Who Am I? [𝘛𝘢𝘮𝘢𝘮𝘭𝘢𝘯𝘥𝘪]

𝗖𝗵𝗮𝗽𝘁𝗲𝗿 𝟯 : ʟɪᴠᴇ ᴏʀ ᴅɪᴇ :)

Beni ilginç bir şekilde bir odaya getirmişlerdi. Iyilik için mi yoksa ihtiyaçları için mi pek emin değildim. Üstelik daha görmediğim bir çok şahıs daha var.

Odayı incelemeye başladım. Duvar köşesinde bir kaç boş tablo, bir diğer köşesinde çekmece ve cam kenarının hemen yanında bir yatak vardı. Yerde 80-90'lardan kalma bir kilim , tavanda sarı ışıklı bir ufak avize vardı. Adeta yeni dizayn edilmiş bir evin yatıya kalmış misafiri gibi hissediyordum.

Fakat evde tek değildim. Olacak tehlikelere karşı dikkatli olmalıydım. Kapının çalınması ile biraz irkildim. Belimde ki bıçağın üzerine elimi koyup içeri girecek olan kişiye dikkatle bakmaya başladım. Kapı açıldı ve içeriye o beyaz maskeli adam girmişti. Doğru ya... Onun amacı zaten beni öldürmek ve patronun gözüne girmekti.

"Demek eve alınacak kişi sendin."

Sert bakışlarımı ona dikip bıçağımı belimden çıkarttım.

"Şuan beni öldürmeye çalışmayacağını nereden bilebilirim?"
"Emir büyük yerden geldi korkak. Senin gibi değersiz birine zarar verip boşu boşuna işimden olamam."

Elindeki bir kaç deste kağıdı çekmecenin üzerine bırakıp üzerlerine bir adet tabanca ile iki adet dolu silah şarjörü koydu.

"Yarın erken kalk ve yapılacaklar için hazır ol."

Tiksinircesine süzüp odadan dışarı çıktı. Bıçağı indirip cebime koydum. Etrafı süzüp ardından yavaş adımlarla yatağa ilerledim.

Tuzağa düşmemek için yatağın çevresini iyice kontrol edip yorganın içerisine yavaşça girdim. Her ihtimale karşı ışığı açık bırakmıştım.

Uyumak istiyordum fakat içim hala huzura ermiş değildi. Etrafa bir süre daha bakındım. Ardından gözlerim kapandı ve sıcak yorgan arasında uykuya daldım.

* * *

'Tak Tak Tak!!

Yüksek ses üzerine gözlerimi yarıya kadar açtım ve yavaşça doğruldum. İçeriye kahverengi saçlı, göz altı morlamış biri girdi ve kapı kolunu tutarak bana bakıyordu.

"Sana erken kalkmanı söylemiştim! Saat yediyi geçti ve hala ölü gibi uyuyorsun! Kalk ve gelecekte olacaklara hazırlan!"

Ah, bu o dünkü maskeli adam! Tanıyamamam normal.

Yorganı üzerimden kaldırıp gözümü ovaladım.

"Tamam, sen git. Yatağı toplayıp gelirim."
"Beş dakika! Elini çabuk tut!"

Kapıyı sertçe kapatıp gitti.

"O kendini ne sanıyor böyle? Tch-"

Ayağa kalkıp yorganı topladım. Duvara asılı oval aynaya yaklaşıp kendime baktım. Yüzümü hatırlamıyordum, bu yüzden şaşırmıştım. Elim ile yanağımı okşayıp kısa kurt kesimi saçlarımı biraz karıştırdım. Saçıma hızlıca şekil verip üzerimdeki kıyafetleri düzelttim. Belimdeki bıçağı bol ceketimin gizli cebine yerleştirip çekmecenin üzerine yerleştirdiği eşyaları aldım ve odadan çıktım.

Ahşap merdivenlerden gıcırdama sesi eşliğinde yavaş yavaş indim. Salon koltuğunda iki kişi oturuyordu ve mutfak olduğunu düşündüğüm alandan çanak sesleri geliyordu. Yutkunup yavaş yavaş ilerlemeye devam ettim. Salonun yanından geçeceğim sıra ensemde hissettiğim soğuk demir ile duraksadım.