Seungmin'den
Seungmin sabahin isiklariyla uyanmisti. Basi cok kotu agriyordu. Yatakda duz oturup dun olanlari dusundu. Her seyi cok net hatirliyordu. Kafasini dizine gomup aglamaya basladi. Hickirarak konustu
" Yine, yine kullandin beni Changbin. "
"Nasil izin verdim buna, nasil inandim tekrar?"
Cani yaniyordu Seungmin'nin farkindaydi cunku Changbin onun Changbin'i degildi artik. O baska asklarin pesindeydi. Istemiyordu Seungmin'i sadece duygulariyla oynuyordu.
Hazirlanmisti okul icin giyinmisti kiyafetlerini, okula gidip derse de girmisti Seungmin ama bunlarin hepsini ezbere yapiyordu. Sadece daha once nasil yapiyorsa ayni sekilde davraniyordu ama ne yaptigina dair hicbir fikri yoktu.
Saatler geciyordu hocalar konusuyordu ama Seungmin hicbirinin hicbir dedigini anlamiyordu. Ugrassa da akilini veremiyordu.
Etrafindaki insanlar hayatlarina devam ediyolardi. Garip, hepsinin de sorunlari olduguna emindi Seungmin ama bir sekilde hayatlarini devam ettiriyolardi. Ya herkes cok umursamaz ya da herkes cok iyi oyuncu.
Bu dunyada yasamaya devam edebilmek icin iyi oyuncu olmak lazimdi belki de? Bazen mutlu rolu bazen de asik. Sonucta ikisi de can yakiyor biri gelir asik rolu oynar digeri de elinde kirilmis kalbi ile mutlu rolu.
Tabii bu oyundan kim ne kazanir bilinmez
Demistim ya ezbere hareket ediyordu Seungmin yine oraya gelmisti, yine ona gelmisti.
Seungmin hissettimeden yanina gelmisti Changbin'nin. Changbin her zamanki gibi denize karsi sigarasini iciyordu.
- Seni hala buraya getiren ne?
Changbin duymayi beklemedigi sesle urkmustu.
- Hic aliskanlik, sen?
- Senden once de buraya gelirdim ben Changbin.
- Dunku sarhos halinden eser yok Seungmin.
- Dunku senden de eser yok Changbin.
- Sen dunu hatirliyo musun?
- Hatirlasam ne olur sen yine bana nefretle bakan o adamsin Changbin.
Seungmin yerde oturan Changbin'nin cenesinden tutup yuzlerini ayni hizaya getirmisti.
- Benim gibi sapiklara ayiricak vaktin yok diye biliyodum oysaki.
Changbin yutkunamamisti reddeemezdi bunlari kendisi soylemisti.
Seungmin Changbin'nin gozlerinin icine bakiyordu. Gozlerinde son arzusunu ariyordu. Seungmin ile Changbin'nin yuzleri birbirine iyice yaklasmisti. Seungmin ozlemle bakti Changbin'e ama bu ozlem bi beden ozlemi degildi. Eski Changbin'i ozluyordu.
Seungmin aglicagini hissedip Changbin'nin yuzune vurdu.
- Lanet olsun senden o kadar nefret ediyorum ki!
Changbin artik yasadiklarina dayanamiyordu. Yerden kalkip o da Seungmin gibi bagirmaya basladi.
- Haklisin bende kendimden o kadar nefret ediyorum ki! Bagir bana aklina gelen her seyi soyle ama ben degismedim degismek zorundaydim bunu bil sadece
- Ya ben inanamiyorum sana hala zorundaydim diyosun. Butun okulun onunde bana hakaret ederken de mi birileri seni zorluyordu!? Ayrica kim seni neye zorluyo!?
Changbin Seungmin'nin gozlerinin icine bakmayarak konusmaya basladi.
- Bak Seungmin sana sadece sunu soylicem bizden olmaz. Baska asklara kos, baska insanlari sev ama beni sevme hak etmiyorum cunku.
- Ben bi ilk ve son defa sana asik oldum Changbin. Hayatimin en buyuk hatasini yapmisim megerse
Seungmin ustunu basini silkeleyip, konusmaya devam etti.
- Peki son bir soru sorucam. Hic ozlemez misin beni Seo Changbin?
- Ozlemem, emin ol sende beni ozlemezsin
Kim Seungmin.
- Sana bir mektup borcum var hala Changbin emin ol onu en yakin zamanda sana vericem.
- Bekliyor olucam Seungmin.
________
Bir sonraki bolum kufur etmeuin nolue tsk🥰☝️
Neuse bolumu begenmeyi ve yorum yapmayi unutmayin asklarim gorusuruz 💗💗
ŞİMDİ OKUDUĞUN
aglayan kaya - seungbin
Fanfic"Acimasizca gecip giden zamandan geriye kalan sadece hatiralar olur" angst
