Uzun zamandır yoktum. Ama geri döndüm. Elimden geldiği kadar aktif olup bölüm atıcağım<3
İyi okumalar💗
"öyle işte Ömer." diyebildi sadece. Ömer'in vereceği tepkiyi bilemiyordu. Berk yüzünden neler neler yaşamışlardı. Ve şuan Ömer'e Berk ile aralarının düzeldiğini söylemişti. Ömer yüzünü başka tarafa çevirdi. Kendisi de bilemiyordu ki nasıl bir tepki vereceğini. Derin bir nefes aldı. Ve Aybike'ye döndü.
"Aybike hani bize yapmadığı zorbalık bırakmayan, senin yüzlerce kez ağlamana sebep olan, amcamı hastanelik eden, ve benim okuldan gitme nedenim olan Berk değil mi bu?"
Aybike ne diyeceğini bilmiyordu. Başını aşağı yukarı doğru salladı. Kuzeni alayca güldü.
"Ha bir de biliyorsun!"
"Ömer çocuğun yaşadıklarını bilmiyor-
"Umrumda değil ne yaşadığı! kızım ben ve sen bu çocuk yüzünden nasıl acılar çektik hatırlıyor musun?! Hadi o çocuğu seviyorsun. Ona birsey demedim elinde değildi. Ama Aybike böyle bir şeyi de anlayış ile karşılayacağımı bekleme!"
"Ömer bu kadar tepki vermen yan-
"Ben ne yaptığımı çok iyi biliyorum Aybike hanım ama siz bilmiyorsunuz. Ve bu yüzden okula geri dönüyorum! Ve senin sınıfını değiştiriyoruz. Beraber başka bir sınıfa gidiyoruz. O Berk kaypağının 1 metre yanına yaklaşmıyoruz!"
Aybike ne diyeceğini bilemedi. Kuzeninin tek nefeste söylediği şeyleri kavramaya çalışıyordu. Bu kadar tepki vereceğini düşünmüyordu. O da farkındaydı. Kuzeni onu korumak istiyordu. Ama Aybike ne yaptığını biliyordu. Tek yaptığı şey iç sesini dinlemekti. Ama kuzeni bunu yanlış buluyordu.
Bir yandan mutlu iken bir yandan mutsuzdu. Kuzeni okula dönüyordu. Bu iyi idi evet. Ama Berk'ten uzak kalıyordu. Ondan uzaklaşmak istemiyordu. Berk'in onu arkadaşı olarak gördüğünü düşünüyordu. Ama kendisi daha da ötesini görüyordu.
Kuzeni ayağa kalktı. Kapıyı açıp odadan çıktı. Sert bir şekilde de kapıyı geri kapattı.
Aybike dolan gözlerine hakim olamıyordu. Olayların böyle gidiceğini düşünmemişti. Sımsıkı gözlerini yumdu. Bu dönemler de yaşadığı şeyler geldi aklına. Ne de zordu atlatabilmek...
Aybike artık dayanamıyordu. Kendisi de aslında inanamıyordu ki Berk'i affettiğini. Niye hep böyle oluyordu ki neden kimse ona karşı empati kurmuyordu. Sadece neden mutlu olacağını hiss ettiği zaman bir şekilde herşey mahvoluyordu.
Ne yapacağını bilemiyordu kız. Zaten herkese göre kendisi haksız. Kız sadece başkalarını değil de kendi istediğini yapmıştı. Ama yine kendisi haksız çıkıveriyordu. Yani kendisi öyle düşünüyordu. Yoksa kendisi fazlası ile haklı idi. Ama kimin umrunda...
Hiç bir şeyi hak etmediğini düşündü. Hayat zaten ona ne zaman güldü ki. Mutlu olmak istiyordu sadece, çok mu şey istiyordu. Ne yapması gerekti.
Berk'ten uzak mı duracaktı?
Ya da kuzeninden?
