Dearest || Lnrs

Siguro

-Leonor-

Gugustuhin ko nalang nabawiin lahat ng sinabi ko. Aamiinin kong nabigla ako sa mga tanong kahit paulit-ulit ko nang naririnig. Natatakot ako. Ngayon lang ulit ako natakot para sa sarili ko at para saamin ni Theresia.

Bumalik ako dito sa Maynila para ayusin ang lahat para hindi na ito maulit ang ganitong paguusap pero nangyari na ang kinakatakutan ko malapit na siyang mawala saakin.

Ang takot ko noong nawala ang asawa ko parang bumabalik ngayon tapos di ko na alam ang gagawin. Ngayon lang nangyari na nawalan ako ng ideya sa buhay ko. Nawawalan na rin ako ng loob.

Hinanap ko si Theresia sa loob ng kanilang bahay para linawin ang pagmamahal ko sakanya. Maaring may mga bagay na pumipigil saakin ngunit labis ang aking nararamdaman. Ito na ang tamang panahon upang sabihin ang totoo at hindi na magtago sa likod ng pagmamahal ko sa aking yumaong asawa.

Nakita ko siyang nakayuko sa balcony. Kumatok muna ako bago siya sumenyas na pwede akong pumasok.

"Leni.. hi"

She was wearing her favourite white sundress. Ang ganda niya lagi, ano nga bang nagawa kong tama para ibigay saakin si Theresia?

—🌷—

Awkward silence yun lang meron between them before Leonor put an end to it.

"Sa...May gusto lang akong..." she stared at  Leonor waiting to continue my words.

"Patawarin mo ako." Panimula nito. It scares her na nakatingin lang si Theresia sakanya na para bang sigurado na siya sa susunod na mangyayari.

"I know never kong inopen sayo ang totoong nararamdaman ko kasi natakot akong malaman ng iba at isiping mali kaya patuloy ko pa rin pilit ipinpasok si Jess sa usapan. Mali iyon, Im sorry Risa you dont deserve this kind of treatment—"

Before I could continue Risa cut me off.

" I know, Leni. Kaya nga hindi ko na kasi kayang maghintay. Sana intindihin mo ako ang tagal ko rin naghintay sayo pero parang hanggang dito nalang ako. Masyado na tayong matanda para sa urong-sulong na relasyon."

Theresia expressed while playing with the lace of her dress not glancing at Leonor.

"Pasensya ka na hindi pa rin sapat lahat ng affirmation ko sayo tungkol saatin hindi na ata kaya ng salita lang. Siguro nga it's time, mahal pa rin kita always keep that in your heart. Kailangan ko lang talagang piliin ang sarili ko." She added then looked at Leonor. Theresia views Leonor and the older woman was crying her heart out.

Theresia sat beside her trying to comfort her.

"Paano kung humingi ako sayo ng isa pang pagkakataon?"

Hinagkan lamang ni Theresia si Leonor. Siguro ito na nga talaga iyon para sakanilang dalawa. Tama na siguro ang anim na taon na pagtatago at paghahabol pero iisang salita ang nasa kanyang isipan, "Ayoko."

"I'll do anything, Theresia." Leonor desperately pleaded.

"Please..ayokong mawala ka. Nagkamali ako inaamin ko. Papatunayan ko sayo na totoo ang sinasabi kong mahal kita, please?" Patuloy nitong hiling.

"Give me time to think about it."

It was tough enough to say yes but Leonor thought it she had to understand Theresia more that what she felt. Nasaktan niya na ito masyado.

"Sana akin ka pa rin sa huli."