~İstediklerimiz genellikle bizi istemeyenlerdir~
Sadece şoktayım.Ne tepki vereceğimi bilmiyorum.Sanki dilim yok olmuş gibiydi.Zor
olsada konuşmaya başladım.
Milay:
-Atlas neden?Neden gelmedin hiç?Neden uzakda izledin?
Atlas:
-Milay ben asosyal bir insanım.Tanımadığım ve aynı okulda olmadığım insaların yanına asla gitmedimz.Gidemedim.Senin buraya taşınacağını öğrendiğim gün ne yapacağımı sorguladım.Sonra bir şey oldu Milay o gün hem seni hemde annemi kaybettiğimi sandım.
Milay:
-Ne oldu
Atlas:
-Annemi kaybettim Milay.Annemi kaybettim ama seni kaybedemezdim.Anneme günlerdir seni anlattım.Annem defalarca açıl dedi.
Annemi defalarca erteledim.Ama o öldü.Kalbim acıyordu.İlk kez bir olay yüzünden kalbim acıyordu.Çok kez olaya tanık olmuşdum
ama bu herhalde en acı olandı.Milay:
-Atlas ben ne diyeceğimi bilmiyorum çok çok üzgünüm
Atlas:
-Milay beni yanlış anlama ama senden bir şey isteyebilir miyim hep bunun hayalini kuruyordum
Milay:
-Tabii iste
Atlas:
-Bir kere sarılabilirmiyim?
Milay:
-Gel sarılAyağa kalkdı.Ben ise yattığım yataktan doğruldum.Eğildi.O an nedensiz ce çok mutlu olmuşdum.Kokumu içine çektiğini hissettim.
Sonra ayrıldı benden.Gülümsemesini gördüm o an.Çok güzeldi ilk defa birisinin gülümsemesine güzel diyordum ilk defa.Bu çoçukda ilk lik ne bulmuşdumki?
Atlas:
-Eee o zmn ben çıkıyorum görüşürüz okulda.
Ne zaman geleceksin okula?
Milay:
-Bilmem gelirim herhalde 2 gün sonra
Atlas:
-Tamam o zmn görüşürüz
~2 gün sonra~Bugün okula gidecektim.Sabah yine erken kalmıştım.İnstegram'a girdim.Atlas'ın ss aldığım hesabının fotoğrafından Atlas'ın hesabına girdim.İstek attım.Bir kaç saniye sonra geri takip etti.Sonra telefonum titredi.
Atlas"Günaydın Milay ne zaman çıkıyorsu? aynı zamanda çıkalım mı ?"Ellerim titriyordu.
Bendenim aşırı derecede fazla titriyordu.Bu durum ya çok mutlu olduğum da başıma gelirdi yada çok mutsuz olduğumda.Titreyen elimle yazmaya başladım.Milay"Günaydın Atlas.Ee ben sana yazarım çıktığım zaman"Anında mesaj geldi.Atlas"Tamam o zaman görüşrüz az sonra."Düşünmeden cevap yazdım.Milay"
Tamam görüşrüz o zaman."Ayağa kalktım.İkiye on kala-Al Beni Yaralarına şarkısını açtım.
Sözleri cidden çok hoş tuKendime söz vermiştim sevmezdim kimseyi.
Çenesi düşmüş gözlerinin neler neler dediğiniBeni ifade ediyordu.Galiba ben Atlas'ı seviyordum ya.Evet evet ben Atlas'ı seviyorum.
Atlas'ı seviyorum.O olmadan önce sanki birisi benim en güzel anlarımın duvarlara asılı olduğu bir oda tasarlamış ortasına benim ruhumu bağlamış kapayı kitlemiş gibiydi hareket edemiyordum.
Sadece gözlerimle bakıp kalbimle acıyordum.
Ruhum bedende aklım ruhum hariç herşeydeYazarın sınavına 9 gün kaldı şans dileyip destek olurmusunu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBİNDEKİ LUNAPARK
RandomKlasik olan şeyleri klasik olmaması için çabalayan bir kız.Herşiyini hayatındaki her insanı yavaş yavaş kaybetti.Klasik hayatı annesin ölümüyle değişti. O kaybetmedi çünkü hayatında kaybetse acı çekeceği tek bir insan vardı...