Zifiri Karanlık

Lanet Gecenin Sonu

Yankı dan

En son Ali ile bar'a gelmiştik. Beni buraya kim getirdi? Peki neden bilmediğim bir kadının göğusu uzerinde kalp atışlarını çok rahat duyabilecek şekilde yatıyordum?

Gözlerimi zar zor açtığımda yanımda tanımadığım bir kadın vardı. En son hatırladığım Ali ile bar a gelişimdi, galiba içkiyi fazla kaçırmıştım.uyanır uyanmaz yanımdaki kadının ten renginin ay'ın beyazlığına benzer ve saçlarının gecenin siyahliğina benzediğini gördum. Bu kadını önceden hiçbir yerde görmemiştim. Hemen kadını uyandırdım ve kim olduğunu sordum kadın korkarak yanımdan uzaklaştı ve bağırarak şunları söyledi ;

-SEN KİMSİN? NE YAPTIN BANA?KAHRETSİN BEN HİÇBİR ŞEY HATIRLAMIYORUM.

Kadında hiçbirşey hatırlamıyordu ben de, kadını sakinleştirmeye çalıştım adını ve kim olduğunu öğrenip hemen yollarımızı ayırdık. İçimde bir acı vardı. Galiba uçurumun kenarına gitmediğim içindi. Çok üzgünüm annem bir daha asla başka yere ayrılmayacağım. Gece nin sabahında Ali beni yaklaşık elli defa aramış ama açmamışım. Aliyi arayıp ona herşeyi ve o kadın hakkındaki bildiklerimi anlattım Ali ise ;

-bu kadın ilk defa geliyor galiba. Çünkü önceden gelmiş olması ve benim görememem imkansız. Küçücük bir hata yapmışsın bro. İki, üç ay sonra kadın elinde gebelik testiyle gelmezse şükret kurtuldun demek.

Dedi ve telefonu kapattı. Söyledikleri beni sarsmıştı ama umursamadım çünkü bir geceden boyle bir şeyin olmasına ihtimal veremedim. Akşam olmuştu ve ben yine o uçurumun kenarına gittim çok özlemiştim ailemi... Keşke bende ölseydim.

Sabah olmuştu ben uçurumun kenarında uyuya kalmışken beni yoldan geçen bir inşaatçı uyandırıp burayı yıkacaklarını söylediler. Brn mahfoldum ama asla pes etmedim. Yıkmamaları için onlara yalvardım ama bir fayda etmedi ve yarın yıkacaklarını soylediler. Bütün gun boyunca uçurumun kenarından ayrılmadım şirketten aradılar açamadım.. Diyemedim annemi, yuvamı yıkacaklar diye. Ertesi gun yıkmaya geldiler elime silah aldım ve yıkarlarsa kendimi öldüreceğimi soyledim. Onlar çok garip davranıp ne polisi aradılar ne de elimden silahı almaya çalıştılar, şaşırmıştım çünkü kaçmışlardı. Haftalar geçti ama ben her gün yine o uçurumun kenarında içki şişemle geceyi geçiriyordum. Her gün gecemi orada geçiriyordum çünkü bana gelen tek sıcak yer uçurumun kenarıydı... Göz altı mosmor vucüdunda yaralar olan bitkin, duygusuz biriydim. Bu benim için zor değildi ben alışmıştım kendime ama şirketimdeki insanlar benden korkardı. Bilmiyorlardı ki korktuğunuz kişi kaba duygusuz da olsa karıncaya basmaya bile kıyamaz bir insan olduğu... Hayatımda derdimi hiçkimseye anlatmadım zaten anlatsamda anlayacaklarını sanmıyorum beni babam anlamıyor o iki gün tanıdığım insanlar mı anlayacaktı...

İki ay geçmişti ve hayatım hep öyle devam ediyordu. Sabah yine şirketteydim aniden bir telefon geldi kadın sesiydi, benimle görüşmek istediğini söyledi. Kadını erteleyince çok acil olduğunu söyledi.galiba babamla veya şirket ile ilgili idi. Yarın gelmesi için şirketin adresini verdim. Bu gece uçurumun kenarına gidememiştim çünkü şirkette uyuya kalmıştım. Kendimden iğreniyordum çünkü anneme verdiğim sözü tutamamıştım. Kadınla görüşür görüşmez girecektim ama işler oyle ters gitti ki gidemedim.

Kadın geldi yine o yemyeşil gözlü simsiyah saçlı kadındı. Ben o günü unutmuştum ama kadını görünce tekrar hatırladım. Kadın bana sanki öfkeliydi ama aynı zamanda birşeyden kurtulmuş gibiydi ama anlayamadım. Ben her zamanki gibi soğuk davrandım. Tekrar adının Yağmur olduğunu oğrenip neden geldiğini sordum...