Who Am I? [𝘛𝘢𝘮𝘢𝘮𝘭𝘢𝘯𝘥𝘪]

Chapter 11: FINAL (½)

3 Hafta Sonra
...
  Bulunduğum bu evde ilginç bir şeyler oluyor ve oldukça gergin hissediyordum. Aslında gergin hissetmem çok normal. Yamyamlar, katiller ve ilginç yaratık ve ölülerin bulunduğu bir malikanede yaşamak ne kadar doğal veya iyi hissettirebilir ki?

  Üstelik burada oluşumu hala anlamış değilim. İlginç bakışlara maruz kalmak ve dört tuhaf kişinin gözetimi altında olmak çok saçma.

"Bizimle artık göreve gelmiyorsun."
"Ne? Neden?"
"Kate, ben, Hoddy ve Toby zaten yeterince prestijli kişileriz. Senin gibi düşük seviyeli ve anlaşılmayan kişiliklere ihtiyacımız yok."
"Bu çok saçma!"
"Neyi saçma? Ya da daha farklı bir sekilde sorayım. Neresi saçma?"

Üzerime yürüyüp çenemi tuttu.

"...Bu malikaneye kadar kaçtın, bizleri bu saçma duruma düşürdün ve senin gibi biri yüzünden adımız kim bilir nerelere yayıldı.-"
"Daha kendimi bile tanımıyorum!"
"Bize rol kesme! Anılarının yeteri kısmı zaten şu boktan aklına yerleşti ve saçma salak oyunlar oynayarak bizleri kandırmaya çalışıyorsun. Söylesene sen ne işe yarıyorsun?
"Buraya isteyerek gelmedim!-"

Yanaklarımı avcu ile sıkarak bağırmaya başladı...
"O zaman neden depoda saklandın?!"

Ona korkarak bakmıştım. Aşırı sinirliydi ve sesinin her konuşmasında voltajı daha da yükseliyordu.

"Hah, Ben söyleyeyim."

Maskesinin altındaki korkutucu gülümseme ve bakışlarını buradan bile hissedebiliyordum. Gerilmiştim...

"Çünkü; birilerinin orada olduğunu düşündün ve onlara seni kurtarmasını, bizleri bulmasını, kimliklerimiz ve yerimizi tespit etmelerini sağlayacaktın. Oscarlık rolünü burada sona erdirmek ister misin bayan 'Anka'?"

Yüzümdeki elinin bileğini tuttum ve gözlerine dik dik baktım. Sinirlenmiştim çünkü tamamen yanlış anlaşılmıştı.

"Neyden bahsediyorsun sen?!"
"Hah, cidden hala anlamadın mı?"
"N-Neyi?"
"Sen bir proxy değilsin. Yani creepypasta vekili olmayı geç önünden bile geçemezsin."
"Sen neyden bahsediyorsun?!"

Elini çenemden savurup yakasını tuttum. Hoody yaslandığı duvardan uzaklaşıp köşede duran ince,uzun tahtayı eline aldı.

"Onu rahat bırak Masky."
"Hahaha~ neden? Rol kesen sıradan bir insan müsvettesi ile sıradan bir dialog gerçekleştiriyordum sadece."
"Yeterince bu saçmalığı konuştuk..."

Bize doğru yaklaştı ve elleri cebinde bir şekil benim arkama geçti.

"...Slenderman Anka hakkında bütün her şeyi bizlere anlattı. Hayatı boyunca yaşadığı şeyler aklında canlanan şeyler değil. Yani Anka sadece sıradan bir insan. O sadece başka genç bir kızın hayatını kendi yaşamış gibi görüyor ve bizi bunca çileye sokuyor. Yani Masky, o oscarlık bir rol yapmıyor...."

Tahta sürtünme sesi

"Direktmen kendi kafasındaki gerçek hayatı yaşıyor."

Kafamda hissettiğim sert darbe ile yere yığıldım. Hoddy bir kaç adımla yanıma geldi ve sırtıma ayağını koyup bastırdı.

"Eğer gerçekten bir proxy olsaydın şuan da gerçek bir hayatta olmadığını anlardın. Jeffrey Woods, Sally Williams, Bloody Painter, Jason the Toy maker, Offenderman, Red Angel, Jane Arkensaw, Jane Richardson, Ben Drowned, Eyeless Jack ve daha bir çoğu. Gerçekten bu kişilerin gerçek olduğunu düşünüyor musun?"

Adeta felç geçirmiştim. Kıpırdayamıyor, konuşamıyor, tepki veremiyordum. Söylediklerini sadece şaşkınlıkla dinliyordum.

"Bunca zaman bu kişilerin gerçek olduğunu bilerek yaşadın. Bunca zaman o kızın hayatını yaşadın ve kendini aşacak suçlar işledin. Unutma ki bizler sadece katil değiliz. Bizler acizlik havuzunda yüzen aptalları derin bir uykuya daldırıp bir daha aptallık yapmamalarını sağlıyoruz."

Ayağını üzerimden çekti ve bir kaç adım ters yöne ilerledi.

"Bizleri bilen çok insan var. Bu nedenle bunca karakter yapıyorlar ve sanki o kişiler gerçekten varmışçasına videolar çekiyorlar. Gülünç..."

Masky yaklaştı ve omzumu ayaklarıyla ittirerek sırtımı zemine hızlıca çevirdi. Tepemde iki kafa duruyor ve bana bakıyordu. Hoddie elindeki sopayı kafamın yanına koyup tekrar sertçe vurdu ve beni bayılttı...

Devam edecek...