Don't Let Him Know

Chapter 42 : Mature

“W-WHAT plans are you talking about?” Kahit hinihingal dahil sa kanyang ginagawa ay nagawa ko pa rin iyong itanong.

“Plans for you, our son, and me, Ryleigh. . . You should not expect me to do nothing after.”

Kinabahan ako sa sinabi niya. Kahit nanghihina, sinubukan ko pa ring itulak siya para bigyan ng espasyo ang aming mga katawan. Thankfully, he stepped forward. Nagtama ang aming mga mata.

“Y-you can do what you’re thinking right now, Reagan,” mariin kong sabi. “If you want to make plans, make plans for Gideon only. Hindi ako kasama roon at hindi dapat ako kasama.”

Hindi niya nagustuhan ang sinabi ko dahil sa biglang pagdilim ng kanyang mukha.

“And why would I do that?” malamig niyang tanong.

Humugot ako nang malalim na paghinga. Can’t he understand it? Bakit kailangan pa niyang ipaliwanag pa sa akin ang gusto kong iparating? He’s not dumb! He knew what I meant by that!

“Dahil sa kanya ka lang may responsibilidad. Listen, Reagan. Hindi ko na itatago pa ang totoo. I knew from the time you found out about Gideon that you will know the truth, so I’ve decided to tell you the truth. You can have your time with your son. Hindi kita pipigilan but spare me, Reagan. Kung may pag-uusapan man tayo, tungkol lang dapat ’yon sa anak natin. Wala ng iba,” mariin kong paliwanag.

“What if I refuse?”

Natigilan ako.

“I-isn’t it an advantage on your part? You can live your bachelor’s life even after this. Dapat magpasalamat ka pa dahil hindi ka matatali.”

I received nothing aside from the sarcastic laugh he made.

“Advantage?” he asked, full of disdain. “You think it’s an advantage on my part?”

Hindi na ako nagsalita. Nakakapaso ang galit na nagmumula sa kanyang mga mata.

“If I won’t have you then it’s a loss on my part, Ryleigh. And I don’t like losing someone, especially you.”

Tinalikuran niya ako. Tumungo siya sa kama at tulad nang parati niyang ginagawa. Kaswal siyang umupo at nagtanggal ng damit.

“Reagan—”

“No, Ryleigh,” matigas niyang saad.

Umangat ang kanyang tingin sa akin. I almost flinch at how cold his eyes were.

“Hindi ako susunod sa gusto mo. When I’ve said I will put a ring on your finger, Ryleigh Sebastian, I’m serious about it.”

FOUR DAYS had passed but Reagan’s cold behavior towards me remained the same. Pagkatapos ng gabing iyon ay bigla na lang siyang nanlamig sa akin. I ignored it, of course. It’s an advantage on my part dahil ayoko rin siyang kausapin. Sapat na’ng araw-araw ko siyang nakikita.

Ngunit habang tumatagal na gano’n ay hindi ako mapakali. Nangangati ang bibig ko na tanungin siya kung ano na namang dama niya sa buhay. O kung ano na naman ang plinaplano niya.

I don’t really understand how that man’s mind works. He’s not talking to me, yet he’s sleeping in my room. Ang sakit tuloy lagi ng likod ko dahil ako pa ang naga-adjust sa aming dalawa. Siya kasi ang nasa kama kasi siya lagi ang nauunang humiga.

Tiningnan ko ang oras sa aking wristwatch bago inayos ang table ko. It’s already six in the evening and I badly want to go home now. Pagod na pagod na ang pakiramdam ko.