Basement
"මං..මං කොහොමද ආයෙ...."
ජේඑම් ගොඩක් කළබලෙන් ඇස් බෝල එහෙ මෙහෙ කලේ ජේකේ කිව්ව දේ කරන්නෙ කොහොමද කියලා තේරුම් ගන්න බැරුව.එයා කවදාවත්ම වුල්ෆ් කෙනෙක් වුනේ නැති නිසා එයාට ආයෙ මනුස්ස ස්වරූපයට එන්න තේරුණේ නෑ.
"හොඳ හුස්මක් අරන් ඔයාගෙ ජිමින්ව එළියට ගන්න ජේ එම්.එයා ඉන්නෙ ඔයාගෙ ඇතුළෙ.."
ජේකේගෙ ඩීප් ඒත් සන්සුන් කටහඬ ඇහෙද්දි ජිමින් අවධානයෙන් අහන් හිටියා.
"ඒත් මට...බයයි..මං.... ම.."
"ෂ්.... මං ඉන්නවනෙ.ඔයාට පුළුවන්.."
ජේකේ ජේඑම්ව සන්සුන් කරන සෙන්ට් එක පතුරලා පුරුදු නිවුණු ස්වරයෙන්ම කියද්දි ජේඑම් එයාගෙ බෝල ඇස් තද කරලා පියාගෙන ජිමින්ගෙ ස්වරූපය හිතේ මවා ගත්තා.
ඒ සැණින්ම ජිමින් විදිහට ඒ පුළුන් බෝලෙ පරිවර්තනය වුනා.ඒත් එයා වුල්ෆ් කෙනෙක් විදිහට පරිවර්තනය වෙද්දි එයාගෙ ඇඟෙන් ඉරිලා ගිය ඇඳුම් තවදුරටත් එයාගෙ ඇඟෙ තිබුනෙ නෑ.
එයා ඇස් හෙමීට ඇරියෙ තාමත් වුල්ෆ් විදිහටමද ඉන්නෙ බලන්න.ඒත් එයා දැක්කා තමන් මනුෂ්ය ස්වරූපයට ඇවිත් කියලා.ඒ වගේම එයා හිටියෙ ජේකේගෙ ස්වේත ලොම් අතරෙ ගුලි වෙලා.ජිමින් දැක්කෙ එයා දිහාම බලන් ඉන්නෙ ලා රතු පාට වීදුරු ඇස්..
ස්වේත වුල්ෆ් කෙනෙක් ගාව සුරදූතයෙක් නැවතිලා වගේ කවුළු වලින් ආව ලා එළියට දිලිසිලා පෙනුනා.ජිමින් ජේකේගෙ ලොම් අතරින් හෙමීන් ඇඟිලි තුඩු යවලා එයාගෙ බෙල්ල බදා ගත්තා..
ඒ සිනිඳු ලොම් අස්සෙ ගිලෙද්දි....එයාගෙ ඇල්ෆාගෙ සුවඳින් එයා මත් වෙද්දි..එයාට කෑ ගහලා ඇඬුනා..