Hetzelfde, maar toch anders? // bankzitters

24.

'Goedemorgen schone slaapster~'  Ik duik dieper onder mijn dekens en probeer de stem te negeren, maar de felle zonnestralen vallen dan de kamer binnen. 'Mammm flikker op.' Ik grijp naar mijn kussen en druk die over mijn hoofd heen. 'Jeetje, ik weet dat ik oud ben, maar je moeder? Zo oud ben ik echt nog niet.' Zegt Matty... Matthy?

Ik til mijn deken iets op en kijk eronder door. 'Mat..? What the fuck doe jij hier?' Hij lacht. 'Je ophalen voor vakantie, ben je dat vergeten ofzo?' 'Vakantie? Ik ga niet mee..?' Ik praat langzaam, de woorden van Matthy komen nog niet helemaal soepel binnen. 'Pech.' Hij haalt zijn schouders op. 'Wij hebben besloten dat je wel mee gaat. Alles is al geregeld, over tien minuten wil ik je beneden zien.' Hij zwaait en loopt dan mijn slaapkamer uit.

Nog steeds compleet in de war loop ik de trap af, waar ik mijn reistas zie staan. Nog meer in de war loop ik de woonkamer binnen. 'Jaaa daar is die hoor.' Matthy zit aan de keukentafel met een kop, waarop ik gok dat het koffie is, in zijn hand. 'Mam? Wat heeft dit allemaal te betekenen?' Ik kijk haar aan. Ook zij lacht... iets voelt niet helemaal goed. 

'Wil jij het vertellen Matthyas? Of moet ik het vertellen?' Ik kijk ze beide, compleet in de war, aan. 'U mag het wel vertellen.' Matthy glimlacht naar mijn moeder. 'Nou Milo, het zit zo. Een paar weken geleden kwamen de bankzitters met z'n vieren langs terwijl jij op school zat. Ze hadden één belangrijke vraag, of jij mee mocht op vakantie. Ik had jou allang toestemming gegeven, dus voor even was ik in de war, maar toen begreep ik het ineens helemaal. Ik vertelde de bankzitters dat ze toestemming van mij kregen.' 

Even pauzeert mama, voordat ze verder praat. 'Ik heb met Frank gepraat, die mij vertelde dat Matthyas wist dat jij transgender was. Dus heb ik contact met hem gezocht, via Jiska, en met hem verder gepraat over de vakantie. Zo hebben we met elkaar, maar vooral de bankzitters, geregeld dat je meekan op vakantie.' Beide kijken ze mij met een glimlach aan. 'S-serieus?' De tranen drukken tegen mijn ogen aan. 'Serieus.' Terwijl Matthy dat zegt vlieg ik in de armen van mijn moeder. 'Oh my god, bedankt, dit hadden jullie echt niet hoeven doen. Maar, maar zwemmen dan? Ik kan niet zwemmend daar.'

Meteen schiet de paniek naar binnen. 'Milo rustig even.' Mama pakt mij bij mijn schouders vast. 'Ik heb een cadeautje voor je gehaald. Die zit in je tas. Het is een zwembinder, hiermee kan je dus gewoon zwemmen. Er zit ook een T-shirt in voor het zwemmen. Ik heb met Matthy afgesproken dat hij op jou zou letten, maar er vooral voor zou zorgen dat jij gaat genieten van deze vakantie. Het komt echt wel goed, ik geloof daar in.' Ik knik lichtjes, met nog een paar paniek-traantjes in mijn ogen. 'Ik beloof u, Milo gaat genieten van zijn vakantie. Maakt u zich maar geen zorgen, hij is in goede handen.' Matthy legt zijn handen op mijn schouder, terwijl hij achter mij staat.

'Maar nu moeten wij echt gaan mevrouw.' Zachtjes doet hij mij richting de hal. 'Is helemaal goed jongens. Veel plezier op vakantie!' Mama zwaait zachtjes, terwijl ik nog steeds in de war mijn schoenen aan trek. 'Mam?! Zit alles in die tas?!' Ik pak de tas van de grond af en kijk Matthy even aan. 'Ja! Alles zit erin! Veel plezier!' Ik zucht en sta dan op. 'Nou kom op maatje, we gaan vertrekken.' Matthy opent de deur en duwt mij naar buiten. 'Benidorm here we come!'