Evlilik

2.bölüm

   Düğünden önce...

"Göreceğiz halletmeni" diyip ayrıldım ordan.

Sokaklarda tekrar yürümeye başladım. Derin bir düşünceye daldım. Hiç kimse beni bu evliliğe zorlayamazdı. Ben küçüklüğümden beri hayal ettim kendi aşkımı bulup evlenmeyi, ama zaten o hayal yoktu ki. Bir çocuğun hayalleri yoksa o zaman çoçuğun yaşamayı anlamı yoktur. Çünkü o çoçuklar hayalleriyle umutlarıyla hayata tutunuyorlar eğer o hayaller yoksa hiç bir şeyi beceremez.

Dur bir dakika, ben niye annemle hala yaşıyorum 18 bitirdim ve hata 21 geçmiş sayılırım niye kendi evime taşınmıyorum!

Gerizekalı. Eve taşınacak paran mı var?

Doğru. Ama bir şekilde idare ederim!

Annen?

Ne annem?

Onu zor durumda mı bırakacaksın?

Umrumda değil o kadının, o beni hiç düşünmeden eve kilitlerken, döverken, evden atarken, iyidi ama?

Babanın emaneti ama o?

.... (Karşı sesten bir yanıt gelemedi)

🥀

7/4/2009

Babasını elini tutmuş beraber parka gitmişler.

Kız o kadar mutluydu ki yüzünde kocaman bir gülümse vardı ve elini salaya salaya parka gidiyorlardı annesi babasına ve ona iki tane sandviç koymuştu yesinler diye babası bir eli annesinin verdiği yemeklerdi -poşete konulmuştu- diğer eli ise kızının elini tutuyordu.

Adamda mutluydu çünkü kızını da mutlu edicekti sokakta yürüyorlardı babası kafasını kızına çevirmiş birlikte şarkı söylüyorlardı. Adam önüne dönüp tanıdık yüzü görünce irkildi.

Durdu. Kız babasına baktı sonra banasının baktığı yere baktı kızda korkudan titredi.

Babasının 10-12 mesafe adımı olan adama bakıyordu ama adam elinde silah tutuyordu.

"Baba..." kızının dudaklarından tek bir kelime çıkabildi boğazı bir anda kurumuştu kızın.

"Korkma kızım... bir şey olmayacak. Söz," dedi babası titrek bir sesle ne kadar babası korkmuş olsada kızının korumak istiyordu.

"Sonunda karşılaştık Emin bey." Dedi adam.

Sonra adam hiç düşünmeden tetiğe bastı.

"Baba!" Diye çığlık attı kız.

Babasının vücudu dayanamadı ve hemen yere yığıldı ve adam çoktan kaçmıştı bile.

Kız babasının yanında hıçkıra hıçkıra ağlıyordu ama okulda öğrendiği polis numarası unutmadı. Hemen babasındaki telefonu alıp tuşlara basıp kulaklarına getirdi.

Bir kaç saniye sonra hat açıldı. "Alo!" Diye bağırdı.

"Şikayetiniz ne?" Dedi yumuşak bir kadın sesi gelmişti. "Babamı biri vurdu hemen gelin" dedi hıçkıra hıçkıra.

"Tamam hemen geliyoruz! Kapatma telefonu sakın!"

"Ela..."dedi babası zar zor. "Kendine ve annene iyi bak hiç bir zaman birinin seni üzmesine izin verme..." diyip kızının sıkı tutmuş elleri sakince düştü ve güneşten yanan yüzü sanki buzlarda yaşamış gibi yavaş yavaş soğudu.