~Kalıcı fikirler ancak kalıcı bir yara ile geçer~
Sabah olmuşdu nasıl uyuduğumu dahi
Hatırlamıyordum.Akşam balkonumun kapısını
açık unuttuğum için odam buz gibiydi.Telefon-umu elime aldım.Nisa'dan hala mesaj yoktu ama büyük ihtimal 2 güne mesaj atar dayanamazdı bana.Yani eğer değişmemişse.
İnstegram'a girdim.Bir tane Kübra adlı sanal arkadaşım vardı.Kendisini severdim.Oyunda tanışmıştık lakin çok samimi olmuşduk.Kübra'
dan mesaj gelmişti.Kübra"Naber güzelim bugün yeni okula başlayacaktın.Nasıl güzelmi
okulun."Mesajını yazmıştı.Bu kız cidden asosyaldi mesajlarıma saniyesinde bakardı ama
taşınma işleri ile uğraştığım için bu aralar konuşamamışdık pek.Nur hanfendi baya kıskanırdı Kübra'yı.Açıkcası baya hoşuma gidiyordu Nur'un beni Kübra'dan kıskanması.
Mesaj yerine tıkladım ve yazmaya başladım.
Milay"İyi güzelim baya iyi okul.İlk gündem baya samimi bir kız ile tanıştım."Mesajı attım 2 saniye sonra mesaj geldi.Kübra"Ya senin adına
çok sevindim.En azından yanlız kalmadın.
Keşke Manisa'da deil de İzmir'de olabilsem."
Hiç düşünmeden yazmaya başladım.Milay
Keşkeeeee"Kübra"Sjsjjsjsjsjs"Saate baktım artık kalkmam gerekiyordu.Milay"Kübracım
benim okula gitmem gerek bysss eve gelince yazarım dün bi olay oldu."Kübra"Şimdiden merak ettim.Hızlı git by by yazmana gerek yok vakit kaybetme bb."Telefona bakıp kısık bir kahkaha attım.Telefonumu kapatıp hızlı bir
şekilde hazırlanıp okula gittim.Kübra yüzünden baya erken gelmiştim hemde baya.
Okuldan çıkıp biraz gezmeye karar verdim.
Ama aslında aklımda Nur'a güzel bir hediye hazırlayıp kargoya vermek vardı.İlk önce bir fotoğrafçıya girip bir kaç tane fotoğrafımızı çektirdim.Ardından bir kırtasiye ye girip mantar pano aldım.Bir parka gidip banklara oturmak yerine çimlere oturdum.Üstümün leke olması umrumda değildi.Panonun üzerine fotoğraflarımızı astım.Bir kaç tane de tatlı not.
Sonra yolda gördüğümüz lavantaları bir ip ile bağlayıp onları da astım.Cidden çok hoştu.
Güzel bir şekilde paketledim ve en yakın kargo
yerine gittim.Kargoya Nur'un adresini verip kargoyu verdim.Nur cidden bu hediyeye bayılacaktı.Bu arada bu hediyeyi cidden yapıp arkadaşıma verdim.Bayıldı.
40 dk geçmişdi ve dersimin başlamasına çok az kalmıştı koşarak okula gittim.Neyseki okulum yakındı.Sınıfa nefes nefese girdim.Saye yanıma
geldi.
Saye:
-Milay noldu ne bu halin!?
Milay:
-Boşver Saye koşarak geldim.Geç çıkmıştım biraz.
Sınıfın arkalarından bir ses şöyle dedi
?:
-Oha benden geç gelende varmış ya
Ve sınıf yine olduğu gibi gülüyordu.Tekrar diyorum neyi komik bunun.Bu cümleyi kuran kişinin kim olduğuna baktım.Galiba bu dün ki bahsedilen çoçukdu galiba ismi Giray'dı.Yüz-
ünde.Sinirli bir ifade vardı.Ama suratının altın-
da.Tatlı birisi yattığını hissediyordum.Eski okulumda da bu tarz tipler vardı ve bir kaç tanesi arkadaşım dı.Kendisine yeni sıra getirmiş en arka sırada oturuyor du.Sırama
doğru gittim.Yüz ifadesinde bana sinirli olduğu
açıkça belliydi.Ona döndüm.
Milay:
-Selam galiba ismin Giray'dı.Şey yerine oturduğum için özür dilerim.Bugün yanıma
oturacak çoçuk gelmedi beraber oturmak istersen oturalım mı?
Tam tahmin ettiğim gibi yüzünde tatlı bir gülümse yayıldı.İç sesim bana insan sarrafıyım
kızım ben diğe bağırıyordu.
Giray:
-Tamamm olurrr neden olmasın.İsmin ne bu arada ???
Hızlı bir şekilde yanıma oturdu.
Milay:
-İsmim Milay.Memnun oldum Giray beyy.
Giray:
-Bende Milay hanımmmm
Aklım neden se Atlas daydı.Aklıma onu takmak istemiyor dum.Sanki Atlas'ı daha önceden tanıyordum.Sürekli gördüğüm ama tanımadığım.Umursamadığım kişilerden birisi miydi acaba die düşündüm.Telefonumu çıkardım.Nur ile fotoğraflarımıza bakmaya karar verdim.Bir kaç fotoğraf dan sonra fotoğrafta dikkatimi bir şey çekti.Birisi öylece bizim fotoğraf çektiğimiz yere bakıyordu.Bu baya baya Atlas'dı küçük çaplı bir şok geçirdim.
Atlas İstanbul da mıydı.Öyleyse neden İzmir'e
gelmişti.Bu soruları sadece ve sadece Atlas'a sormam gerekiyordu.Sadece onun gelmesini beklemem gerekiyordu.Hayatımda yaşadığım en saçma anlardan birisini yaşıyordum.Gerçi
hayatım saçmaydı ama neyse....Yazarın sınavına baya az kaldı.Onlara çalışıyor ileri zamanlarda bekli bölüm atamayabilir yinede siz destek olur musunuz????
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBİNDEKİ LUNAPARK
De TodoKlasik olan şeyleri klasik olmaması için çabalayan bir kız.Herşiyini hayatındaki her insanı yavaş yavaş kaybetti.Klasik hayatı annesin ölümüyle değişti. O kaybetmedi çünkü hayatında kaybetse acı çekeceği tek bir insan vardı...