Loving Aleah Griffin

Chapter 34

Nanantili ako'ng nakayakap sa kanya ayoko siya'ng bitawan hangga't hindi nawawala sa pandinig ko ang mga iyak at hagulgol niya. Hindi siya tumigil kahit pinapatigil ko na siya sa pag-iyak.

As she cries the wave hits our body, the wave reaches us with every hug and cry we make. I slowly kissed her hair and caressed her back, I missed doing that to her...I missed feeling her.

I didn't speak anymore I just let her hug me, she was crying and I didn't have to speak anymore. I wouldn't be lost next to her if we were like this. She looked up, I didn't forget to caress her cheeks and wipe her eyes wet with tears.

"Love, stop crying" masuyo at maingat ko'ng sabi ko sa kanya. "Stop please...I'm not mad" Nakatingin lang siya sa akin habang nagsasalita at patuloy ako sa paghaplos sa pisngi niya. Tumigil na siya sa pag-iyak dahilan para mamungay ang mga mata niya.

Sa akin na naman nakatingin ang mga berde niya'ng mata. The look is measured and I can't get rid of her missing my eyes and arms. The looks she gives me are so soft, the arms that hug me are so careful...keeping them wide open to me.

Sumiksik siya sa akin lalo kaya naging alarma ako, hinawakan niya ang likod at binaon ang mukha sa balikat ko. Patuloy niiya'ng ginagalaw ang mukha niya sa balikat na para ba'ng hinahaplos ako.

Bahagya ako'ng natawa dahil nagpapa-baby na naman siya sa akin, kilala'ng-kilala ko siya kapag ganito siya yumakap sa akin. Muli ko'ng hinaplos ang katawan niya habang naksiksik pa rin siya sa akin.

I just enjoyed the cold of the night, the waves and Aleah's arms on my body. I made a small smile before kissing her on the hair.

I misssed her so much

"Are you not mad?" maya-maya niya'ng tanong, hindi lumalayo sa akin. "I'm sorry, I'm really sorry, love"

"No, love hindi ako galit" I said softly to her. "Kahit noong nag-away tayo, hindi ako nagalit" Napalayo ako dahil lumayo na siya sa akin, tumingin ako sa mga mata niya'ng halata pa rin ang sabok sa akin.

"I'm sorry" I looked down at her hand reaching for my hand, I was so bitten on my lip while looking at it.

"I made a mistake, I did so much wrong" nakayuko siya nakatingin sa kamay naming magkahawak na ngayon. "What I showed to my parents was also wrong, especially to your parents. "

Nakatingin lang ako sa kanya habang nagsasalita siya, hinayaan ko siya dahil ilang araw ko'ng hindi narinig ang boses niya.

"Earlier when I took you to work, I went back to the hotel to apologize to our parents" nag-angat siya ng tingin, nagtama ang paningin naming dalawa at ngumiti ako. "Galit sa akin sina Tito at Tita...pero pinatawad nila ako agad, kay Daddy din nagalit siya pero hindi nagtagal galit niya sa akin."

"Sabi ni Tita at Tito kapag sinaktan na naman kita hindi ka na nila ulit ibibigay sa akin" Bahagya siya'ng napanguso roon kaya natawa ako. "Natakot talaga ako...kahit noong mga binitawan ko'ng salita sa'yo...kaya mali ko iyon"

"Mali ko naman talaga 'yun, hindi ako gano'n eh"

"Nasabi mo iyon kasi nasaktan ka" nagsalita na ako na siya'ng umiling naman agad. "Totoo, kaya mo 'yun nasabi dahil nasaktan ka sa nakita mo"

Umiling siya ulit. "Kahit na, kahit ano'ng pigil ko hindi ko na napigilan kaya nasabi ko ang mga iyon." humigpit ang hawak niya sa akin. "Kaya humihingi pa rin ako ng tawad, paulit-ulit ko'ng gagawin iyon kahit sa mga magulang natin."

Humawak ako sa magkabilang pisngi niya, nilapait ko ang mukha ko sa kanya at pinagdikit ang noo naming dalawa.

"Love, I'm sorry, sorry din...dahil dun nagkagulo tayo'ng dalawa at nadamay pa ang mga magulang natin" hinahaplos ko siya. "I'm sorry, aayusin natin 'to pareho"