Tabii ki bunun cevabı Berkti ama Berk canından fazlası ile sevdiği çocuktu. Ama bir yandan da onun yaptığı kötülükler vardı. Ne de çok şey yaşatmıştı kız ile ailesine Berk.
Aybike herşeyin geri de kalması umup Berk ile barışabilmişti. Ama işte olmuyordu çıkmıyordu aklından zaten bir yandan da kuzeni vardı. Berk ile görüşmesi bir hâli zordu. İçinde artık o kadar biriken şeyler vardı ki. Hepsini haykırmak istiyordu.
Öğlen olmuştu. Aybike odasından hiç çıkmamış boş bir yere bakıp boş boş düşünmüştü ne yapması gerektiğini. Dayanamıyordu, kuzeni nerde bilmiyordu. Ne yapacaktı, böyle susarak bir yere varamazdı.
Üstünü degistirdi. İki saattir çıkmadığı odasından çıktı. Kız çıkınca annesi yanına koştu.
"Kızım ne oldu Ömer kızgına benziyordu. Sende öylesindir diye girmedim odaya. Ömer ne için kızgındı?"
"Annecim bunlara sonra konuşalım ha? Sen Ömer nerde biliyor musun?"
"Ne bileyim kızım çarptı kapıyı gitti."
Kız derin bir nefes aldı. Nereye gitmişti bu çocuk?
"Tamam ben çıkıyorum dediğim gibi sonra konuşalım. Görüşürüz."
Ayakkabısını giydi ve dışarı çıktı.
nereye gittiğini az çok tahmin edebiliyordu. kendilerine özel olan kimseye bahsetmedikleri o
sahil. Ömer ile çok anısı birikmişti orada. Şimdi de orada olmalıydı. fazla uzak değildi sahil, bi' 10 dakika yürüme mesafesindeydi. oraya doğru gitti.
tam da tahmin ettiği gibiydi. oradaydı Ömer.
ilk yanına gidip gitmemekte tereddüt etti ama en son da karar verip yanına doğru adımladı.
Yanına gitti. Bankın diğer tarafina geçti Aybike sessiz ve usulca. Artık içinden ne geçiyorsa söyleyecekti. Ömer'e döndü. Konuşmak için dudaklarını araladı
"İçimden geleni yaptığım için bencil miyim?"
Sorusu cevapsız kaldı. Önüne döndü.
"Ömer... Neden herşeyin güzel gidiceğini inandığım zaman illâ mahvoluyordu. Hiç mi bir şey hak etmiyorum. Mutlu olmak hakkım değil mi? Bende bir insanım. Diğer insanlar gibi benimde bir kalbim ve duygularım var. Niye kimse anlamıyor.
"Ya bir kere olsun mutlu olucağımı hiss ettim. Bu sefer kandırılmayacağımı, mutlu ve huzurlu olucağımı hiss ettim ben. Neden mahvoluyor herşey... Neden..."
Sonlara doğru sesi ağlamaklı çıkmıştı. Tutamıyordu kendisini.
"Aybike ben biliyorum anlıyorum seninde bir kalbinin ve duygularının olduğunu. Aybike sende bunu anlamak istemiyorsun. Ben yine üzülmeni ve yine göz yaşı akıtmanı istemediğim için böyle tepki verdim. Ama özür dilerim fazla gittim üstüne. Aybike o çocuğa her baktığımda bize yaptıkları geliyor aklıma. Bunları bir yana bırakıp onu birden affetmemi bekleme benden nolursun."
İkisi de sustu. Önlerine döndüler. Aybike derince düşündü ne yapacağını...
Sizce kim haklı Aybike mi? Ömer mi?
Ömer okula geri donücek mi?
En önemlisi...
Aybike Berk ile ilişkisini kesecek mi?
Kurgu çok saçma ilerliyor. Bu yüzden olayları çabuk bitirip final yapmak istiyorum. Tutmuyor zaten neyse.
