BALLPEN JPEG
~
POV: KALIEGH PIÑERA
During the weekends hindi ko pa nalalamon ang pagkawala ni papa. I guess it's really that hard to adjust. Mag iisang linggo na akong tahimik at walang kasali salita.
"Kali," tawag ni Luca sa daanan kung saan siya dating naghihintay. I ignored and just walked past him.
Hindi ko alam pero hindi na niya ako kinulit at sinusundan na lamang niya ako pag papasok kami sa school since I can hear his footsteps behind. Ni hindi na rin ako nainis at hinayaan na lng siya sa likuran ko.
Pati sa school ay tahimik lang siya.
My words came out when Sophie talked to me matapos ang klase the next day bago ang holiday namin.
Naglalakad ako noon nang may humila sa akin. Patuloy siya sa paghila, sobrang babaw ng aking lakas na pigilan siya kaya't hindi ako komontra. Dinala niya ako sa likuran ng building kung saan harap harapan kaming nagkatinginan.
"I'm sorry," she uttered. "I'm really sorry sa nangyari. Patawarin mo na ako tutal mabait ka naman diba? Tsaka ayokong may sinasaktan ako kaya pls lang," dagdag pa niya.
Natawa ako dun. "I can't do that."
"Anong ibig mong sabihin?"
"Wala kang ginawa sa akin Sophie. It was yourself that you were hurting. Its yourself that needs an apology," sabi ko sabay likod sa kaniya.
"Weyt," pagpipigil niya sa akin. Siya namang nilingunan ko. "Kung hindi kita nasaktan, bakit prang malungkutin ka? Prang di ka okay simula non?"
Now I understand. Mas lalo akong natatawa kay Sophie but wait baka yun din ang pakiramdam ni Luca. So I am really at fault making them feel at fault.
"No. Hindi! Wag mong isipin. May problema lng ako kaya tahimik ako. Im sorry." Saad ko.
"Huwag kang magsorry. Ganito na lng. Can I ask you a favor?"
"Yeah sure, ano yun?"
Lumapit siya sa akin. "Pakisabi kay Luca na hindi ko yun sinasadya at tsaka kung pwede magsorry siya sa akin sa pananakit sa feelings ko."
Medyo umiwas ako ng tingin at pinipigilan ang sarili. Seryoso ba siya? Kapal naman tlga ng mukha oh.
"I cant do that."
"Bakit naman?"
"Ikaw na lng magsabi, alis na ako pupuntahan ko pa si mam Sally."
"Then tulungan mo ako na kausapin siya. Since close naman kayo."
"Kami close? Hindi no!"
"Basta tulungan mo ako. Tsaka halika na sasamahn na kita kay maam," sabay hila niya sa akin paalis ng kinaroroonan namin.
Wtf! Since when did Sophie try to stick to me? Ayaw na ayaw niya sa mga babae except kay Aly pramis! Pero ngayon? Isnt it weird?
I can move my arms and push her away. Parang ansama ko namang tao para gawin yun. Hayaan ko na lng siya. Just this time?
"Andito na tayo, mauna na ako. Sinamahan lng kita. Wag mo kalimutan yung pinag usapan natin."
"A-a-nong -"
"Ms. Piñera. Come in!"
Hindi ko na natuloy yung sasabihin ko at tuluyan na akong nilayuan ng bruha kaya hindi ko na pinakialaman at pumasok na lng sa office ni mam na siyang nagbigay ng quiz papers sa akin. Ganito ang ginagawa ng mga teachers pag hindi sila available magturo like emergency or importanteng hindi sila makakadalo sa mismong klase nila. Iniaasa na lng nila sa mga class officers.
Hindi ko alam, siguro paborito na ako ng teachers. Nung baguhan pa naman ako dito last year hindi ganito ang trato nila sa akin pero nung tumagal na parang kinalbaryo na ang buhay ko.
Dala ang instruction paper ay pumasok ako sa room. Pag hindi lumabas kanina yung boses ko siguro isusulat ko na lng sa board ang instructions pero salamat kay Sophie makakapagsalita na ako.
"Good morning Class A," bati ko sa lahat. Nakatingin ako sa likod. Not making any eye contact. Pero napansin ko na nakangiti si Luca sa akin.
Naglipat pa ako ng ilang tingin sa mga classmates ko. Their eyes were staring like. Huy! Dukutin ko mga yan?
Napakamot ako sa ulo at ibinigay ang instructions. Saka na idinistribute ang mga papel.
"Please pass after getting one."
Namutla ako bigla nang magtama ang harapan ni Flint sa akin. Sa harapan kasi ang upuan niya, column 5.
Pretentious, nagbilang ako kung ilan sila sa column. Nahiya na lng ako nang.
"Ten, dont mind counting," saad niya sabay ngiti.
Nakakahiya, kahit alam kong ten per column nagbilang pa rin ako. Bat kasi ako nalutang. Actually teknik ko lng yun pra magtagal ako sa harapan niya at mapansin niya ako. Guess it didnt work tas napahiya pa ako!
"Okay, here! Pls pass," sabay abot sa papel with blushing cheecks!
Eeeeeeii! Ang kyut niya talaga tingnan. Nakakainlab. Gayumpaman, I needed to proceed kaya naglakad na ako papalayo.
When I finished, bumalik na ako sa upuan ko. Dinig ko yung pabulong ni Luca sabay simpleng paghiga ng ulo sa likod ng upuan ko. "Okay ka na Kali?" Tanong niya.
Siguro nagulat siyang makita na nagsasalita ako kanina, it has been 5 days kasi na hindi ko siya kinakausap at pinapansin. I think its time na din to break the silence between us plus miss ko na yung pan iinis niya and I have to help Sophie.
"Hmm," sabay tango. Kinuha ko yung bag ko at kinapa pero wla akong mahanap na ballpen. Hala! Naalala ko, pinatong ko sa table ni maam Sally! "Shocks wla akong ballpen."
"Wala ka bang ballpen Kali?" Agad na tanong ni Sophie nang mapansin na palingon lingon ako sa left and right.
"Eto!" Sabay saad ni Sophie at Luca sa akin dala ang ballpen sa kamay nila na iniabot sa harapan ko.
BINABASA MO ANG
Worth Remembering
RomanceKung ang chocolate ay walang konek sa medyas, o ang carrot ay orange pero ang orange ay hindi carrots? Mga taong nakikilig eh wala namang jowa. Naglalakad ka sa kalasada in the middle of the night tapos bigla biglang may yayakap sayo, pinned you aga...
