berk derin bir nefes alıp konuşmaya başladı.
"annem ile babam ben bildim bileli hep kavgalılardı. hiç bir zaman anlaştıklarını görmedim. birbirlerinden nefret ediyorlar... benim çocukluğum çok kötüydü. bana hep bakıcılar baktı. ben daha anne baba ne demek bilmiyordum. bunları bakıcılardan öğreniyordum. küçükken ailem eve geldiğin de hep kavga ediyorlardı. bende hep onları dinliyordum. küfürler, şiddetler, bağrışmalar..."
Genç adamın bu anlattıkları ona çok ağır geliyordu. gözleri dolmuştu. genç kız şaşırıyordu. berk'i hep ailesinin onu şımartarak büyüttüğünü sanardı meğer yanılıyormuş. berk'in yaşadıkları kızı cidden şaşırtmış, ve üzmüştü. berk sevdiği çocuktu, üzülmüştü bu yaşadıklarına.
Berk gözünden düşen damlayı eli ile sildi.
"hep böyle idi. babam her zaman anneme ve bana şiddet uyguladı. o zaman sadece babam denen piçe 'baba yapma nolur' diyip ağlıyordum. bu şiddetler hep devam etti hem anneme bana karşı. hep zorladı annemi şirkette çalışmak için. annem istemediğin de ona kızdı ve dövdü. annem bir keresin de boşanmak istediğini söylemiş. ama o şerefsiz kabul etmemiş annemi benim canım ile tehdit etmiş. annem her ne kadar bana iyi bakamamış olsa da ven onun tek varlığı idim. korkmuş ve bu yüzünden bir daha boşanmak ile ilgili konuşmamış. bana da bunu evde ki bir hizmetli söyledi. annem hep iş de olurdu babam ile, yurtdışı seyahatları falan eve nadiren geliyor. geldiğin de ise uyuyordu. annem gün geçtikçe babamdan daha çok nefret etmeye başlamıştı. bende babamdan nefret ediyorum. aybike... ben sevmek ne demek bilmiyorum. kimse öğretmedi bana. hani uzaktan benim çok güzel bir hayatım varmış gibi gözüküyor ya öyle değil ben her zaman bir hiçtim. arkadaş ortamların da, okul da, evde her yerde. hep nefret ettim kendimden. kimseye anlatamadım içimdeki nefreti, üzüntüyü kim anlayacaktı ki. babam beni her gördüğün de beni aşağlıyor ve nefret kusuyor yüzüme. siz okula ilk geldiğiniz de ne yapacağımı bilemedim ben bu dünya da hiç birşey bilmiyordum. babamdan öğrendim kötülükleri belki onun gibi kötü olursam beni sever sandım çok aptallık yaptım. biliyorum ama sadece sevilmek istedim ben sadece... biliyor musun? ben bu olaylar yüzünden kaç kere canıma kıymaya çalıştım. ama yapamadım. annem vardı. onun tek varlığı idim. o da benim tek varlığımdı. bu hayatta sadece annem için yaşadım o her ne kadar benim yanımda olmamış olsa da. aybike annem şuan ameliyat da babam ile bir araba kazası geçirmişler. o şerefsize bir şey olmamış ama annemin kafasına cam girmiş. şuan o orda can çekişiyor..."
Berk hıçkırıklar içinde ağlıyordu. kız hâlâ anlattıklarının etkisinden çıkamamıştı. berk için ağlamamaya çalışsa da yapamıyordu. berk ile beraber ağladı.
"berk senin suçun değil ki sevilmemek. sen hak ediyorsun sevilmeyi. ve sen bir hiç degilsin böyle düşünme. baban üzülsün size bunları yaşattığı için. annen seni çok seviyor hem bak senin için ona hep şiddet uygulayan adama katlanmış. annen istermiydi böyle olmasını. sen yalnız değilsin ki hem ben varım." dedi ağlayarak tutamıyordu o da kendisini.
Berk son dediği şey ile burukça gülümsedi.
"annem babam yanımda olmadı benim, zorbalık ettigim kız mı olucak." dedi inanmayarak.
"gerekirse evet, her zaman."dedi kız kendinden emin bir şekil de.
berk gülümsedi. asla kızın böyle davranacağını düşünmüyordu. o da herkes gibi onun da umrunda olmuyacak sanmıştı. sanırım onu tek anlayan aybike idi. şükretti defalarca aybike'nin yanında olmasına. ikisi de sustu. aybike berk'in elini okşuyordu. berk de kafası aybike'nin omzun da bir şekil de gözlerini kapatmıştı. biraz öyle durdular.
berk bir an da gözlerini açtı. ve başını kaldırıp ayağa kalktı. aybike ne olduğunu anlamadı.
"annem!" diye bağırdı. sonra "yanına gitmeliyim."
dedi aceleyle.
aybike berk'in yanında olmak istiyordu.
"berk belki izin vermezsin ama bende gelebilir miyim?"
Berk çok sevinmişti. aybike'nin de yanında olmasına bir umut vardı için de aybike ile barışmak için. olur diyip beraber sınıftan çıktılar.
Berk Aybikeyi kendi arabasına binmesi için ikna etti. ve arabaya bindiler.
*
berk'in aklı annesinde idi. morali çok bozuktu.
aybike ise ne yapacağımı bilmiyordu.
"berk üzme kendini hem bak annen iyileşecek. sana doya doya sarılıcak." diyebildi sadece.
Berk yavaşlayıp Aybikeye döndü.
"aybike sağol... yanımda olduğun için."dedi minnettar bir şekil de. aybike de ona gülümsedi.
*
hastaneye varlıkların da berk'in annesinin olduğu ameliyat odasının önüne geldiler. berk'in babasını gördü aybike. adam da cidden kızgın ve sert bir görünüm vardı. berk ordan buraya dönüp duruyor, babasına nasıl olduğunu soruyordu.
"şimdi annem senden boşanmak istediğini söylüyor yıllar sonra! ve sende kabul etmeyince kavga ediyorsunuz yol da! ve karşıdan gelen tırı görmüyorsun! saçma!" diye bağırdı.
aybike berk'in yanına geldi. arkadan bir kolunu berk'in omzuna koyup arkaya çekip kulağına eğilip "berk sakin ol, deymez." dedi.
"sakinim ben!" diye bağırdı.
aybike berk'i alıp sandalye' ye oturttu.
ve konuşma ya başladı.
"berk sakin ol annen için onu düşün." dedi.
Berk annesi ve aybike için sakin kaldı.
*
1 saat sonra doktor çıktı ameliyattan.
berk hemen doktorun yanına koştu.
"ne oldu annem iyi mi?"dedi.
aybike de peşinden geldi.
"biz elimizden geleni yaptık ama şuan komaya girdi." dedi.
bir bölümün sonuna daha geldik:)
0.4 de 15 vote istedim. ve daha fazlasini verdiniz çok sağolun.
