor tamam mı?" Dedi benden onay bekler bir ifadeyle bende onaylamak için sadece göz kapaklarımı kapatın açtım .
Onayımla beraber üstümden uzanıp kemeri açmaya çalıştı . Yüzüme değen sarı saçlarıyla burnuma nergis kokusu doldu . Güzel kokusuyla gözlerimi yumdum. İşte benim huzurum du . Gözleri , güzel kokusu . Söylemeliyim onu çok sevdiği unutmadığımı bilmeliydi .
Yumduğum gözlerimi açtım . Bu sırada emniyet kemeri ni açmış olan deniz gözlüm maviliklerini bana dikmiş ti .
" Şimdi yavaşça koltuğu indireceğim. Sen diğer elinle bana tutun ." Dedi .
Üzerime yine eğilmiş ti ki kırık ve pürüzlü çıkan sesimle durdu . " Ye..şim.. be..n .. sa..na.bir ..şey...söy..leme...li..yim . " Endişeli mavileri gözümdeyken " Baran ya Allah aşkına bir şeyin sırasımı bak indiriyorum sende sessizce bana uy ve yardım et . " Dedi hafif kızgın çıkan sesiyle . Bu kızgın tonu bir çocuğa kızar gibiydi ve fazla tatlıydı . Sonra dolmuş olan mavileriyle gözlerimin içine bakarak " Lütfen ." Dedi beklentiyle .
Benden ses çıkmasını beklemeden bir kolunu bana sarıp diğer koluyla kolutuğu yatırdı .
Bana sarılmasını çok isterdim ve şimdi sarılmış gibiydi. Keşke o fotoğraf lar geldiğinde ona gitseydim . Her şeyi ondan dinleseydim ona güvendiğim söyleseydim ve sıkıca sarılsaydım . Bu olanlar biterse olurda yaşarsam ilk işim ona sıkıca sarılmak olacak .
Düşüncelerimi bölen naif sese döndüm .
"Şimdi seni kaldırıyorum bana yaslanıyorsun ve arabada ve çıkıyoruz. " Dedi benden onay beklemeden bana uzanıp yaralı koluma dikkat ederek beni kaldırmaya çalıştı bende ona yardımcı olmak istemiştim . Ama ayağımdaki sızıyla isteksizce inledim .
Bana yardım etmeye çalışan meleğim
" özür dilerim ben .. acıtmak istememiştim . " Dedi üzüntüyle .
Bende hemen mani olup zor çıkan sesimle " Aya..ğım ...sıkış..mış gali....ba . " Dedim .
Sözümle beni yavaşça geri oturturken eğilip ayağıma baktı . Sonra kendini doğrultma dan " Çok kötü değil ama ayağının çıkması için ayakkabıdan çıkarmalıyım . Ayağın biraz acıyacak lütfen dayan . " Dedi söyledikleriyle tebessüm etmek istesemde yapamadım . Mavilikleri bana dönerken başımla onayladım .
Temkinli bir şekilde bacağıma dokunup çıkarmaya çalıştı . Ayağımdaki ağrı dahada keskin ve çekilmez bir hale gelirken ben dişlerimi sıkmakla yetindim . Benden bağımsızca akan göz yaşlarım gözlerimi buğularken yabancı bir ses " Kızım ambulansı aradım yoldalar . Sana yardım edeyim . Hızlıca çıkaralım . " Diyen kişi arabaya girmeye yeltenmisti ki Yeşimin sesiyle durdu " Amaca şu an gerek yok hem girsende yardım edemezsin ayağı sıkışmış çıkarayım arabadan çıkarken yardım edersin . Hem sen iyimisin sende kafanı vurmuştun . " Dedi söyledikleriyle seslenen kişinin bana çarpan kişi olduğunu anlamış oldum .
" Ahhh " istemsizce boğazımdan çıkan inlemeyle Yeşim "çok özür dilerim lütfen sabret az kaldı " dedi .
O benim için çabalarken bende onu üzmek istemiyordum ama ayağım çok sızlıyordu . Gözlerimi sıkıca yumup bir inlemeyi daha önlemek için dişlerimi sıktım . Bu sırada içeriyi dolduran amcanın endişeli sesiyle gözlerimi açtım . " Kızım acele ol kaput yanıyor araba her an patlayabilir . " Söyledikleri kafamda bir bomba etkisi yaratırken buğulu gözlerimle çıkan ateşe baktım .
