Deprem mi oluyordu?
Ah hayiry tabiki titreşimdeki telefon beni uyartmak icin susmuyordu. Ceysu arıyordur düşüncesiyle
-alo?
-nil nasılsın?
Lanet olsun arayanın kim olduğuna neden bakmazdımki.
-iyiyim .
Baska ne diyebilirdimki.
-müsaitsen yanına gelebilir miyim?
Nasıl hayır diyebilirdim ki.ama ondan kaçmaya çabalayan bir histe müsait olmadıgıni söyle diyordu.
-evet tabi müsaitim bekliyorum.
Bekliyormuydum gerçekten diye düsünmemle kapı çaldı.
Lanet olsun tekrardan tekrardan lanet olsun .evin önünde olabileceğini hiç düşünmemiştim.kaçmak icin şuan hic zamanim yoktu.
Yataktan kalkip tisörtümün yakasını düzelttikten sonra kapıya doğru yürümeye başladım.kapınin deliğinden baktim ve onu gordum.lanet olsuuun.
-hosgeldin ümit .
Gülümsüyordum ama icimden ağlamak geçiyordu.
Kapıyı sonuna kadar actigimda iceri gecti .ve oturma odasina gecip koltuğa oturdu.ve bana baktı.ama bu oturuş geçen bize geldigi gibi bi oturus degildi.sanki koltuk onu rahatsiz ediyor, birsey soyleyip hemen kalkacakmış gibi bir oturuştu.ve bakişlarida soru sorar bir sekilde beni süzüyordu.
-iyi misin nil peri?
Neden konuşmak istemiyordum.yaşadiklarim gercekten bana ağır gelmisti.ümitle gecirdigim guzel heyecanli gunler,kayranin insani yerin dibine sokacakmis gibi bakan seksi bakışlari,tanimadigim üstelik barda tanıştığım birisiyle 4 sise bira devirmem,gögsumde dolasan eller,kayranin evi ve simdide merakla beni izleyen umit cok fazla gelmisti.oysa ben ceysu sayeside tanistigim ilgaz ve umit disinda baska erkek arkadasa sahip olmayan ,sıradan hayati olan bir kızdım.
Konusamiyordum ama o gozlerime zorla hapsettigim damlalari fark etmis gibi oturdugu yerden yanima gelip bana sımsıkı sarıldı.ümit benim dostumdu.uzuldugumde sıkıldiğımda rahatlikla sarilabilecegim arkadasimdi.aptallik yapmistim.bende basimi omzuna Dayayip hapsettigim goz yaslarimi serbest biraktim.
İcimde hapsettigim butun duyguları icimden saldiktan sonra kendimi umitin kollarindan cektim.gercekten iyi ki umit vardi.ama ben ona nasil onu dost olarak gordugumu acimlayacaktim ki.onu umutlandirmis olabilirdim.
-seni zorlamicam dun aksam ne oldugunu anlatmak istersen dinlerim anlatmak istemezsen de sana saygi duyucam nil.
sustum
-sadece o adamlarin elinden nasil kurtardin ve o serefsizleri nasil oyle kanlar icinde yere sardin meerak ediyorum.
-bir arkadasim beni gordu ve o kurtardi beni.
Niye simdi bana daha ciddi bakiyordu ki.ah tabi
-liseden sınıf arkadasim.
-ama gece evde yoktun nil?
- evine goturmus beni .
-goturmus mu? Haberin yok yani.
Ah lanet olsun.sarhostum ben .
-bi anda oyle dedim haberim vardi. Daha fazla konusmak istemiyorum umit deyince bana bakip beni anladigini belli eden sicak bir gulumsemeyle bana cevap verdi.
-eh kucuk hanim iyi olduguna gore artik bende kalkayim dedi.ve bende kapiya kadar onunla
gittim .ceketini giydikten sonra bana bir kez daha sarildi ve bende ona sarildim
-cok iyi bir dostsun.
Belki bunu soylerken icim acimisti,benimde heyecanlandigim gunlee oldu ama kendimi sanki heyecanlanmak icin sartlamistim.bunu bilerek onunla nasil flört edebilirdimki.
Yuzune bakmamaya calisarak kendimi cektim.umit dondu kapiyi acti ayagini giyerken bana bakti gorusuruz dedi ve merdivenlerden asagi indi.
Uzgunum umit .
En iyisi okuma kitabimi elime alip sicacik yatagimda gunumu gun etmekti
