Faked Attachment (Syclups #4)

36

Annie's POV

          [Hey, are you on the way already? Hurry up, I'm getting lousy here]

His baritone voice said on the other line while i was driving my new car. I brought this after i graduated in high school because i will need available-all-time transportation once i become college.

"Oo na, nasa daan na ako. Wag mo nga akong minamadali, Trevor. Baka madisgrasya pa ako nito eh"
Sagot ko naman at pinatay na ang tawag bago pa makarinig muli ng nagmamadali niyang mga salita.

He invited me to have ice-cream in a shop for a mini celebration, i think? Pero ang pinagtataka ko, anong importante sa sorbetes at panay ang pagmamadali niya sa akin? Balak ko pa naman sanang matulog ng tanghali para hindi ako puyat na byabyahe bukas...

Seryoso lang ako habang nagmamaneho hanggang sa marating ko na ang ice-cream shop na sinasabi niya. Nakahinga naman ako ng malalim dahil sa wakas ay hindi na ako makukulit kulit ni Trevor.

Agad akong lumabas sa kotsyeng iyon at nilanghap ang sariwang hangin na dumadaan sa harap ko.

It's been a week after my highschool graduation and we're about to take college entrance exam already, pero kahit na ganun, feeling ko ay naipagpahinga ko pa rin ang utak ko sa ilang taong pamumuhay ko sa pag-aaral. My Highschool Life is full of their expectations and high standards, that's why it's so exhausting.

Pero sisiguradohin kong hindi na ulit iyon mangyayari sa college ko. Gusto kong ako na ang kumontrol sa buhay ko, hahayaan kong maging muling masaya ako, at hindi ko na sila hahayaang sirain pa ulit ako.

To live alone, financial isn't a problem. Because the whole time i live in my father's wealth, all i did was to save money and invest to a small but reliable company. Nang sa ganun, may bumabalik sa akin pera all the time.

Iwinaksaki ko na muna saglit ang nasa isip ko at tinignan ang shop na iyon bago nagsimulang maglakad at pumasok. Alam kong naiinip na naman ang lalaking iyon kaya hindi magawang mapangisi.

Sabi niya ay nasa pinakalikod daw siya ng shop kaya naman medyo mahabang lakaran pa ang ginawa ko bago makapunta sa kinauupuan niya. Nakita ko na ang likod niya, mukhang kanina pa nga siya naghihintay dahil pinaglalaruan na niya ang isang baso ng tubig sa kamay niya. Kaya tumakbo na ako palapit at agad na umupo sa upuang nasa harap niya nang may ngiti..

Pero unti unti rin itong nawala nang makita ko ang mukha ng lalaking iyon...

Dahan dahan siyang napatingin pabalik sa akin at binigyan ako ng isang maliit na ngiti na nagpatibok ng malakas sa puso ko.

"J-josh..."

Hindi ko alam kung nababaliw naba ako o ano pero itong nararamdaman ko ngayon ay walang pinagkaiba sa naramdaman ko noong una ko siyang nakita sa gate ng school.

I am still mesmerized by his charisma, aura, and presence. Naka hoodie jacket siya at simpleng jeans lang na talaga namang style ni Trevor kaya naman inakala kong siya ito. May suot din siyang salamin, alam kong hindi naman malabo ang mata niya, pero lalo itong nakadagdag sa magandang aura niya...

Ilang segundo na rin kaming nakatitig sa isa't isa, pero walang naglakas loob na unang magsalita sa aming dalawa. He's also staring...staring again at me like that...