Sonra bu söylenileni duymamış gibi beni incitmemeye çabalayarak ayağımı çıkarmaya çalışan sevdiğime baktım .
O çıkmalıy dı benim yüzümden bu kadar acı çekmişken birden benim yüzümden ölmemeliydi . Zor çıkan sesimle " Yeş..im bır..ak sen çık..malı...sın..." Dedim söylediklerimi tamamlayamadan da anlamış olacak ki kızgın sesiyle
" Saçmalama . Beraber çıkacaz burdan ." Dedi sesini yükselterek .
Gözlerimi önümdeki melegimden çekip kaputa baktım alevler yükseliyordu . Çıkmalıy dı , neden kalıyordu ? Vicdan azabı çekmemeliydi . Bunun için ölüme gitmemeliydi .
"Ahh" Bacağıma bir den giren ağrıyla Yeşim mavilerini bana çevirdi .
" Ayağını çıkardım şimdi yavaşça yana çevireceğim sonra bana yaslanacaksin çıkacaz . " Dedi talimatlarını sayarken .
Bu sırada aynı yabancı ses aynı endişe ve üzüntüyle " Dur kızım bende sana yardım edeyim zaten benim yüzümden bu halde . " Dedi .
Yeşim sesizliğiyle onaylamıştı amcayı amaca arabaya girerken Yeşim'de yavaşça bedenimi arkaya doğru çevirdi . Ardından Yeşim'de arka tarafa geçerken ilk kendisi arabadan çıkıp ardından beni tam olarak açık kapıya çevirerek koluma dikkat ederek altına girdi . Diğer kolumuda amca alırken beni arabadan çıkardılar .
Yeşim amcaya dönüp "Benim arabama binelim . Siz sürebilecekmisiniz . " Diye soru yöneltti . Amcada " Kızım ambulansı bekleseydik daha iyi değilmiydi . " Diye sordu .
Yeşim'de " Durumu kötü bekleyemeyiz . Kaldı ki arabaya çok yakınız patlarsa her şekilde etkileniriz uzaklaşmalıyız . " Dedi .
Hemen iki metre kadar uzağa bıraktığı çalışan arabasının arka koltuğuna beni bırakırken amca Yeşim'e " sende bin kızım ben kullanırım ." Demesiyle Yeşim'de binip başımı dizine bıraktı .
Amca binmiş olacak araba hemen çalıştı . Yüzümde hissettiğim elle gözlerimi zorlayarak açtım . Mavi gözlüm yanağımda ki ıslaklığı siliyordu .
" Merak etme hiç bir şey olmayacak seni hastaneye yetiştireceğiz . " Dedi üzüntüden kısık çıkan sesiyle . Neden üzülüyordu ki. Halbuki ben ilk defa bu kadar mutlu ve huzurluydum . Onun dizlerindeydim onun kokusu alıyordum .
Bu sırada göz kkapaklarım bana ihanet edip kapanırken Yeşim amcaya bir şeyler söylüyordu . Ne dediğini duyup anlayamazken o yaralı koluma uzanıp sarmaya başlamıştı . Niyeti kanamayı durdurmak olsa gerek başka bir deyişle başıma tutmuştu. " Baran lütfen dayan kapama gözlerini ." Demesiyle göz kapaklarımı açılmak için zorladım . Hafif aranan gözlerimle Yeşimin dolu gözlerini ve akan yaşları görmem bir oldu . Elimi uzatıp silmek istesemde oda bana ihanet etmiş ve kalkmamıştı. Bu kez dilime yüklendim . O bana ihanet etmemis olacak ki kekeleyerekte olsa çıkmıştı sözlerim . " Ağ...la..ma ben iy...im .... " Diye bilmştim. Sözlerimden sonra gözyaşlarına hıçkırıklarıda katılmıştı .
Gözlerimi ne kadar açık tutmak istesemde olmuyordu kapanmaya yeminli gibiydiler . Yumulan gözlerimle beraber Yeşimin kendini bırakma diye yalvaran kısık ve pürüzlü sesi itici kısılmış ve silikleşmişti.....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Urfa'nın Kraliçesi
Teen Fiction# yakışıklı bir ağa # Ve bir kraliçe . Klasik bir töre kitabı değildir . "Konu güvendi . sen bana hiç güvenmemişsin . Eğerki sen bana güvenmiş olsaydın . Benim sevdiğim kadın yapmaz derdin. " ***** Tüm güzelliği ve sağlığıyla karşımda ama ban...
