Merhaba ben güneş size bana göre saçma gelen hayatımdan bahsetmek istedim. Herkes kendi hayatının başrolü değil mi? ama ben değilim herkes hayatımı yönetiyor kesinlikle bir ucubeyim kimsenin beni önemsediğini hissetmiyorum derslerim kötü olduğunda artık bir şey hissetmemeye başladım önceden düşük not aldığım zaman ağlar strese girerdim. sadece müzik dinleyip uyumak istediğim bir dünyaya sahip olmak istiyorum sanırım bu biraz imkansız çünkü insanlar beni kölesi olarak görüyor. İnsanlara bir şey anlatmaya her zaman üşenmişimdir. ya da insanların tepkisinden korkmuşumdur. Bugün halamlara ziyarete gittik ve kuzenime parka gidicem dedim ve kuzenim ağlamaya başladı kuzenimin annesi beni kolumdan tutup evden dışarı atmaya çalıştı. Kesinlikle çok güzel bir halam olduğuna eminim.ve ayrıca şu an evimiz tadilatta olduğu için halamda kalmak zorundayım ve bir kaç gün sonra liseye giriş sınavına gireceğim abim stres yapmayayım diye eve gelmememi söyledi ama ben eve gitmek istedim. Halamı evine bırakırken ona çantamı alıp geleceğimi söyledim sokağın başında beklemesini söyledim ama beni sokağın ortasında bırakıp gitti. Acaba herkesin abisi böyle mi diye düşünüyorum. Babam yurtdışında çalışıyor ve onu genellikle görmüyorum. Annem kanser hastası ve hasta olduktan sonra daha çok din baskısı yapmaya ve daha fazla sinirli olmaya başladı. Kısa kollu tişört giymem yasak :D evet kesinlikle çok laik bir ülkede yaşıyoruz değil mi? Neyse bugünlük bu kadar yeterli yarın görüşmek üzere...
