Still With Maung~
(Unicode)
အထက်တန်းကျောင်းရဲ့ နေ့လည် ထမင်းစားကျောင်းဆင်းချိန်။
" ထယ်ရေ...မြန်မြန်လာပါ..."
" လာပြီ မောင်..."
တူညီကျောင်းဝတ်စုံလေးတွေနဲ့ပင်။
လက်လေးတွဲကာ ကန်တင်းဘက်ကိုအတူထွက်သွားသည်။
" မောင်ကိုဒီနေ့အဖြေပြန်ပေးရမှာနော်... "
" ဟို...ဟို..."
Taehyung စကားလမ်းကြောင်းလွှဲဖို့အတွက်
စဥ်းစားနေသည်။
မျက်နှာက ဒဏ်ရာတွေကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ...
" ရန်မဖြစ်တော့ဘူးလို့ကတိပေးရင် အဖြေပြန်ပေးမယ်..."
" အဲ့တာတော့လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး..."
Jungkook ဂျစ်ကန်ကန်ပုံလေးဖြင့်ငြင်းလိုက်သည်။
" ဘာလို့..."
" မောင်က ထယ့်ကို ကာကွယ်ပေးဖို့ ရန်ကတော့ဖြစ်မှရမယ်...ထယ်က လှတော့ လာကြောင်တဲ့ကောင်တွေကိုလက်သီးစာကျွေးပြီး ပညာပြရမယ်..."
" မောင်နော်..."
နှုတ်ခမ်းလေးထော်ကာ စူပုတ်ပုတ်လေးလုပ်နေသည့်Taehyung...
" မောင်!...ဘာလုပ်တာလဲ..."
ဘေးက ကျောင်းသားတွေကိုပင် ဂရုမစိုက် Taehyung ကို Jungkook နမ်းလိုက်သည်။
" နမ်းလိုက်တာလေ..."
" ကျောင်းမှာပဲရှိနေသေးတယ်လေ...မောင်ကဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ..."
" ကြည့်ပလေ့စေ...ဒါမှ ထယ်က မောင့်အပိုင်မှန်းသူတို့သတိရမှာ..."
Jungkook Taehyung အနောက်က ကျောင်းသားတစ်ဦးကို ကြည့်ကာပြောလိုက်သည်။
" အဟမ်း...မောင်နော်...ရန်ထပ်ပစ်ကြည့် ထယ်က အဖြေမပေးဘဲနေမှာနော်..."
" မပေးလို့ကို မရဘူး...ထယ်က မောင့်အပိုင်လို့သတ်မှတ်ပြီးသား..."
ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်တွေပြောနေပြန်တယ်။
ကျနော့်မောင်က အရမ်းဆိုးတဲ့ လူဆိုးလေး။
အဲ့လိုအဆိုးလေးကိုမှ ကျနော်ကလည်း ချစ်နေမိတယ်။
" ထယ်ကမောင့်အပိုင်လို့ဘယ်သူက သတ်မှတ်လိုက်တာလဲ ပြောစမ်းပါအုံး..."
YOU ARE READING
Still With Maung~(Complete)
Fanfictionကံကြမ္မာက မောင်နဲ့တဖန်ပြန်ဆုံခွင့်ပေးခဲ့ပြီလား။ ကံၾကမၼာက ေမာင္နဲ႕တဖန္ျပန္ဆုံခြင့္ေပးခဲ့ၿပီလား။
