*tok.tok.tok*"Camilo?"
Huh? Umaga na ba. Ang aga naman nagtatawag nitong si Mama.
"Come in."
"Hey honey, wake up.."
"Ugh! Ma naman ang aga pa."
Reklamo ko nang maramdaman ang kaunti pang antok"Anong maaga?! It's already 8 in the morning."
Nagkusot ako ng mata bago sumagot.
"Hindi ako papasok."
"At bakit?"
Ugh! Ang aga aga anong paliwanag sasabihin ko? Wala pa ko sa mood magsinungaling. Tsk.
"Masakit ulo ko."
"Wait, bakit? Anong nangyari sayo? Dyan ka lang kukuha lang ako ng gamot."
Tsss. Ang OA kong INA.
"Ma pede ba, kalma lang. Wala pang namamatay sa sakit ng ulo."
"Haayy, sige sige. Iwan na kita, nasa baba lang si manang tawagin mo lang kung may kailangan ka hah? Got to go." Pagsuko ni Mama.
"I love you son." sambit ni mama sabay halik sa pisngi ko.
"Love you too Ma. Take care."
Isang matamis na ngiti ang isinukli niya sa akin bago tuluyang lumabas ng kwarto ko.
Haayyy nakaka-walang gana gumawa ng kahit na ano.
Naisipan ko na lang kuhanin ang cellphone ko..
Hindi ko alam kung bakit kinuha ko pa yon gayong wala naman akong ginawa kundi titigan lang ito, siguro dahil na rin sa wallpaper ko na kung hindi ako nagkakamali ay kinuhanan lang last month sa isang practice namin sa table tennis.
Picture kung saan magkasama kami ni SM, kung saan wala pa kaming problema or should I say wala pa akong problema, dahil sigurado naman akong masaya ngayon si SM sa piling ng boyfriend niyang si Adrian.Tsk. Hindi ko alam kung bakit ako naaapektuhan nang sobra, siguro dahil sa best friend ko siya at itinuring ko na siyang parang tunay na kapatid kaya nag aalala lang ako sa kanya..
Pero yun nga lang ba?Aaahh! Sh*t!
Inis akong bumangon sa aking kama at saka sinuklay ang buhok ko gamit ang kamay ko. Dumiretso ako sa banyo nagba-baka sakaling mawala ang inis sa pamamagitan ng pagligo.
Pagkatapos kong maligo ay agad akong nagbihis ng isang plain gray V-neck na T-shirt at isang faded blue maong shorts na hanggang tuhod.
Napagdesisyon kong lumabas at noon na lamang kumain.Dinala ako ng mga paa ko sa favorite kainan namin ni SM. Isa lamang iyong maliit na karinderya, dahil ayaw na ayaw ni SM kumain sa mga fastfoof chains at mamahaling restaurant.. Tsk. SM na naman. Ano ba yan!
Diniretso ko na lamang ang paglalakad at naghanap ng ibang makakainan.
Sa di kalayuan naman ay nakita kong huminto ang isang black colored Monterosport.
Di ko maaninag ang sakay nito dahil sa tinted ang salamin ng bintana nito. Pero unti unti namang bumukas ang pintuan ng driver's seat nito at iniluwa ang isang pamilyar na mukha.
At pinagbuksan ang isang babaen--T-Teka?! Hindi ba't sila ni SM?! Eh sino?! At saka teka paanong?!
Hinalikan niya yung babae?!!
That's b*llsh*t!Dinala ako ng sarili kong mga paa sa kinatatayuan ng p*tang***ng kumag na yon.
"You fvcking ass!*
Hindi ko na napigilan ang sarili ko at agad siyang sinapak.
" Woah, Woah. Chill lang bro."
Sagot niya nang may halong pang aasar."Tang*na ka. Wag mo nga akong ma bro bro diyan. G*go ka!! Ano to hah?!" Sabay turo ko sa malanding kasama niya.
"And why would you even ask?" He answered wearing a smirk on his face.
"Fvck you!! Go to hell you fvcking asshole!!" Sigaw kong tiyak na nakaagaw ng atensyon ng mga tao sa paligid.
"Why don't you try to come with me? Wala ka namang magagawa bakit may pruweba ka ba ha?! Haha."
Bigla akong natahimik sa sinabi niya at nanatiling naka half open ang bibig.
"Ano? Wala diba? Ano Camilo iiyak ka na ba? Naku.. Kawawa ka naman. You want me to call your mom?" Mayabang niyang sambit.
"Tss. Let's go babe. We're just wasting our time here."
Naramdaman ko ang paglalakad nila palapit sa sasakyan nila pero bago pa man sila tuluyang makasakay ay..
"Tandaan mo Adrian, walang sikretong hindi nabubunyag. Kahit paanong gawin mong tago nito lalabas at lalabas yan. Kaya ngayon pa lang binabalaan na kita. If you don't want to see yourself lying on your coffin. BACK OFF!"
BINABASA MO ANG
My Bestfriend is an EVIL
TienerfictieAuthor's Note: Una, ipagpaunmanhin niyo po ang kung may typo kayong mababasa. Di ako perpekto. Nagkakamali din ako. Pangalawa, ang inyo pong mababasa ay kathang isip lamang. Sadyang mapaglaro lang talaga ang isip ng tatlong author. Pangatlo, sa pho...