Unicode
“Happy birthdayပါ ချစ်ရတဲ့ မောင်..
မွေးနေ့မှာ ကိုယ့်ကို အများကြီး ချစ်နိုင်ပါစေ နော်”
ဒီနေ့ဟာ ဈာန်လင်းမောင် ရဲ့အသက်၂၃နှစ်ပြည့် မွေးနေ့လေးဖြစ်တယ်။လူတွေ အများကြီးမပါဘဲ ချစ်ရတဲ့ လွန်းယံဟင်း နဲ့အတူနှစ်ယောက်တည်း
ကျင်းပခဲ့တယ်။
“ကျေးဇူးပါ လွန်း..မောင့်အနားမှာ အမြဲရှိနေပေး
လို့”
“ငါကလဲ မောင့်ကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ငါ့လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပေးလို့”
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကြည့်ကာ ကြည်နှုးကြရင်းအနမ်းတွေကို ဝေမျှခဲ့ကြတယ်။ကိတ်မုန့်လေးကတော့ အထီးကျန်ဆန်လျက်
“မောင် မနက်ဖြန် မေကြီးတို့ဆီ သွားရမှာလေ”
“အင်း သွားမယ်လေ။အခုလုပ်မှာနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ”
“မောင်ကလည်း မင်းကအဆင်ပြေပေမယ့်..အာ့
ငါက ခံရမယ့်သူလေ”
မောင်ကတော့ ပြောအားရှိတာပေါ့ သူမခံရတိုင်း
ကိုယ့်ကို တစ်ခါမှမညှာ။အခုလည်း မနက်ဖြန် မေကြီးဆီပြန်မှာကို ..
“အာ့ မောင် အဲ့နေရာကို မလုပ်ပါနဲ့ဆိုဗျာ”
လွန်းအတွေးတွေ လွန်နေတုန်း မောင်က ဘယ်ချိန်တည်းက အင်္ကျီတွေကိုချွတ်လိုက်မှန်း မသိလိုက်။အခုလည်း လွန်းရဲ့ ချယ်ရီသီးတွေကို မောင်ကလက်နဲ့ဆော့ကစားနေတယ်။
“ဘာလို့လဲ မောင်က လွန်းခံစားကောင်းအောင်
လုပ်နေတာလေ”
“အင့် ဟင့်..မောင် တော်တော့”
မောင်က ပြောလေကဲလေပါ။အခုလည်း လွန်းရဲ့
အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်နေပြီး
လွန်းရဲ့ ပိုင်ဆိုင်ရာကို လက်နဲ့လှုပ်ရှားပေးနေတယ်။
“ငါ ပြီးတော့မယ် အင့် ဟင့် အာ့”
နောက်ဆုံးမှာတော့ မောင့်ရဲ့ လက်ပေါ်မှာသာ
ပြီးသွားခဲ့တယ်။
“လွန်း မောင် စတော့မယ်နော်”
“အင်း တစ်ခါဘဲနော် မနက်ဖြန် မေကြီးဆီပြန်ရမှာ”
ဈာန်လည်း ကုတင်ဘေးက Lubricant ဘူးကိုယူပြီး ဈာန်ရဲ့ လိင်တံပေါ်ကို သုတ်လိမ်းကာ လွန်းရဲ့တွင်းလေးကိုပါ နယ်ချဲ့လိုက်တယ်။
