The Vampire King's Wife

CHAPTER 22: The run away Bride

Vladimir POV.

This is the day that I've been waiting for... Ang babaeng hinahangad ko at ang babaeng gusto kong mapakasalan ay tuluyan ng magiging akin.

I still remember when we are still young, Xelize and I always play in the woods, we share each other problems, we eat together, laugh and I love to hear her stories while we are laying on the ground, staring at the night sky, hoping to find some shooting stars.

It's worth it to wait her for almost 100 years. Mahaba haba ang tiniis ko pero nakaya ko iyon, makasama lang ang babaeng mahal ko... I was 20 and she was 18 when she died. Now that she's 22 and I am 102 years old, I can finally marry her.

Suot suot ko ang puting suit ko habang nakatayo sa gilid, hinihintay ang pagdating ng babaeng papakasalan ko. Hindi ko alam kung ganito ba talaga ang pakiramdam pag ikakasal kana, normal lang ba na kabahan ako at isipin na baka gagawin niya ang sinabi niyang hindi ito sisipot sa araw ng kasal namin? Na baka tatakbuhan ako nito...

Hindi ko mapigilang hindi isipin ito dahil rinig na rinig ko na ang bulong bulungan ng mga kasama ko dito sa palasyo.

Hindi padin bumubukas ang pintuan ng palasyo at hindi pa pumapasok ang babaeng hinahanap ko.

"You think she run away?" I asked Von.

"Vlad, chill. Baka nalate lang o baka may inaayos pa sila..." sagot nito at tinapik tapik pa ang balikat ko.

Ilang minuto pa kaming naghintay pero hindi ko na mapigilan ang narararamdaman ko.

Ramdam ko ang pamumula ng mga mata ko sa galit at maya maya ay hindi ko maiwasan itapon ang mga upuan at ang iba pang mga gamit na nasa malapit at nakikita ko.

"V-Vladimir! No!" Sigaw nila pero patuloy parin ang pagsira ko sa mga puting tela sa loob ng palasyo.

"Why!?" I shouted as I looked at the other vampires.

They all staring at me, even the little girls and boys here are scared while staring at me.

I saw someone came in, it was Xeviona, Alastair and Averlys.

"Where is she!?" I shouted at them.

Napayuko ang mga ito.

"We're sorry, Vlad... Pinigilan namin siya pero... Pero basta na lang siyang tumakbo at bumalik sa mundo ng mga tao." Paliwanag ni Alastair.

"Arghhh!!" Malakas na sigaw ko at agad na sinuntok ang pader na ikinasira nito. Dahan dahan akong napatingin rito, I saw some cracks and my hand are covered with blood.

Dahan dahan akong lumingon sa kanila.

"Close all the portals!" I shouted on my guards.

"Now!!" I continued.

Agad namang kumilos ang iba ritong may kapangyarihan isa na doon si Max.

"Vlad." Tawag ng nasa likuran ko, napalingon ako.

"Kumalma ka muna, inutusan ko na sina Levi puntahan ang portal sa dati nating pinasukan. Pati na sa ibang mga portal baka maabutan pa nila si Xelize doon." Kefton said.

Hindi ako sumagot at naglakad diretso sa hagdanan.

"Vlad..." tawag nila sa pangalan ko.

I don't like to see their faces, I don't want someone will pity me, not in this situation, not in any situation.

"Vladimir..." Xavyera called me.

"Before this one happen... I saw her last night holding her tummy, I think Xelize is too afraid to tell you about her, being pregnant." Xavyera said that made me stunned.