Warianty Miłości || HP one-shots

Kolory naszych wspomnień

Czy stamtąd, gdzie jesteś, widzisz moje łzy?

Czy stamtąd, gdzie jesteś, słyszysz mój szloch?

Szloch, który od rana ściska mi gardło tylko po to, aby w nocy po raz kolejny je rozerwać.

Straciłem słuch – słyszę już tylko własny płacz, odbijający się echem od pustych ścian.

Straciłem smak – czuje już tylko sól mych łez, które niestarte zawczasu, trafiły na mój język.

Straciłem węch – czuje już tylko twój zapach, wsiąknięty w poduszkę czy bluzę, której nie potrafię się pozbyć.

Straciłem dotyk – pod palcami czuje już tylko twoją rozgrzaną skórę, zawsze rozpaloną na mój widok.

Straciłem wzrok – widzę już tylko własne cierpienie, które ciągnie się bez końca.

Straciłem wszystkie zmysły – zabrałeś je ze sobą tam, gdziekolwiek teraz jesteś.

I nigdy już ich nie odzyskam.

Ludzie powiadają, że śmierć jest uwolnieniem duszy od bólu i cierpienia.

Twoja była kolejnym ich powodem.

Czy tam, gdzie jesteś, jeszcze mnie pamiętasz?

Czy tam istnieje jeszcze pamięć?

Czy tam, w krainie szczęścia i dostatku, chcielibyśmy jeszcze pamiętać?

Życie na ziemi, które od poczęcia aż po ostatnią minutę było jedynie katorgą?

Czy kiedy do ciebie dołączę tam, gdzie jesteś, będziemy się pamiętać?

Te wszystkie momenty chwilowego uniesienia, szczęścia i zapomnienia?

Kiedyś kolorowe przeżycia, teraz jedynie czarno-białe wspomnienia.

Czy tam, dokąd trafię, będę chciał pamiętać?

___

Hej!

Jak już zauważyliście jest to trochę co innego niż dotychczas pisałam, lecz tak mi się spodobało, że postanowiłam wstawić.

Pisałam to z myślą o Wolfstar i trochę Jegulus, aczkolwiek myślę, że możecie to sobie podciągnąć pod jakikolwiek tylko ship chcecie. Pełna dowolność.

Możecie dać mi znać, czy taka forma pisania też się Wam podoba, czy jednak o niebo lepsze są normalne rozdziały z konkretnymi historyjkami. I czy ewentualnie chcielibyście zobaczyć więcej czegoś takiego w moim wykonaniu.

Jeszcze tak uściślając – są to takie moje deep thoughts o trzeciej w nocy, więc oczywiście nie będzie to jakieś piękne, twórcze i cudowne. Wtedy raczej bardziej skupiam się na przekazaniu emocji kłębiących się w bohaterze.

do następnego x