(Unicode)
BEGIN AGAIN
"ဂယောင်ဆူး အပြင်မှာ တစ်ယောက်ယောက်လာရှာနေတယ်"
'"ဘယ်သူလဲ"
ဂယောင်ဆူး အမေးကို တစ်ဖက်သူက မသိကြောင်း ခေါင်းခါပြ၏။ လက်ထဲမှ ဘောပင်ကို ချပြီး စာအုပ်ပိတ်က အတန်းရှေ့သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။
"ဒီမှာ ကျွန်တော့ကို လာရှာတယ်ဆိုတာ?"
ကျောပေးကာ ရပ်နေသော သူကို ခေါင်းအစ ခြေအဆုံးကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ အညိုရောင် ကုတ်အင်္ကျီကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး ဆံပင်ကို သပ်ရပ်စွာ ဖီးလိမ်းထားသည်။ ကျယ်ပြန့်သော ပခုံး၊ အရပ်အမောင်း ကောင်းကောင်း၊ နက်မှောင်သည့် ဆံပင်တို့ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသော သူက ကျောပြင်ကို ကြည့်သည်နှင့် ခန့်ညားမှုကို ခံစားရသည်။
"ဘယ်သူ....ခင်များ!!!"
မြင်လိုက်ရသော မျက်နှာကြောင့် ဂယောင်ဆူး ခြေပင် နောက်သို့ နှစ်လှမ်းလောက် ဆုတ်မိသွားသည်။ ဒီလူက လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ရက်ကျော်က Café ထဲ တွေ့ခဲ့တဲ့သူဖြစ်သည်။ အတင်းကာရော ဖက်ကာ အသားယူသွားသော သူဖြစ်၏။ သူ့အားလည်း 'မောင်' ဟု တကြော်ကြော် ခေါ်ကာ လူကြားထဲ အရှက်ရအောင် လုပ်ခဲ့သူ။
"ခင်ဗျား...ခင်ဗျား...ဒီမှာ ဘာ..."
"ဟိုင်း!!!"
မျက်နှာရူးကောင်က သွားတန်းအစီအရီဖော်ကာ ရီပြလို့နေသည်။ မုန်းဖို့ ကောင်းသည်ဟု သူတွေးလိုက်မိသည်။
ထိုလူနှင့် စကားဆက်ပြောစရာ မျက်နှာချင်းဆိုင်စရာ အကြောင်းမရှိ၍ သူ ထိုနေရာမှ လှည့်ထွက်လာလိုက်သည်။
"နေ...နေဦးလေ"
လှည့်ထွက်သွားသော 'မောင့်' လက်ကို သူအမြန် လှမ်းဆွဲလိုက်ရသည်။ တနေ့က ကိစ္စကြောင့် အတော်လန့်သွားပုံရသည်။ ကျွန်တော့်အား မကြည်ကြောင်းကို မျက်လုံးများမှ တစ်ဆင့်ဖော်ပြလို့နေသည်။
"အာ...sorry"
ဆုပ်ကိုင်ထားသော လက်ကို ကြည့်နေသော 'မောင်'ကြောင့် ဆွဲထားသော လက်ကို လွှတ်ကာ အမြန်ပင် တောင်းပန်လိုက်ရသည်။ 'မောင့်' စိတ်ထဲ ဘာကို တွေးနေသလဲဆိုတာ ကျွန်တော်ခံစားမိနေသလိုပင်။
YOU ARE READING
Begin Again (U/Z)
Historia Cortaစစ်မှန်ခြင်း မစစ်မှန်ခြင်းက တကယ်တော့ ကိုယ့်တွက် အရေးမကြီးပါဘူး။ ထောင်ပေါင်းများစွာသော တောင်းဆုတွေထဲက ကိုယ်လိုချင်တာ မင်းတစ်ယောက်တည်းပဲ။ ကိုယ်သိတာက မနက်ဖြန်တိုင်းကို မင်းနဲ့အတူ ကုန်ဆုံးချင်တယ်။ ကိုယ့်ရဲ့အချိန်တွေကို ရပ်တန့်ပေးရမယ်ဆိုရင်တောင် ဝန်မလေး...
