Don't Let Him Know

Chapter 29

I WANTED to twist his neck, or perhaps stab him with a fork. I wanted to do anything that would wipe that smug smile on his face. Kung hindi lang sa banta niyang pupunta sa bahay ko, hinding-hindi talaga ako sasama sa kanya.

Hindi ko alam kung ano'ng trip sa buhay ng lalaking 'to. Last month he told me he won't bother me anymore. But here he is again! Wala ba talaga siyang balak lubayan ako? Ano ba'ng meron sa akin at balik siya nang balik sa akin?

"Why are you doing this, Reagan? Tapatin mo 'ko," seryoso kong tanong, breaking the silence.

Nasa harap ang mga mata ko kaya hindi ko alam kung anong ekspresyon ang kasalukuyang  nasa kanyang mukha.

"What do you think is the reason why I am doing this?" balik-tanong niya sa akin.

Nagtagis ang mga ngipin ko. Nilingon ko siya.

"Huwag mo sa 'kin ibalik ang tanong, Reagan! You told me! You promised me! You said you won't bother me again! But why are you still here? Bakit hindi ka na lang bumalik kay Vivian!" sigaw ko. Hindi ko na napigilan pa.

Nakita ng dalawang mga mata ko ang pag-igting ng kanyang mga panga. Madilim sa loob ng kotse pero dahil may nadadaanan kaming ilang establisyemento kaya nakikita ko pa rin ang kanyang mukha.

"I know you don't like me, and it's okay. Pero huwag mo kong ipagtabuyan at itapon sa iba, Ryleigh," saad niya. Puno ng pait ang boses. "May nararamdaman din ako. . ."

Napipi ako sa binitiwan niyang salita. I couldn't mutter anymore words kaya nag-iwas na lang ako ng tingin at sumiksik sa gilid ng pinto.

Wala nang nagtangka pang magsalita sa aming dalawa pagkatapos hanggang sa makarating kami sa bahay niya. Palihim akong napabuga ng hangin pagtambad sa akin ng bahay niyang hindi ko alam na muli kong papasukin.

Walang salitang lumabas ng kotse si Reagan saka pumunta sa side ko para buksan ang pinto. Mabilis niyang kinuha ang kamay ko at mahigpit na hinawakan na para bang tatakasan ko siya anumang oras.

He gave the keys to the man waiting at the doorway before pulling me inside his house. Tahimik lang ako at hinahayaan siyang hilain ako ngunit nang tahakin namin ang hallway na magdadala sa amin sa kuwarto niya, doon ako nagpumiglas.

Not again!

Not in that room!

I fucking hate that place!

"Seriously, Reagan? Papatulugin mo na naman ako sa loob ng kuwarto mo?" inis kong saad. "Kung okay lang sa 'yo na may pinapatulog kang ibang babae sa kama mo while being engaged to Vivian, ibahin mo 'ko! Bitiwan mo 'ko!"

Hindi niya ako binitawan. He simply pulled me instead inside his room. Hinila ko ang aking braso bago niya ako maipasok nang tuluyan pero dahil malakas siya ay parang wala lang iyon.

Urgh! I hate him!

"I'm not engaged to anyone, and I'd never brought a woman in my room," seryoso niyang pagtatama sa sinabi ko.

Pagak ko siyang tinawanan.

"Why would I believe you? You've lied two times to me!" asik ko.

Nasa tapat na kami ng pinto ng kanyang kuwarto nang bigla siyang huminto. I was caught off guard of his sudden turn. Hindi ko napaghandaan ang pagsalubong sa kanyang nagngingitngit na mga mata kaya nanigas ako sa kinatatayuan.

"You wanna bet with me, Ryleigh?" mapanganib niyang tanong. "Because I will, if you will. Ask everyone in this house if I ever brought a woman in my room aside from you. Go ahead. If you're right, I will leave you alone but if you're wrong, you will be forbidden to push me away again!"

Hindi ako nakasagot sa kanya. Even if I want to, there's still a part of me that doesn't want to risk. Para bang ibinubulong nito sa akin na wala akong laban.

Reagan took my silence as an advantage to pull me again. Napalunok na lang ako pagkakita ng loob ng kanyang pamilyar na kuwarto.

The room was silent and dark. Ang tanging ilaw lang ay ang lamp sa gilid at hindi sapat ang liwanag nito para makita ang kabuuan ng kuwarto.

I was pulled back to reality when I heard the click of the lock from his door. Unti-unting bumilis ang pintig ng aking puso nang mapagtantong kami na lang dalawa ang narito.

Even if I wanted to run, it will be only useless dahil nakaharang siya sa pinto. Nanuyo ang aking lalamunan nang maramdaman ang paglapit niya sa aking likod.

"R-reagan—"

I stilled when he hugged me from behind. Mas dumoble ang kabog sa dibdib ko nang ibaon niya ang mukha sa aking leeg. When he started planting soft and wet kisses on my neck, I knew, the drumming inside my chest is no longer because of nervousness.

Napapikit ako nang dumako ang mainit niyang mga labi sa aking batok. He kissed me there before his lips slowly made its way down to my spine. Napalunok ako dahil sa biglang pagpasok ng alaala sa aking isipan.

"I want you. . ."

Napahingal ako sa kanyang sinabi. Ang init na nabuo sa aking katawan ay mas lalong kumalat at ang mga kamay niyang senswal na humahagod sa aking baywang pababa sa aking balakang ay hindi nakakatulong upang pawiin ang apoy sa aking katawan.

"Y-you can't d-do this. . ." utal kong sambit, desperate to make him stop despite my fading self-control.

"I can, Ryleigh. You know I can."

Napasinghap ako. Bigla niya akong hinarap sa kanya at bago pa ako makapag-react, sinalubong na ng mapula at mainit niyang mga labi ang akin. All I can do is moan as he kisses me aggressively.

Napakapit ako sa kanyang balikat at automatikong napayakap ang mga binti ko sa kanyang baywang nang bigla niya akong buhatin. He pinned me on the nearest wall while still ravaging my lips.

"A-Ah!"

Hindi ako mapakali sa kiliting natatanggap mula sa kanyang kamay na nasa aking dibdib. May panggigigil na pumipisil. Bumaba ang mga labi niya sa aking leeg. He sucked a skin there.

Humigpit ang kapit ko sa kanya dahil sa bigla niyang pag-atras sa amin mula sa pader. My heart pounded fast when he walk to his bed. Doon ay ibinaba niya ako.

My body bounce on his bed. Balak ko sanang umupo pero napahiga rin kaagad ako nang  pumaibabaw siya sa akin. This time, he become more aggressive. . . eager.

Napasabunot ako sa kanyang buhok nang magawa niyang matanggal ang itaas na bahagi ng dress ko at mabilis na nilaro sa kanyang bibig ang aking dibdib. I wasn't able to hold my moans because he sucked my peak like a baby. May tunog pa ang kanyang ginagawa na lalong nagpainit sa akin.

"R-Reagan—Ah!" Hindi ko naituloy ang sasabihin nang maramdaman ang kanyang daliri sa aking baba.

Nagtama ang mga mata namin. His eyes are on fire. Burning in lust. Mukhang hindi ko na kailangan pang ituloy ang sasabihin ko because he responded to me. And I don't know whether to feel at ease or feel more fear because of his answer.

"There's nothing between me and her. Her job is done. She will go back to U.S tomorrow and I..." A promising smile made its way to his lips. "...I will go back to you."