Unicode
နားပြီး တော့ သိပ်မကြာပါဘူး ရေဆော့ချင်တယ်ဆိုလို့ ပေါက်စလေးနဲ့ ကမ်းခြေ ဆင်းသွားရပြန်တယ်..
လုံးလုံးလေးနဲ့ ရေဆော့နေတဲ့ ပေါက်စက ချစ်စရာလဲ ကောင်းသလို ဆွဲဆောင်မှုလဲ ရှိတယ်..
ပေါက်စ ရေဆော့နေတာလေး ကိုအုန်းသီးလေးကို ကိုင်ပြီး အုန်းရေသောက်ရင်း ထိုင်စောင့်နေတဲ့ ဂျောင်ကု..
ပေါက်စရယ်သံ လေးကြားလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ပေါက်စ ဘေးမှာ ဘီကနီ ၀တ်ထားတဲ့ ကောင်မလေး တစ်ယောက်နဲ့ ဆော့ပြီး ပျော်မြူးနေတာ...
"ယောင်းငယ်!"
"ဟင်..ပြောလေမောင်"
"ဒီမှာ ဟိုတယောက် ဒါက ကျနော့် အပိုင် ခများ ထိစရာမလိုဘူး"
"မောင်!"
"ခများသွားတော့"
ပြောလိုက်တော့ ပြေးသွားတဲ့ ကောင်မလေး..
"ယောင်းငယ် ဘာလဲ ယောင်းငယ်က အောက္မှာနေနေရလို့ အပေါ်မှာနေချင်နေတာလား"
"မဟုတ်ပါဘူး မောင်ကလဲ သူကသဘောကောင်းပါတယ်"
"ယောင်းငယ်တော်ေတာ့ အပြစ်ပေးခံရဖို့သာပြင်"
ထယ်ယောင်း လက်ကိုဆွဲ ပြီး ဟိုတယ်အခန်း ထဲ ကို ခေါ်သွားတဲ့ ဂျောင်ကု..
"ယောင်းငယ် အပြစ်ယောင်းငယ် သိတယ်မလား"
"မောင် ယောင်းငယ်ဘာလုပ်လို့လဲ"
"ယောင်းငယ် မောင်သ၀န်တိုတတ်တာ သိရက်နဲ့ ဆော့နေတာလေ အဲ့ဟာမနဲ့"
"ဟာ မောင်ရာ ကလေးမဆန်စမ်းပါနဲ့"
"မသိဘူး မောင် ယောင်းငယ် စိတ်ကိုလာဆွ ထားတာ ယောင်းငယ် အပြစ်ပေးခံရဖို့သာ ပြင်ထား"
ခနလေး အတွင်း ထယ်ယောင်းကိုယ်ပေါ်မှာ အ၀တ်နဲ့ ပတ်သက်တာ တခုမှမရှိ..
"မောင် ယောင်းငယ်စိတ်မပါသေးဘူး"
"မောင်က တော့ပါတယ်"
ထယ်ယောင်းရဲ့ အရာလေးကို ငုံထားလိုက်ပြီး လက်ချောင်းတွေကလဲ နောက်က အပေါက်လေးကို ကလိနေတယ်..
ခနအကြာတော့ ငြီးသံ သဲ့သဲ့လေး ပေါ်လာတယ်..
"အ့ အားး"
