3

82 9 8
                                    

Mike sonunda gidiceğimiz yere getirmişti. Yoksa yolda kalp krizinden gidicektim. Vardığımız yer şehrin tepesiydi. Tüm manzara burda ayaklarımın altındaydı. Ve yanımda da aşık olduğum çocuk vardı. Oh evet artık herşeyi birleştirmiştim kafamda. Ve kesinlikle ona aşıktım. Her gördüğümde kızaran yüzüm, artan kalp atışlarım, heyecanlan benliğim, karnımda takla atan kelebeklerde bunun kanıtıydı. Şuan bile etkisinde olduğum kanıtlar.

Mike elimden tuttu ve manzarayı daha iyi görebileceğimiz terk edilmiş bir arabanın tepesine çıkarttı. Yanımda o karşımda bu mükemmel manzara varken bile sadece ona odaklanabiliyordum.
Manzaraya baktım.

Mike:

"Çok güzel değilmi?"

"Evet, kesinlikle çok güzel" dedim ve ona baktım. Göz göze gelmiştik.

Oh işte bu bende fırtına etkisi yaratmıştı. Tam şuan tapılası dudaklarına yapışmak istiyordum. Ama bu aramızdaki arkadaşlığıda bitirebilirdi. Ancak biraz daha düşününce ben onunla zaten arkadaş olmak istemiyordumki. Toprak rengi gözlerine çoktan dalmıştım bile. Uzun bir süre sadece birbirimize baktık. Tam ağzını açıp konuşacağı sırada arabanın sahibi olarak tahmin ettiğim sinirli bir adam yaklaştı. Hemen Mike'ın elinde tutup arabanın tepesinden kendimle birlikte indirdim. Ve elinden tutup bisiklete doğru çekiştirdim. Nedenini anlamadığım bir şekilde hala transa geçmiş gibi bana bakıyordu. Ve emindimki o sinirli adam olmasa bende ona bakardım.

"Mike!" dedim. Biraz olsun durumu kavradığında hemen elimden tuttu. Ve bisiklete doğru yürüdük. Binip oradan uzaklaştığımızda deli gibi kahkaha atmaya başladım. Şimdi oturup düşününce nedense komik gelmişti birlikte güldük.

"Hey hadi seni eve bırakayım." dedi o tatlı sesiyle.

Kafamı salladım. Hava biraz yağmur çilemeye başlamıştı. Bu sırada eve varmıştık. "Hey Mike yağmur bitene kadar bizim eve gelsene."

"Tamam."

Yav yarıda kestim ama acaba nasıl ilerletsem die düşünüyorum. Bu arada bne ilk kurguyu düşünmedim yazasım geldi kimse byler da kimse şaheser çıkartamamış (bana göre) (çıkarttıusada unuttum bayadır byler okumuyorumda ehe) bende dedim benden olur. İnş olur amin.

BylerHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin