Zoraki Evlilik / Hyunlix

5

Lütfen beğenmeyi unutmayın

Akşam herkes yemek için aşağıya inmişti. Hiç keyfim yoktu, inmekte istemiyordum.
Telefonumu açıp jisunga yazdım.

           Jisung-Felix sohbet

Ne yapıyorsun lan kerata yazmasak yazmayacaksın

*

Cevap vermemişti. Acaba birşey mi oldu diye düşünmedim değil. Ve sonunda içindeki acaba ne oldu fikrini bir yana bırakıp aramaya karar verdim.

Açmadı. Bir daha aradım yine açmadı. Jisungun ailesi başka şehirde yaşıyordu bu yüzden onları arayıp yok yere endişelendirmek istemezdim. Sonunda gitmeye karar verdim. Zaten aşağıda bir kaç tane yaşlının bir araya gelip hayatımı bitirmelerini dinlemek istemiyordum.

Üstümü değiştirmedim. Odadan çıkıp aşağıya yönelecek iken adını duydum. Arkamı döndüğümde hyunjin vardı.

"Felix?"

"Efendim"

"Nereye"

"Dışarı işim var"

"Tamam"

Hyunjinde dışarıya çıkacağını, işinin olduğunu söylemişti ama gitmemiş. Demek ki iptal olmuştur diye düşündüm. Şu an bununla uğraşamam.

"Seni bırakmamı ister misin?"

"Hayır gerek yok teşekkür ederim"

"Peki"

Bana bağıran, onun için bir hiç olduğumu söyleyen hyunjin  miydi bu? Bazen onu anlayamıyorum.

Hızlıca aşağıya indim. Kimseye bir şey söylemeyi düşünmüyordum, evin hizmetlisini görene kadar.

"Şey efendim ailem beni sorarsa işi varmış dışarı çıktı diyebilir misiniz?"

"Tabiki"

"Teşekkür ederim"

Koşarak kapıdan çıktım. Jisungların evi buradan baya uzaktı. Ne yapabileceğimi düşünürken önümde bir araba durdu.

"Merhaba"

"Merhaba tanışıyor muyuz?"

"Hayır" dedi gülerek

"Etrafa bakındığını gördüm istersen seni bırakabilirim"

Reddedemezdim bu durumda.

"Şey zahmet olmasın"

"Hayır sana teklifi ben yaptım"

Ön koltuğun kapısını açtı ve binmem için eliyle işaret yaptı.

Binerken konuştum.

"Çok teşekkür ederim. Gerçekten şu an bir arabaya ihtiyacım vardı."

Tekrar güldü.