A Gangster's Lover: Series Book 7; Carlosz Morgan

CHAPTER 32

Chapter 32

         "WHO IS HE?" Napapitlag sa gulat si, Terrenz, sa bilang pagsulpot ni, Carlosz habang pasigaw pa ang tanong sa kanila.

Napalunok siya habang namimilog ang kaniyang mga mata. Fuck! What to say? What to say? He don't know how to excuse himself at this point.

Masyadong masama ang titig ng binata sa kaniya lalo na kay, X. Kung nakamamatay man ang titig ay baka kanina pa ito nakapatay.

Ano ba kasi ang dahilan ng pagbalik nito? Akala niya nakaalis na ito at may kaibigang pupuntahan. Hindi kaya napuntahan na nito ang kaibigan at mabilis na bumalik?

"Who is he, Traven?!" he asked with a death and scary glare.

"He's just my friend, Ximon. He just came here to talk."

"Go and tell him to leave. Marami ka pang gagawin, hindi ka dapat nakikipag-usap sa oras ng trabaho. Palayasin mo siya o ako ang magpapalayas sa kaniya." It was a scary threat.

"Uhmm... yes, boss. Copy."

Humarap siya sa kaibigan at sumenyas na umalis. Tumango naman ang binata.

"Sorry for disturbing you, i'll keep going." bumaling pa ito ng tingin sa boss niya na animo'y nagtatansiyahan ng masamang titig. Ngunit sa huli ay ang kaniyang kaibigan din ang bumawi ng tingin. Umalis na ito at sumakay sa sasakyan. Pinaharurot paalis...

Nang sandaling bumaling ang tingin ni Carlosz sa kaibigan ni Terrenz, hindi niya maiwaksi sa kaniyang sarili ang mapa-isip. Somehow nakita na niya ang pares ng mga mata nito. He don't know where but he'll sure he does. Ang galawan at paraan ng paglakad. Talagang pamilyar sa kaniya ang lahat. Hindi na lang niya pinansin dahil mas naging okupado ang kaniyang isip sa binata.

"What is the meaning of this, Traven?" he asked in a cold voice.

"What? I don't get it?"

"I don't like it when you're too close with someone, even your friends. I don't like seeing you hugging with someone else. Hindi magandang tingnan." malamig parin ang tinig na lumalabas sa kaniyang boses.

"Ano bang pinagsasasabi mo, Carlosz? Kaibigan ko siya, anong hindi maganda sa yakap at paglapit?"

"I don't care!" Hindi niya napigilan kundi ang mapabulyaw. "Just do what i say! Stay away with everyone else around you. Don't to close, kahit pa kaya kaibigan mo 'yan! Ayoko!"

Nakita niya ang pagtawa nito ng pagak. "Sino kaba para diktahan ako? Nagtatrabaho ako sa'yo bilang isang driver mo. Hindi mo'ko pag-aari para utos-utosan ng mga gagawin ko. I can do what ever i want to do. You don't own me. Wala kang karapatang diktahan ang mga dapat kong gawin sa buhay ko. Tandaan mo. Trabahong ang pinasok ko, hindi ang pagbebenta ng sarili ko." anito bago pumihit patalikod at lumakad palayo papasok sa loob ng bahay.

Naiwan siya sa labas habang napatulala. Sumikdo ang kaniyang puso sa tinuran ng binata. Parang may matalas na patalim na bigla-bigla na lang humiwa sa kaniyang puso.

Mapait siyang napatawa. Sino nga ba naman siya para diktahan ang dapat at hindi dapat nitong gawin? Sino nga ba naman siya para kontrolin ang bawat galaw nito? At sino nga ba naman siya upang pagbawalan ito sa mga ayaw niyang ginagawa nito? Amo siya at ito naman ang driver niya. Iyon lang ang papel nila sa isa't-isa.

Ano ba naman kasi ang inaasahan niya?

"Fuck!" Pa-ungol niyang daing, mariing napasambunot sa kaniyang buhok. "I'm so stupid." He is frustrated looking at the enter of the house before choosing to leave.

Sakay ng kaniyang kotse ay mabilis niya itong pinaandar. Ilang minuto ang lumipas bago niya narating ang warehouse nila kung saan naroon si, Caleb na kanina pa siya kailangan.