Emotionless puppet || JJK [Completed]

Chap. 11

Ha-yoon's pov-

" හායූනා... "

හැන්ද පුරෝලා දෝත බදලා කටේ ඔබාගන්න ගිය කිම්චි රයිස් ටික කට ලගට ලන් වෙද්දිම අම්මා කතාකරපු එකනම් මට ඇල්ලුවෙම නෑ. අය්ගෝ!!! කන්න දෙන්නැති හැටියක්! මේ බත්බෝලේ මොකට මම කඩේට උස්සන් ආවද මන්ද!?

" වේ ඔම්මා වේඒඒඒඒඒහ්!?(ඇයි අම්මා ඇයි)"

"අය්ගෝ... කෑගන්නෙ මොකද ඔය?... ඒ දරුවා පව් නේද? ඒ මූණ දැක්කම එහෙම හිතෙන්නෙවත් නෑ"

ඔම්මා ආයෙමත් කිව්වෙ ජන්කුක් ගැනමයි. අපි දැන් රෑ කෑම වේලටම වාඩි වෙලා විනාඩි විස්සක් විතර. ඒත් මට තාම එක කිම්චි රයිස් කටක් කන්න ලැබුන්නෑ. ඔම්මට ජන්කුක් ගැන පුදුම ප්‍රශ්න ගොඩක් තියෙන්නෙ. ජන්කුක්ටවත් නැතුවඇති ඒ තරම් ප්‍රශ්න.

"එයා කතාබහ කරද්දි එයාට අමාරු ඇති ඕනි දේවල් අපි වගෙ කියන්න... මට එයා ගැන දුකයි."

"ඇයි හනේ ඔම්මම නේද එයාට මහ ලොකුවට දේශණයක් දුන්නෙ ඒවාට කියන්නෙ දුර්වලකම් නෙවෙයි අභියෝග කියලා බ්ලාබ්ලා බ්ලාආ ගාලා. දැන් ආය කියන්නෙ... මට කන්න දෙන්නකො අනේ!"

"ච්ප්" සද්දයක් දාපු ඔම්මා ආයෙමත් එයාගෙ කිම්චි රය්ස් එක හැන්දෙන් කාල් ගාන්න ගත්තෙ අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජන අරන් මමත් කන්න පටන් ගන්නකොට.

"ඒත් හායූනා... එයා එක්කම ඉන්න හාද? ඔහොම ජීවත් වෙන එක ගොඩාක් අමාරු ඇති. ඒ දරුවට හොද යාලුවෙක් වෙන්න."

"යාවුවා ඇබ්බ....? බෑබා කරගබ්බ ඕන්බැද්ද?"

ඔම්මා මන් කිව්ව එක නොතේරුනාටදෝ මගෙ කට දිහා මූණත් පුලුටු කරන් බලාගෙන ඉද්දි අප්පා මගෙ පිටහරහා හයේහතරේ පාරක් අතෑරියා.

"යාහ්! කෑම කටේ තියන් කතාකරන්නෙපා!"

පෆ්ඃ අප්පගෙ කෝළම්... මොකෝ කටේ තියන බත් ඇට පහහයක් ආපහු පිගානට වැටුනා කියලා ලෝක විනාසයක් වෙනවැය්. ඒවා ආයෙත් යන්නෙ මේ මගේම බඩටනෙ.

"ආය්ශ් ඉතින් ඔම්මනෙ කිව්වෙ බෑනා උනාම හොදයි කියලා"

"ඔහ්හ්.. මතක් කල එක හොදයි. හායූනා... අර අර ළමයා..."

ඔම්මා එකපාරම පතරන්ග ඕපයක් කියන්න වගෙ මූණ හදාගෙන මගේ පැත්තට දික් උනා. සත්තයි ඔම්මා බලාගෙන ඉන්න විදියට මගේ බඩබොක්ක පවා හිරිවැටිලා ගියා වගෙ.