Soulmate

Chapter 47

"Danerie! Lumabas ka sa kwartong to kalimutan mo nang apo kita!" Pag saway sakin ni lola lumabas ng room.

I left the room and wiped away my tears.

___________________________________

"Beautiful.." wika ko habang naka tingin sa langin at pinag mamasdan ang buwan at bituwin sa garden.

"Yeah" biglaang pag sagot ng isang lalaki agad akong lumingon.

"D-dad what are you doing here?" Pag Tanong ko ng makalingon sa kanya.

"You? What are you doing here?" Pag balik niya ng tanong sakin hindi ako makasagot at muli naman siyang nag tanong.

"Are you okay? You know what my son.." tumabi siya sakin at inilagay ang kanang braso sa balikat ko tumingin din siya sa langin.

"Mahalin mo kung sino ang taong mahal mo wag kang gagaya sakin" Ani niya.

"What do you mean dad?" Tugon ko.

"I think this is the time para malaman mo ang totoong nangyari nuon"

"N-nuon?"

"Yes. Meron akong nakilalang babae na kilala ko siya sa cafeteria ng university namin nuon. Mabait siya mapagbigay, maaalahanin, magaling din siyang leader, dahil duon nagustohan ko siya" pag kwento ni dad, habang naka tingala sa kalangitan.

"Naging malapit na mag kaibigan kami. Hanggang sa nasanay na 'kong hinahatid siya pauwi. Isang araw nuon nag tapat ako sa kaniya at nag tapat din siya sa akin. Sobra ang saya ko nuon niligawan ko siya at kaniya naman akong sinagot katulad ninyo ni vee madalas naming pinag mamasdan ang kalangitan."

"2 to 3 years kaming naging mag kasintahan marami na rin kaming pinag samahan pero nasira ang lahat ng iyon ng kausapin ako ng lola mo" pag yuko niya.

"Ka-katulad ng nangyayari...... sa'yo ngayon..... balak din nilang ipakasal ako sa mami mo. Yung kasal na iyon sapilitan dahil pag hindi ako nag pa kasal sa mami mo...... masasaktan ang taong mahal ko at mawawala ako sa posisyon ko dito..... sa pamiliyang 'to." Pinunasan niya ang luha niyang tumulo sa pisngi niya.

"Dahil sa oras na mawala ako dito sa posisyon na tagapag mana ng kompanya ang...... ang tito mo ang mag mamana ng kompanya magiging magulo ang lahat kapag siya ang humawak nito.... at lalo akong magagamit ni mama..... kung hindi lang namatay ng maaga ang lolo mo hindi mag kakaganito ang lahat.
Kaya nag pakasal ako sa mami mo kapalit nuon ang kompanya mas mataas na posisyon, respeto sayo ng mga taong nasa paligid mo... pero nasaktan ko ang taong mahal ko..." patulong ang pag daloy ng luha ni dad mula sa kaniyang mga mata.

"Hindi ako naka pag paalam sakanya at humingi ng tawad..... at May nangyari din saamin ng mami mo at ikaw ang naging bunga nuon... pero tinanggap kita, minahal kita, pinaramdam ko yung pag mamahal ng isang ama kaya Danerie..... wag mong hahayaang may humadlang sa pag mamahalan ninyo ni vee....... piliin mo kung sino ang mahal mo." Niyakap ko siya, Hindi ko inakala na ganon ka hirap ang pinag daanan ni dad.

"Wag sana muling mangyari ang nakaraan at ayokong mangyari rin yon sayo, tanggap kita, tanggap ko kayo ni vee" Ani niya, habang nakayakap pa din ako sa kanya.

"I will make sure dad, that will never happened again...... hanggat kaya kong lumaban gagawin ko ang lahat para kami pa din ni vee sa huli" tugon ko, kumalas ako sa pag kakayakap niya.

__________________________________

Vee's point of view.

Nakatayo ako dito sa tabi ng table namin nila papa dahil may pinuntahan si Danerie habang nililibang kami ng host dahil nga umalis muna ang Del Rosario family. Nag palakpakan kami sa pinanood naming video na related kay Danerie mula pag ka bata niya sa malaking flat screen tv.

"Vee!"

Tawag sa 'kin ng pamilyar na boses, pag lingon ko agad yumakap sa 'kin si Danerie. Umiiyak at hindi sumasagot sa mga tanong ko.

"Bakit ka umiiyak? Love? Danerie?" Pag aalalang tanong ko, nakita ko si tito carlos nag tapat ang tingin namin at agad naman niyang iniwan ang tingin niya at kumuha ng panyo sa bulsa para punasan ang pisngi niya.

Nakayakap pa rin sa akin si danerie tinatapik ko ang likod niya, wala akong ka alam alam kung anong nangyari. Like wala talaga bigla nalang siyang yumakap sa akin habang umiiyak.

"Danerie, danerie! Are you okay?" Nag tatakang tanong ko at ang tanging sagot niya lang ay.

"Vee, Pwede bang dito ka muna sa tabi ko pwede bang huwag ka munang umalis?" Tinapik ko muli ang likod niya. "Ah sure"

Kumalas na siya sa pag kakayakap at umupo muna kami sa upuan na malapit sa table namin.

Nakita ko namang bumaba na yung lola ni Danerie with his mother at kasama ang iba pa, I have know Idea kung anong nangyayari bakit umiiyak si Danerie nag tapat din ang tingin namin ng lola ni Danerie, Grabe tingin niya dai! Ang sama ng tingin! Umiwas nalang ako at tinaas ang kamay para humingi ng tubig sa waiter na malapit samin.

Nang ibigay ng waiter yung tubig agad kong binigay iyon kay Danerie "Are you okay?" Tanong ko at hinimas himas ang likod niya.

Tumango siya at lumapit naman ang lola ni Danerie with Danerie's mom.

Humak bang ako pa layo dahil baka mag uusap sila ni Danerie as a family ganon. "Wait don't leave" pag pigil sakin ng lola niya, kinabahan ako sis! Kala ko kung ano na.

Na ayun ako sa kinatatayuan ko naka tingin silang lahat sakin pati si Danerie, tatayo na sana si Danerie ng hawakan siya ng lola niya sa balikat at muling nag tanong.

"Are you're my grandsons boyfriend?"

"Yes madam" I replied.

"Hmph, you're not that bad. Like sabrina you're good at fashion" pag puri niya.

"Thank you" nakayuko lang ako at nahihiya.

"But Sabrina's better than you, mas mabagay si Sabrina para sa apo ko kesa sayo lagi mo yang isasak sa isipan mo! Veenus Villaluna!" Napatayo si papa dahil sa sinabi niya pati na si kuya, nakayuko pa din ako at naramdamang tumayo si Danerie sa kinauupuan niya.

Hinawakan niya ang kamay ko at hawak hawak naman ang bag ko sa kabila.

Hahakbang na Sana si Danerie pa Alis ng mag salita ang mom ni Danerie dahilan para huminto siya.

"You're leaving? Ipagtatanggol mo nanaman yan?! Remember Danerie you're engaged to sabrina!"

"No, I'm not! And don't compare vee to sabrina because they are different!"

___________________________________________________

Ako'y nag babalik pero hindi binalikan, char.
Happy 800 readers!!