Faked Attachment (Syclups #4)

32

Annie's POV

              Gusto kong magwala, gusto kong umiyak nang umiyak, gusto kong manakit ng tao para mailabas lahat ng hinanakit pero wala ni isa sa mga doon ang nagawa ko..

Everything inside me seems to be blocked and stunned, that's why i feel nothing. I feel like i am already dead for not having any feelings.

He destroyed me.
He destroyed my focus, he destroyed my feelings, he destroyed my trust, he destroyed everything on me..

Everytime i recall all those times with him, our first meeting, our contest together, my birthday, the tour, and everything inside this story, i can't but just to laugh at myself because...all of those are fake and act.

He never cared for me, he never appreciates me. he never loved me...and that's the most painful thing here... Kasi sumaya na ako eh, sumaya na ako kasi akala ko may nakakakita na sa mga efforts ko. Kasi sa wakas, mayroon nang isang tao na ina-approach ako, hindi dahil sa yaman o talino ko, pero bilang ako...

Pero kasinungalingan rin pala ang lahat.

Everytime i look around my room, i can't help but to smash everything..those pictures with him...and with my squad. Those are all trashes.

Paano nagawa sa akin ni Elma ito? Paano niya nagawang sabihin sa iba ang kahinaan ko ngayong sa kanya ko lang nasabi nang may lakas ng loob? Dahil ba sa galit? Does the whole squad knows about it?

Nagagalit ako kay Jane, pero mas nagagalit ako sa sarili ko dahil nagpa-uto na naman ako sa mundo. Hinayaan kong mabulag ako sa isang bagay na hindi ko pa nahahawakan o nararamdaman. I was destroyed for being greedy..greedy to love and to be loved.

I am destroyed.

"Annie...hindi mo kakayanin... Hayaan mong ako ang sumali para sayo. Kailangan mo nang magpahinga, ipahinga mo muna ang lahat..."

Napa-angat ang tingin ko nang muli kong marinig ang boses ni Trevor na kinukumbinsi ako. Kinukumbinsi niya akong umatras na at wag sumali sa isang quiz bee, division level. Iyon ang last chance na binigay sa akin ni Mr. Collado, if still mess it up, then I'm done...

Hindi ko alam na ganito na kalalim  ang kinahulogan ko.

"Trevor..." i groaned.

"Are you agreeing now?"

Imbes na sagutin ang tanong niya ay tinignan ko siya, diretso sa mata at itinanong ang tanong na bumabagabag sa akin.

"Are you also approaching me because of someone's command? Are you also faking your concern for me? Are you just wedged by my father's favor? If yes, just please leave... Leave Trevo—"

"What the hell are you saying, huh Annie? I am here because of no one. I am not concerned because of something. Hindi ako katulad ni Josh, hindi nila ako katulad.. Annie, please.."
Sabat niya na parang nagmamaka-awang tigilan ko na lahat ng kabaliwang ginagawa at iniisip ko.

Hindi ko alam, pero kahit na anong klaseng 'sincerity' na yung nakikita ko kay Trevor, hindi ko talaga makayang maniwala sa kanya. Parang lahat nalang ata ng mga sinasabing magaganda ng mga tao ngayon tungkol sa akin ay hindi na kapani-paniwala..

Maybe my trust was really smashed.

"Umalis kana lang.. Kaya kong mag-isa ito"
Walang emosyon kong sabi bago tumayo at kinuha ang bag. Hinawakan pa niya ako sa braso para pigilan sa pag-alis pero hindi ako nagpatinag at inalis ang pagkakahawak niya.